geleerd
gezien
weet
besef
mezelf
gemerkt................ een hoop waarheid maar IK vergeet het steeds omdat ook te doen

JA WE MOETEN HET ZELF DOEN

Ik weet niet goed hoe ik het moet verwoorden, hoe ik juist moet zeggen hoe ongelooflijk hard je gelijk hebt. Ik heb misschien niet zoveel "ervaring" in het leven, of in de liefde, of in wat dan ook, dan de meeste hier op de site, maar wat misty hier zegt, het meeste besef ik nu, is waar.
Ik heb veel fouten gemaakt, ik heb daar niet altijd meteen uit geleerd, soms heb ik nadien dezelfde fouten gemaakt, maar stilletjes aan komt het wel.
Ik heb gemerkt dat ik vaak mezelf niet kan vertrouwen. Dat ik anderen vaak niet kan vertrouwen wist ik al, mensen die zeiden dat ze "vrienden" waren, en dat niet bleken te zijn. Je moet uiteindelijk weten wat je juist aan wie hebt. Maar het is belangrijk dat je jezelf kunt vertrouwen. Je hoofd, niet noodzakelijk je gevoel (die kan het soms nog mis hebben). Maar je moet ervoor zorgen dat je je gedachten kunt vertrouwen, dat je beloftes die je aan jezelf maakt nakomt. (Dat is ook nog iets wat stilletjes aan nu begint te komen).
En ja, ik weet ook dat ik moet loslaten. Dat ik hem moet laten gaan. Dat ik hem een hoekje moet geven in mijn hart, ergens in de achtergrond (nee, hij moet daar niet persé weg, ik kan dat niet dwingen, maar hij mag niet op de voorgrond blijven).
En ik moet stoppen met vechten voor hem. Ik moet vechten voor mezelf.
Maar ik hou nog van hem. Dat besef ik. Ik zie hem nog doodgraag. Maar het begint te veranderen, het begint een gezondere manier van graag zien te worden. Eerder "graag hebben". Zoals ik zei, hoekje in mijn hart, niet meer centraal.
Ik ga niet meer opgeven.
Ik ga hard zijn, voorlopig, zolang mijn gevoel mij pijn doet. Misschien dat ik ooit meer mijn gevoel terug kan laten gelden, maar nu, sorry, stop ik het even weg.

Noujah,
Ik wou maar zeggen, misty, ik vind dat je gelijk hebt!
(Maar ik werd ineens meegesleept in het schrijven )