Na 13,5 jaar een relatie te hebben gehad met mijn eerste liefde.Samen 3 prachtige kinderen.En nu is het dan echt over.Het ging al maanden niet goed.En al die jaren hebben we diepe dalen gekend.Na de geboorte van onze jongste ben ik mijzelf totaal verloren.Door een postnale depressie.Ook is de jongste overactief en slaapt nauwelijks tot niet vanaf dag 1.Daardoor ben ik totaal gebroken.Van ex(wat klinkt dat raar)geen steun en totaal geen begrip gekregen.Ik werd jaloers te jaloers misschien.Maar hij daagde het ook uit.(in mijn ogen)Smsjes wissen,gsm constant bij zich houden enz.Nee niet de manier om je vrouw gerust te stellen.En zeker niet 1 met een depressie.Ging over contact met collega vrouw.Maanden geruzied daarom.Bijna dagelijks.
Kortom ik werd steeds jaloezer en hij ging steeds meer verzwijgen.Dat was een beetje gesust.En vond het de normaalste zaak van de wereld om met een zogenaamde gezamelijke vriendin te gaan smsen.Ze heeft wel een vriend maar het is raar en voelt niet goed.Stiekum erheen niks over zeggen en mij totaal buitensluiten.Mij nooit bellen(dat stel)en mn ex wel..Niet alleen mijn ex heeft mij buitengesloten ook dat stel..Nu zijn we dus zover dat hij zegt niet meer op de juiste manier van mij te houden..Alleen al moeder van zijn kinderen.Wonen nog wel samen tot hij ander onderdak heeft.
Blijft nu savonds heel lang weg.En we hadden afgesproken dat hij geen contact meer met dat stel zal hebben.Heb net gehoord van mijn zoon nog wel dat er vanochtend weer is gebeld tussen hem en haar...
Jeetje
Jeetje wat een vervelend gebeuren zeg... 13 jaar met kinderen is zeker niet niks! Ik leef met je mee, jaloers zijn is vrij gezond en op het moment dat een relatie goed zit kan je jaloerzie ook goed beheerse en op het moment dat het niet helemaal goed zit zul je sneller jaloers zijn en weet je daar minder goed mee om te gaan.. Althans ik zie dat zo! Ergens denk ik dat jaloerzie ons waarschuwd als er iets niet pluis is maar als je er echt extreem veel last van hebt zal je jezelf moeten afvragen waarom je dat bent en hoe je d'r mee omgaat.. Ik heb een vriend waar ik eigenlijk geen vrienden meer mee ben en als ie drinkt wordt ie altijd vervelend en ook jaloers hij dacht dat ik z'n vriendin wilde versiern waarmee ik alleen een kort gesprek had... Ik zelf ben ook best jaloers alleen ik kan er opzich wel goed mee omgaan alleen toen mijn relatie niet meer goed zat, werd ik steeds jaloerser en wilde alles weten.. Ik vertrouwde het niet...
Depressie? neee dat is echt klote, ik ben een paar jaar geleden ook depresief geweest en heb ook medicijnen voor gehad enzo... Klote als je niet meer het mooie aan het leven kan zien omdat alles zo verpest raakt.. En laten we eerlijk zijn het is ook op z'n tijd allemaal best klote.. Ik zit nu ook in een dip en zie ook al jaren niet meer echt het leuke er van in! Vindt moeilijk om echt te genieten, probeer het wel maar men omgeving zit niet echt mee of tegen!
tjee "Broken Women" kom je er alsjeblieft binnenkort weer bovenop?
Goed ik leef met je mee en wens je enorm veel sterkte rond deze periode.. Ik hoop dat het snel weer beter met je gaat en dat het of weer goed komt tussen jullie of dat je in de toekomst een nieuwe liefde vind iemand waarbij je niet jaloers hoeft te zijn..
reactie
Bedankt voor je antwoord.Dat stel konden we pas net.En het was de bedoeling dat juist IK er een vriendin bij kreeg om mijn ex niet zo te belasten met mijn depressie..Wij 1 keer daar geweest hun 1 keer hier en toen was het stil tegenover mij.
En dat vind ik vreemd..
't Is wat
Wat een naar verhaal. Als ik het goed begrijp, was jij er om de problemen op te lossen. En toen je depressief werd, was dat jouw probleem. Geen stijl, als je het mij vraagt.
Ik wil heel veel sterkte toewensen en je een virtuele knuffel geven (mag ik dat wel als wildvreemde man?). Heel veel succes.
Groetjes, Theo.
tja..
Dank voor je reactie.Fijn als iemand reageerd.
We hebben vanacht lang gepraat en voel me weer zo verschrikkelijk verdrietig.Ik had na het gesprek
zoiets van nou het komt wel goed..Maar aan het einde van het gesprek zei hij:Je moet niet denken dat ik er nu anders tegenover sta mij keus staat vast...En ja ik was er altijd voor hem altijd!!Het is geen makkelijk persoon om mee te leven maar ben er altijd geweest voor hem in goed en in slechte tijden..Nu gaf die wel aan dat hij ook met zichzelf in de knoei zit.Zichzelf is verloren en ook is veranderd..En doordat ik hem heb gewantrouwt dit mijn eigen schuld is.Hij nu zo gekwetst en boos op me is zijn niet meer genoeg van me houd..Door omstandigheden wonen we nu nog samen..maar dat is zo moeilijk en eigenlijk voor mij niet op te brengen.Ik huil en hij kijkt tv zeg maar..En toont geen enkele emotie meer.Hij luisterde net ook naar een liedje en het deed hem weinig zo leek het..en ik was weer in tranen..Hoe moet ik hier ooit bovenop komen.
Mag ik nog hopen dat het nog goed komt??En kan zijn liefde terug komen? Als we over een tijd dan echt apart wonen en hij mij niet meer ziet.Zal hij dan spijt krijgen? Zoveel vragen en zoveel verdriet:(
En bedankt voor je knuffel,heb ik op dit moment zo hard nodig,en hoop dat hij zegt van:Kom ik zal je troosten of even een arm om me heen zoiets..Of vraag ik dan te veel?Maar aan de andere kant..zoiets
mag je toch wel verwachten na 13,5 jaar? Of is het dan echt klaar...
Slecht idee om samen te
Slecht idee om samen te blijven wonen tot hij onderdak heeft gevonden. Zet hem op straat, wel respectvo. Samenwonen duwt elkaar nog verder weg (mijn ervaring).