Deze is echt heel herkenbaar. Ik heb ook zo de neiging om maar steeds van me te laten horen. Zo moeilijk om je dan in te houden. Het is alsof die drang pas weg gaat zodra je echt iets gestuurd hebt. Maar de reactie, als die al komt, is ook altijd frustrerend. Zo blijf ik een beetje hangen in de cirkel van 'wat moet ik?'
Ik zit continu strategie te bedenken... ongewild... ook een beetje tegen beter weten in. Het is de hoop om nu net even de juiste snaar wel te raken en iets te zeggen wat nog iets kan veranderen. Ik heb mezelf al zo vaak voorgenomen om haar de kans te geven om het eerste contact weer te leggen. Maar dat lukt me tot nu toe nog geen enkele keer.... moeilijk. Ik weet niet, durf het risici niet te nemen, dat/of ze nog contact zoekt. Ik krijg alleen maar steeds meer het gevoel dat ik buiten haar cirkel ben geraakt en dat ze verder is dan ik. Terwijl de liefde zo groot was dat je juist bij diegene je steun wil zoeken. Lukt het je weleens om eens een keer 'niets' te doen? Misschien werkt dat wel beter dan steeds te benaderen... ik zeg al, ik durf dat zelf niet. Voelt als een risico om afgewezen te zijn/worden/blijven als je niks hoort. Of niet binnen de tijd waarin je dat zelf prettig vindt.. .