Seven,

Dit is een gewetensvraag en eigenlijk te persoonlijk te beantwoorden. Persoonlijk vind ik het niet kunnen. Ik probeer mijn gevoel geen stem te geven in dat soort beslissingen. Ik denk trouwens ook dat mijn geweten me zou terugfluiten.

Praat eens met coach. Hij is de achter gebleven helft nadat zijn vrouw een dergelijke keuze gemaakt heeft...

Angelo

Beste Seven,

In zo`n situatie spelen een hoop factoren mee. Het ligt er ook een beetje aan over w?ɬ®lke liefde je praat. Ik proef een beetje uit je uitleg dat het aantal geleefde jaren met elkaar samen en het opbouwen van de carriere en het opvoeden van het kind, de draagbalken zijn van de liefde. Dat dat eerder als een soort van 'verplichting' tegenover de ander is om 'de rit' uit te moeten zitten. Natuurlijk zal er liefde en respect bestaan tussen twee mensen met zoveel historie, anders zouden ze het nimmer zolang met elkaar hebben uitgehouden.
Maar als voor de een de liefde zonder enige 'hartstocht' wordt gevoeld, en steunt puur en alleen op het verleden, of op de herinnering van die hartstocht die ooit gevoeld werdt,is het heel zwaar om te dragen. Dat zou dan inhouden dat een van de twee op een 'ongelukkige' manier de tijd vol moet maken die er nog rest...Dat wat de een voelt, altijd onderdrukt moet worden in het belang van de ander, en of dat offer gemaakt en gevraagd mag worden, heb ik toch wel grote twijfels bij. Ik vind dat het ten alle tijden 'lang ?ɬ®n gelukkig' moet zijn en niet alleen maar lang....In feite is de liefde die dan werkelijk gevoeld moet worden niet aanwezig, en zal toch ook gevoeld worden door die vrouw.
Zij zal op een gegeven moment zeker voelen dat er iets 'veranderd' is aan haar partner, en dat zal zowiezo een bepaalde kink in de kabel geven. Misschien dat zij haar vinger er niet op kan leggen w?ɬ†t het is, maar voelen zal zij dat zeker, 35 jaar huwelijk zorgen er wel voor dat die 'voelsprieten' dit duidelijk opvangen na enige tijd. Dan rijst natuurlijk ook de vraag van, in hoeverre is het van die man een soort van 'uitspatting' na 35 jaar huwelijk? Is het zoals wel meer voorkomt na zo`n lange tijd samen, dat hij na 35 jaar 'vatbaar' is voor het gevoel van 'liefde' die misschien zeker wel nog aanwezig is bij zijn partner, maar enkel en alleen nieuw leven ingeblazen moet worden door 'vergeten' pogingen daartoe? Ik bedoel daarmee, wat doen ze nog samen om te ondernemen? Is hun sexleven goed? Is er voldoende aandacht voor elkaar op diversen gebied? Is er nog stimulatie in een hoop dingen om te ondernemen op eigenlijk alle vlak? En wat is zijn aandeel hierin? Wat is haar aandeel hier in? Snap je? Kan hij nog met haar op dezelfde manier 'de liefde' bedrijven als dat hij ooit deed? Hoe ziet hij haar? Hoe ziet zij hem?
Al ben je 35 jaar samen wil dat niet zeggen dat omwille van de jaren samen alles 'ingedut' moet zijn. Of dat de een wel alles zou willen maar de ander niet...Kijk, dan komt er een gevoel om de hoek kijken wat niet te stoppen is. De 'bevrediging' is dan uit de relatie op elk vlak en wordt dan voor de een, monotoom de rit uitzitten, terwijl er een vuur smeult wat niet aangewakkerd kan worden. Dan ontstaat er voor de een, een groot probleem.
Dan heb je het inderdaad misschien over een 'rustige en diepe liefde' omwille van de jaren samen en wat er ooit eens was. Hoe 'fair' is het dan in princiepe voor beide partijen?
Dan komt eigenlijk het fenomeen 'medelijden' voor de ander om de hoek kijken, en die wordt door de ander in 'ongeluk' gedragen. Uiteindelijk zal voor beiden het gevoel 'ongelukkig zijn' gevoeld worden. Voor hem is het denk ik een must om te ontdekken w?ɬ†t er nog zit aan gevoel van passie en hartstocht bij zijn vrouw, wat hem hierin kan voorzien.
En wat er nog zit bij h?ɬ®m aan passie en hartstocht voor zijn vrouw. Is het een kwestie voor beiden het misschien smeulende vuur aan te wakkeren, of is het werkelijk van beide kanten gedoofd? Wat waren zijn pogingen daartoe om dat te ontdekken? Is de wil aanwezig om dat te doen?
Als het zo is dat er 'niets' over is aan beide kanten, is mijn mening, dat ook al heb je er 35 jaar samen opzitten, dat dat geen reden mag zijn om de resterende jaren die je nog te gaan heb, 'liefdeloos' en zonder enige passie of hartstocht uit moet dienen puur en alleen op het verleden dat je samen hebt gehad. Als de een nog wel vol van gevoel zit en de ander niet, is het een groot offer wat gedaan moet worden door de een...en is dat offer te maken? Mag dat offer gevraagd worden omwille van 35 jaar samen? Je praat hier misschien nog over 20 jaar 'onvrede in het hart' voor de een erbij. Dan zullen allebei als hun tijd gekomen is en hun hoofd neerleggen, 'spijt' hebben van hun laatste jaren samen, omdat ze voor de 'verkeerde' redenen bij elkaar zijn gebleven en elkaar misschien een hoop hebben ontnomen. Beiden zullen een gemis voelen...Hij om wat hij niet meer heeft kunnen voelen en ervaren bij haar, en zij om het lege gat dat ze voelde in hem van de laatste jaren, wat ze niet kon plaatsen, omdat ik neem ik aan,hij haar niet verteld zal hebben over zijn gevoel wat door jou aangewakkerd is geweest, waar zij misschien niet toe in staat was om te doen. En haar dat verdriet heeft willen besparen....
Als met groot respect en heel goed en zeer eerlijk praten tussen beiden partners duidelijkheid geschept kan worden, wat er met z?ɬ®kerheid gevoeld wordt, dat wat er ooit was niet meer zit, moeten de wegen scheiden....ondanks 35 jaar samen...Het zou 'oneerlijk' zijn voor beiden.
Maar ik ben wel van mening dat JIJ hierin geen doorslaggevende rol mag spelen voor zijn gevoel, want als hij tot de conclusie komt dat er geen passionele liefde meer is voor zijn vrouw, dan alleen omwille van de jaren samen, hij zijn beslissing van scheiden daar op moet baseren.
En beiden moeten over kunnen gaan tot een eerlijke, voldoening gevende regeling waar voor beiden goed mee te leven valt, als er werkelijk sprake is van dat hun wegen scheiden.
Beiden hebben maar een leven om te leven...en jij eveneens...Er kan en mag niet vanuit gegaan worden dat zijn vrouw haar leven ophoud als zij uit elkaar gaan, want niemand kan zeggen hoe of wat er op haar verdere levenspad zal komen aan geluk, en dat haar geluk alleen af zou hangen van wat hij haar geeft, wat nu in feite ook niet meer zuiver is.
Ook al zijn er zoveel jaren gegaan, is dat nog geen verdere 'verplichting' dat dat tot aan de dood, een ongelukkig huwelijk in stand gehouden moet worden,omwille van de jaren samen. Het leven geeft geen garanties, al ben je 50 jaar bij elkaar...als dit in het 'levenspakket' zit van beiden, is daar niets tegenin te brengen..Beiden zullen hun pad af moeten gaan zoals het voor hun bedoeld is, en als daar een scheiding na 35 jaar inzit, om w?ɬ†t voor reden dan ook, dan is dat op voorhand altijd al de bedoeling geweest en heeft dat voor beiden een reden om dat te ervaren. Het moet gaan zoals het moet gaan..daar kan niemand wat aan veranderen of een hand in hebben.
Ik hoop voor jullie alle drie, dat de toekomst er beter uit zal zien als dat hij nu er uit ziet, en dat alledrie het levensgeluk zullen ervaren zoals het voor jullie bedoeld is...

Heel veel sterkte, Free Spirit

Ik ben slechts jou in een andere vorm...