pff..heel de week zoveel mogelijk afleiding gezocht..maar toch elke keer hem weer in me gedachtes..ga slapen met hem in me hoofd en word ook weer wakker met hem in me hoofd.. Elke ochtend zeg ik tegen mezelf tja nog een dag weer afleiding zoeken..en probeer dat dan ook..maar toch weer bij elk verhaal zeggen a deed dat ook zo..of ja a..... Enz en dan denk ik achteraf pff waarom nou toch..het was toch mooi.. Een hele week niks van me laten horen..niet op msn geweest en alleen op me eigen hyves af en toe.. En op die van vriendinnen en vrienden.. Al voel ik de drang om bij hem te kijken maar doe het niet.. En ja de voorbereidingen voor de communie van me zusje en nichtje in volle gang en de uitnodigingen worden verstuurd en dan vraag ik me af toch maar een uitnodiging sturen naar hem??me zusje was helemaal gek op hem..en kan het proberen.. maar dan denk ik weer waarom..heeft het nut.. De 1 zegt stuur je gevoel op..de ander zegt laat niks van je horen en weer een ander zegt tegen me ga ervoor als je hem wil.. Dus allemaal tegenstrijdige dingen.. En nog steeds heb ik die brief thuis liggen.. En bepaalde gevoelens.. Ik laat aan niemand om me heen merken dat ik hem mis..dat ik hem nog wil..dat ik pijn heb.. Dat ik een beslissing moet maken over die brief en over de uitnodiging.. Doe mezelf voor alsof ik gelukkig ben..ik lach maar alleen als er iemand bij is..ben ik alleen doet het weer zo'n pijn.. Vermaak me maar ook weer niet.. In de auto..op school..tijdens het shoppen overal is hij in mijn hoofd en dat maakt mijn gevoel alleen maar sterker dat ik hem terug wil.. Valse hoop misschien..maar ja wat doe je eraan..heb er nog niks aan gedaan om hem terug te krijgen.. Ja gezegt dat ik verder ga met mn leven en geen contact wil..achteraf gezien heel dom.. Dus nu misschien toch maar mn gevoel uitten??en de uitnodiging opsturen naar hem??