my story..

afbeelding van Maris

Liefde.. Het zou geweldig moeten zijn toch? Op dit moment geloof ik daar niet of nauwelijks meer in..
Ik heb 1 1/2 jaar een relatie gehad met een jongen, het was bij beide liefde op het eerste gezicht.. Het eerste jaar was geweldig, daarna volgde een half jaar met veel ellende.. Hij begon mij te wantrouwen, ik zou vreemd gaan en te close met mijn beste vriend zijn. ( deze is echter homo maar daar wou mijn ex niet aan)
Na een jaar heeft mijn ex me voor de keuze gezet: Ik of hij.. Zo gek als ik was op me ex heb ik voor hem gekozen en de vriendschap aan de kant gezet. Ik hoopte dat het hierdoor beter zou worden, ik had tenslotte een heel groot offer gebracht door een vriendschap aan de kant te zeten! Maar het tegendeel was het geval, hij was lief totdat we sex hadden gehad.. Daarna vernederde hij me en wees me af.. Ik kon niets goed doen en het enige wat ik van hem kreeg was een grote bek..
Na vele gesprekken met heb gevoerd te hebben waarin hij beloofde beter z'n best te doen, heb ik er een punt achter gezet.. Ik trok het niet meer en ging er kapot aan.. Me ex heeft me nog een aantal keer gebeld/gesmst met de mededeling dat hij me miste en van me hield, het koste veel pijn en moeite om hier niet in te trappen.
Nadat ik hem ongeveer 3 maanden niet gesproken had, heb ik een vriend van hem op gebeld.. Ik zat met vragen in me hoofd.. Snapte niet waar het gedrag van mijn ex ineens vandaan kwam, en wou hier graag een antwoord op.. Zelf had ik het vermoede dat mijn ex vreemdging tijdens onze relatie, mja hij zelf zou mij dit nooit vertellen. In dit gesprek werden mijn vermoedes bevestigd.. Hij was inderdaad vreemdgegaan, 3 keer wel te verstaan.. ( bah bah)
Het was een klap in mijn gezicht maar hierdoor is er voor mij een hele hoop op z'n plaats gevallen.. Ik hoefde de dingen niet meer bij mezelf te zoeken, ik had gewoon zekerheid dat de fout bij hem zat!! Want hoe kan je nog lief en schattig tegen iemand doen als je zoveel te verbergen hebt?? Onmogelijk denk ik..

De gevoelens die ik nu heb zijn erg wisselend.. Ik mis hem, ik hou van hem.. (veel mensen kunnen zich dit waarschijnlijk niet voorstellen) Maar ondertussen haat ik hem ook ontzettend.. Marco Borsato heeft gelijk tussen haat en liefde, zit een hele dunne lijn..

afbeelding van Patrick_C

Sommige mensen kunnen

Sommige mensen kunnen onvoorstelbaar egoistisch zijn. Jouw beschuldigt hij van bedrog terwijl hij zelf...
Je gaat er nog redelijk nuchter mee om, zo lijkt het.
Dat je nog van hem houdt is begrijpelijk, je bent tenslotte een hele tijd heel gelukkig met 'm geweest.

Veel sterkte...

afbeelding van Maris

Het komt misschien heel

Het komt misschien heel nuchter over, maar het is ongelofelijk hoeveel tranen ik hierom gelaten heb..
Dat ik die vriend gebeld heb is nu 4 maanden geleden.. Ik heb toen alles een beetje weggestopt, door me op me studie te storten. Nu heb ik vakantie en dus 'tijd' om er overna te denken.. Het doet heel veel met me, het ene moment heb ik echt de neiging om hem op te zoeken en hem ' mijn pijn' even te laten voelen.
Maar ik weet dat dat weinig zin heeft.. Het andere moment denk ik hoe heb ik zo stom kunnen wezen om hier in te trappen.. Diepen wonden heeft hij achter gelaten bij mij, de tijd zal deze helen hoop ik..

afbeelding van Patrick_C

Het is goed dat je nu tijd

Het is goed dat je nu tijd hebt om ermee te leren omgaan. Ik geloof niet dat het wegdringen van zulke gevoelens voordelig is. Maar het is úw pijn... en je moet leren hoe jíj ermee verder moet, niet hij. Voel die pijn, herinner je alle mooie momenten (ik weet het breekt je hart telkens opnieuw), huil als het nodig is. Meer en meer vind je er rust in ookal zullen deze gevoelens lang blijven nasmeulen.
Tenslotte probeer hem te vergeven, blijf niet boos op hem omdat -ie je pijn heeft veroorzaakt.
Vooral praat veel, ookal vertel je hetzelfde verhaal aan je vrienden keer op keer weer opnieuw... ze zullen het wel begrijpen.

Hoop dat ik je hiermee iets kunnen helpen heb...

afbeelding van Maris

Praten, dat is idd wat ik

Praten, dat is idd wat ik moet doen..
Zoals ik al zei heb ik dit lange tijd weggestopt, en heb ik er dus ook niet overgepraat.. Ik wou dit ook niet, misschien omdat het te confronterend was?
Nu komt het weer teboven en ik merk dat het heftiger is dan een paar maanden terug.. Wegstoppen is dus zeker geen oplossing.. Ik heb tijden lang de schijn opgehouden dat het goed met me ging, maar dat is eigenlijk helemaal niet waar. Ik vind het moeilijk om hier nu weer bij me vrienden over te beginnen, ook omdat ik zelf vaak denk: Het heeft nu lang genoeg geduurd!! Misschien hebben hun dat idee ook wel..
Mja we zullen het zien.. Als dat het geval is weet ik ook gelijk weer wat ik aan me vrienden heb..

Dank je voor de raad!

afbeelding van Patrick_C

Inderdaad... Nadat je je

Inderdaad...
Nadat je je hart hebt uitgestort komt er ruimte vrij om van de aanwezigheid van je vrienden te genieten. Dit gebeurt geleidelijk.
Belangrijk is dat je je vrienden duidelijk maakt dat ze je moeten helpen om verder te gaan, niet om boos te blijven om wat je ex je heeft aangedaan. Je hebt er niks aan dat ze hem vervloeken en je wraakgevoelens of haatgevoelens in je strot geramd krijgt (ik spreek uit eigen ervaring...). Achteraf zul je je zelf leren kennen, wat je wilt in het leven, hoe je deze (pijnlijke) ervaring positief kunt gebruiken om verder te leven. Het is een levenservaring die onbetaalbaar is en moet worden begrepen als iets goeds (is gemakkelijker gezegd dan gedaan, maar later zul je mij hierin gelijk geven!).

Groetjes...

afbeelding van Maris

Van elke negatieve ervaring

Van elke negatieve ervaring leer je, daar geloof ik ook wel in.. Het kost alleen tijd om deze 'lessen' eruit te halen.

Tnx Glimlach