in de late winter van 2010 leerde ik een meisje kennen, al snel bleek de liefde hoog op te laaien, we werden heel gelukkig, lieve smsjes, lieve berichtjes op facebook, we lieten iedereen zien hoe graag we mekaar zagen, er was wel een probleem dat opkwam, de vader was er wat tegen, hij vondt dat ik te oud was voor haar, zij 21 en ik 26, maar die wind ging dan toch liggen...
toch had ik het gevoel dat haar vader onze relatie tegen werkte, ook al begreep ik dat hij veel geld en tijd stopte in haar dure sport leek het dat hij er haar hoofd mee zot maakte... als ze met mij wegging moest ze vroeg thuis zijn, soms 18u zelfs en nooit later dan 20u.

na 10 maanden ging ze met mij en mijn familie mee naar een concert, op weg naar de trein terug naar huis kreeg ze blijkbaar al smsjes van haar vader, bleek dat hij haar thuis op wachtte... volgende dag zei ze dat hij haar dwingt om het uit te maken of hij verkoopt haar nieuwe sporttoestel... toch gingen we verder, wel stiekem, ze had wel al met haar moeder over dat voorval gepraat, ze dacht dat haar moeder achter de beslissing van haar man stond maar dat bleek niet zo te zijn

2 maanden later vlak na valentijn zouden we onze 1e verjaardag vieren, en ik had vanalles romantisch voorzien, ze mocht mee met mij, maar voor ik haar ging halen en haar pa zijn kans zag omdat haar moeder gaan werken was, vloog hij weer tegen haar uit, ondertussen was ook haar nieuwe auto in bestelling... betaald door haar ouders... al mijn plannen vielen in het water. van dan ging het enkel berg af, ik vroeg haar met haar moeder te praten maar dat kwam er nooit van, ze zou mee gaan naar een concert waar ik dure kaarten voor had, maar ze was bang om weer ruzie te krijgen met haar vader, daar zat ik dan met een dure plaats om mijn jas op te leggen.... er kwamen meer en meer ruzies omdat er niets veranderde, dan in de 15e maand hebben we gepraat, er leek weer hoop, maar een week later maakte ze het uit... we besloten vrienden te blijven, maar dat gevoel heb ik ook niet echt meer van haar... en toch blijft het moeilijk te snappen, zij was immers het meisje van mijn leven en ben heel ver voor haar gegaan maar blijkbaar heb ik lang gevochten voor niets....