Beste Eeks,

Het leven kan ook focked up zijn, het bestaat uit prachtige momenten maar ook uit momenten waarvan je denkt, waarom overkomt mij dit?
De realiteit is hard, het overkomt je, en het overkomt iedereen, problemen, verdriet, en gebeurtenissen en gevoelens die daarbij horen en we niet altijd zelf in de hand hebben.
Wat je omschrijft zijn gevoelens die absoluut voor een groot deel voortkomen en behoren bij het ldvd wat je nu voelt.
Hoewel je het misschien anders voelt, sta je toch niet alleen in de gevoelens die je op dit moment met je meedraagt.
Het is een begin dat je hier op de site beschrijft en met ons deelt, wat je voelt want hiermee kun je aan de slag met en voor jezelf.
Orde op zaken stellen in de warboel die je op dit moment voelt en ervaart.
Ik weet niet of je vrienden of familie hebt waar je hopelijk eens met iemand die je vertrouwd kunt gaan praten, of wanneer je er echt niet meer uitkomt en hulp nodig hebt van buitenaf, kun je ook op deze site aan helemaal rechts bij het menu, "nu hulp nodig?" vinden.
Soms heb je net "dat" extra steuntje in je rug nodig, weer verder te kunnen, en weer straks weer rust te vinden in en met jezelf.
Weet en accepteer dat dit tijd nodig heeft, veel tijd en neem die tijd.
Schaam je niet te praten want dan zul je zien, dat je de moeite waard bent in het leven te staan.
Ik wens je ontzettend veel sterkte toe en hoop dat je ons nog laat weten of je hulp gezocht hebt.
Geef niet op, maar vecht voor jezelf!!
Liefs Layla

Dank jullie wel voor de hartverwarmende reacties....... geweldig gewoon!

Ja ik heb wel momenten waarop ik enigzins kan relativeren... Ik denk dat ik vanavond wel zo'n moment heb.
Ik ben alleen, ze is de avond weg.

Ik heb een enkeling die ik genoeg vertrouw en dan ook het een en ander heb verteld, toch voel je jezelf hopeloos. Ik ben dan zelf ook niet iemand wat meteen alles aan de grote klok hangt ( ik zie dit enigzins anders dan een persoon in real life) Niemand kan je helpen je zult het alleen moeten doen en het doet gewoon verrekte pijn als je zelf wel nog van diegene houdt. Je komt er gewoon niet met je hoofd bij hoe het kan...
Dat ik nog in huis woon heeft er mee te maken dat er kinderen in het spel zijn, kinderen van haar kant. En ik wil gewoon niet dat deze de dupe worden met de feestdagen voor de deur van deze ellende!
Ja ik weet het het is misschien een slechte eigenschap om voor anderen alles goed te doen en jezelf daarbij weg te cijferen...
De kinderen spelen uiteraard ook mee, die verlies ik ook en die heb ik graag!! Maar ik denk dat het er niet inzit om ze te blijven zien, aangezien ze geen bloedverwanten zijn van mij. Mijn hele schoonfamilie ga ik missen.... Haar ga ik missen, ik kan gewoon niet met het gevoel omgaan dat ze straks met een ander wel gelukkig zal zijn. En dat deze haar wel mag aanraken en knuffelen en kussen....
Die gedachte maakt me gewoon helemaal gek, is dat herkenbaar? Of dat ze een fout persoon tegenkomt die haar situatie misbruikt.....
En het meest idiote gevoel, hoe gek dat ook klinken mag, ik kan niet met het gevoel omgaan dat ze misschien wel helemaal ziels alleen blijft de rest van haar leven........ Dat is toch redelijk achterlijk of niet, ja ik weet het!

Daarom ik denk dat ik gewoon niet rationeel kan denken....en ik moet alweer huilen ondanks ik dacht dat het wel ging deze avond.....

Heel erg bedankt voor jullie reactie, jullie zijn lieve mensen, welke het hart op de goede plek hebben zitten!