Hallo allemaal,

Ik weet het niet meer,ik ben kapot,ik ben 12augustus j.l.zwaar mishandeld door nu mijn ex.
Zwaar gekneusde ribben,longen,en zwaar gekneusde maagflank.
Nu 14 dagen later heb ik nu nog heel veel pijn heb medicijnen pijnstillers en maagzuur-remmers.
Mijn god ik weet het echt niet meer ik huil heel veel mijn leven is een nachtmerrie WANEER HOUD DIT EENS OP!
Op 30 juli j.l.heb ik mijn ex bij mij het huis uitgezet,we waren op vakantie geweest met de (mijn kinderen),van 10 t/m 24juli op 26 juli zou hij weer aan het werk gaan.
Aangezien dat hij daar zwart werkt kan hij gaan waneer hij wil,toen hij de 25e juli naar zijn baas belde kreeg ik een verhaaltje van hem te horen met de mededeling mijn baas neemt de telefoon niet op.
Ik stond hem aan te kijken en mijn intuitie zei al gelijk dit klopt niet.
De hele week bij mij thuis,terwijl ik hem duidelijk had gezegd dit kan niet ik wil je niet de hele week hier bij mij in huis ik heb mijn eigen gedoe.
Ook kwam hij met het verhaaltje van goh ik zie de verhuiswagens(hij werkt bij een verhuisbedrijf)niet staan ze boren mij al 2 dagen door mijn neus.
Kortom leugens,leugens en nog eens leugens,en het klopte ik heb aan het eind v.d.week toen ik hem mijn huis uitgezet heb zijn baas opgebeld die zei nee hij heeft helemaal niet gebeld hij moet niet zo liegen!.
Aangezien hij al een tijdje niet meer op kamers woont,hij word namelijk overal weg-getrapt omdat hij zich niet aan de regels van de huisbaas houd,slaapt hij in zijn auto.
Mij kon dat niet meer schelen,tenslotte wil hij zo leven niet ik,maar normaal is het niet.
Ik woon op mezelf met mijn 2 lieve kinderen van 15,13jr,had met ex afgesproken,je kan hier het weekend komen we delen de kosten van het eten,en de rest v.d.week eet ik met mijn kids.
Tenslotte was het eenrichtings-verkeer omdat ik/kids nooit eens naar/bij hem konden zijn,zodat je dan gelijkwaardigheid hebt,waar je nu niet van kon spreken.
Ook ben ik erg geschrokken dat mijn zoon van 13jr me na de vakantie vertelde dat mijn ex hem tot stelen van visspullen wilde aanzetten,gelukkig heeft mijn zoon dat niet gedaan!
Dit alles bij elkaar gaf mij een gigantische afknapper,eerst liegen dat zijn baas er niet was,hier profiteren,en tot slot hoor ik van mijn zoon dat hij die jongen tot stelen heeft willen zetten.
De dag van 12 augustus 2004 zal ik ook nooit/niet meer vergeten,ik had per sms met mijn ex afgesproken dat hij zijn spullen uit mijn berging kon halen.
Om 8uur savonds kwam hij,we hebben even zitten praten en op een gegeven moment zei ik tegen hem nou je kan je spullen eruit halen,waarop hij zei:nee alleen mijn visspullen ik zei nee we hebben afgesproken per sms dat je alles eruit zou halen,tenslotte heb je ook je bus bij je dus.
Wat er toen gebeurde....het leek wel een auto ongeluk....hij gooide me tegen de muur.....ik klapte met mijn hoofd tegen de deursponning waar de verf vanaf spatte...toen ik in elkaar zakte...begon hij als een krankzinnige op me in te schoppen,mijn maag,rug....mijn zoon van 13jr was boven met computer-spelletje.....ik gilde naar hem en hij is naar beneden gevlogen....heeft nog 2 schoppen tegen mijn hoofd kunnen ontwijken.
Ik huil terwijl ik dit schrijf....en heb het er nog steeds verschrikkelijk moeilijk mee,zoals ik al zei het lijkt wel een auto-ongeluk,ik heb me tijdens het schoppen volledig afgesloten ik hoorde van mijn zoontje dat die....stond te schreeuwen ik schop je kapot!!!!Dit na een relatie van 5 jaar.
Aangezien ik tijdens het schoppen mijn sleutels van huis/berging steeds steviger vast hield...ik weet nog wel dat ik er in kneep bij iedere schop van de pijn.
Mijn zoon gilde mama laat die sleutels los dat was het enigste wat ik hoorde...dat....trok mijn sleutels uit mijn hand en is onrechtmatig zonder toestemming in mijn berging zijn visspullen eruit gaan halen...en is daarna weg-gevlucht.Ik heb hem per sms medegedeeld dat ik in het ziekenhuis lag met gekneusde ribben,maag...en of hij nu trots was...mishandeld worden is erg...maar ook erg is dat hij dit ontkend dat hij mij mishandeld heeft is onzin.
Wat ik ook heel erg vind is:dat mijn zoon dit ook nog heeft mee moeten maken,hij vertelde de politie dat mijn ex uit volle vaart op mij in stond te schoppen,schreeuwen en zijn ogen waren helemaal rood,
We zijn per ambulance naar het ziekenhuis gegaan....waar ze foto's hebben gemaakt...en moesten tot 5uur s'nachts daar blijven.
En nu.....mijn god hoe moeten we verder....ik huil heel erg veel en zo min mogelijk waar de kinderen bij zijn....Toch blijf/moet ik doorgaan al heb ik veel pijn....ik weet het ik/kinderen hebben hier niet om gevraagd...maar toch.
Ik vraag me af....waarom waarom moeten wij dit in ons leven mee maken.
Mijn kinderen hebben ook heel erg veel meegemaakt...toen ze 5 en 7jr. waren...zijn ze tijdens bezoekregeling bij de (biologische verwekker)zoiets kan ik geen vader noemen!!!zwaar sexueel misbruikt....god zij dank heeft mijn zoontje toen 5jr het tegen de oppas verteld....omdat hij het niet tegen mama mocht vertellen want anders zou ik de gevangenis in gaan.
Ik heb mijn kinderen nooit/niet meer meegeven!!!
In januari 1997 aangifte gedaan....bij de zedenrecherche...3 uur lang.
4 JAAR LANG HEEFT DE DADER MIJ VOOR DE RECHTBANK GEDAAGD.
4 ADVOCATEN HEBBEN ME BIJGESTAAN....IK BEN DOOR DE DADER IN HET BIJZIJN V.D.RECHTER UITGESCHOLDEN,EN VERNEDERD....MAAR IK HEB HET GEWONNEN VOOR MIJN LIEVE KINDEREN!!!
In juli 1999 kreeg ik een briefje thuis dat de zaak(aangifte)geseponeerd was....wegens gebrek aan bewijs!
In juni heb ik de ex leren kennen die mij pasgeleden heeft mishandeld,wat toen wel tot gevolg heeft gehad dat de DADER na 3 jaar mijn kinderen stalken is gestopt.
Mijn god wat een wereld....
Toch blijf ik knokken en lach soms door mijn tranen heen...ben dankbaar voor de kleine dingen die het doen...maar toch het is zwaar....
Ik vraag me af waarom...waarom.....
Ik hou van gezelligheid en harmonie en logeren ook altijd veel kinderen hier bij mij ieder weekend komen er vriendjes/vriendinnetjes v.d.kids logeren...ik ben duidelijk in mijn grenzen....wat ik wel/niet wil....bescherm me kids als een tijgerin....wil wat moois van het leven maken....en dan...dan....word het kapot gemaakt!!
Ik denk dat ik nooit een antwoord op mijn vraag waarom krijg....het overkomt je....maar toch WAAROM???
Ik wil jullie wel zeggen dat ik blij ben dat ik deze site heb gevonden....ik schaam me eigenlijk dat ik zo'n verhaal heb verteld...het is niet niks...maar ik ben toch blij dat ik het heb gedaan ondanks dat het heel erg moeilijk en emoitioneel ben.
Wat ik op deze site ook zie/voel is warmte elkaar en bemoedigend woord/steun geven...dat is wat ik ook mis ik heb geen steun van niemand ook niet van mijn familie...ook niet toen mijn kinderen...sexueel misbruikt waren...dat is triest.
Ik hoop dat er hier mensen die me wel kunnen steunen,zoals ik zie dat juliana,zwart,pijn,zwelgje dat doen is hartverwarmend,ga zo door jongens/meiden.
Ik hoop echt wat van jullie te horen,en zodat ik ook jullie kan ondersteunen.
Ik wil jullie nog wel zeggen er is een ding wat ze me nooit/niet af kunnen pakken dat is....HOOP,GELOOF EN LIEFDE...want daar gaat het om in het leven.

Vanuit mijn hart heel veel liefs,

Kanjer