Hoi Iedereen,
Gister heb ik weer mij ex gezien waar het nu een jaar mee uit is. Het raakt me nog steeds als ik hem zie of spreek en daar baal ik ontzettend van. Ik wil er niet meer mee bezig zijn, hij is ook verder gegeaan en had na 1,5 maand een nieuwe vriendin.
Ik heb het nooit helemaal af kunnen sluiten omdat hij niet wilde praten. Het voelt nu net alsof het voor andren zo lijkt alsof ik hem nog steeds leuk vind. Ik vind het niet leuk als dat voor de buitenwereld nog zo lijkt. Het krenkt mijn trots omdat hij vrolijk verder lijkt te gaan en ik dan de verliezende partij lijk te zijn.Ik wil helemaal geen nieuwe realtie met hem en ben blij dat het over is, en het is ook niet zo dat de 1 van 2 het uit heeft gemaakt maar meer samen. Ik kan het niet plaatsen dat hij na 1,5 maand een ander heeft waar hij alweer een jaar mee is. Drie jaar diepe liefde kan je toch niet zomaar zonder enige verwerking achter je laten?
Ik snap niet wta me nou nog tegenhoudt om het los te laten. Dat ik geen beeindigend gesprek met hem heb gehad, hetgeen ik meetsal nodig heb om dingen af te sluiten? Of het feit hoe hij met emoties omgaat als ik hemn weer spreek, het is toch niet raar dat je nog iets speciaals heb met iemand waar je 3 jaar een diep contact mee heb gedeeld en die je ten huwelijk heeft gevraagd (hij aan mij). Ik vind het denk ik raar en ik kan het niet hebben dat hij die gevoelens niet lijkt te hebben. Maar ja hij heeft Asperger ( een aan autisme verwante stoornis) dus dat zal dan wel daarmee te maken hebben. Ik vind het normaal om nog een warm geveol te hebben en omdat hij het minder heeft lijkt het net alsof ik de verliezende partij ben. Ik krijg het niet terug. En omdat ik me de verliezende partij voel voel ik me een loser, minderwaardig. Maar ik vind het gewoon raar dat gevoelens er ineens niet meer zijn, dat is toch niet gek. Natuurlijk blijf je nog om iemand geven , maar ik vind het niet leuk dat het andersom veel minder lijkt te zijn. Dat kwetst.
Ik ben verdrietig en verontwaardigd en weet niet goed wat het nou is waarom ik het niet goed los kan laten of is het gewoon dat hij hij net als in de realtie minder geveol toont. Heeft iemand een idee, want ik wordt echt gek van het gevoel dat ik nog met hem bezig ben en het hem geen moer meer lijtk te doen. Ik vind het normaal dat je af en toe nog over hebt en zegt het was een leuke tijd maar daar en daarom is het maar goed dat het over is. Ik wil het achter me laten maar weet niet geod hoe en waaom ik het nog niet kan. Heeft iemand een idee? Ik hoop het zo!
Merci, Six
Hey Six, Bij mij is het net
Hey Six,
Bij mij is het net een jaar uit, zoals bij jou.
Ook raakt mijn ex me. Ook zonder te praten hadden we er een punt
achter gezet. Voor anderen onmogelijk, niemand wou geloven dat het uit was gegaan, we waren inmiddels het gelukkigste stel. Maar hij sloeg opeens om en wist het allemaal niet meer. Het begin van een donkere periode. Daarna ruzie gehad, ik zou hem niet vertrouwt hebben en hij was beledigd en boos op mij. J e zou denken dat omdat hij t uit had gmkt het hem niks zou doen? Maar nee.
Zijn vrienden lieten het ook niet los en elke keer weer werd ik ermee geconfronteerd, we waren leuk samen en we horen bij elkaar.
2 maanden geleden nog steeds, die confrontatie uit de mond van zn beste vriend. En dat na zo'n tijd. Na 2 maanden had mijn ex een nieuwe vriendin. Niet dat het goedging, hoorde er alleen slechte dingen over. Hij raakte nog erger de weg kwijt en maakte zichzelf kapot. Maakte het uit met haar en verdiepte zich in zijn werk. Wat ie nu nog steeds doet. HIj is veranderd en zelfs zn beste vriend zegt dingen over hem waarvan ik denk: hoe gemeen kan je zijn? Tis je beste vriend!
Maar nee, kon ik maar antwd op je vraag geven. Hij doet me ook nog steeds veel en hoe graag ik ook verder wil. Het schijnt niet te lukken. Alsof ik een diepe zwak voor hem heb. Wilt niet zeggen dat ik geen plezier meer heb in het leven, maar het doet pijn als ik aan hem denk.
Het enigste, tijd heelt het uiteindelijk wel toch? Daar houd ik me dan aan vast en leef gwn door. Doe me best om mijn leven zo leuk mogelijk te maken!
En als je daar aan vasthoud gaat het goed komen. Hoe moeilijk dat ook lijkt.
Sterkte!