Beste Wesley, ik begrijp je gevoelens. Ik hoop dat ik er niet naast zit, maar ik denk ook dat er even een tijd overheen moet gaan om te beseffen dat ze niet echt gelukkig is. Vergelijk haar hoofd nu met een troebel glas water. Ze kan er niet doorheen kijken, wat je ook zegt of probeert, ze ziet niets. Geef het rust en na een paar maanden zal dat troebele wegzakken en zal ze alle realiteit onder de ogen zien en ook de leuke kanten van de relatie gaan zien die jullie hadden opgebouwd. Jullie hebben een lange tijd achter de rug en kennen elkaar door en door en dat zal over een paar maanden (naar mijn gevoel) zeker de doorslag geven. Dit kan alleen werken als je haar volledig met rust laat en geen contact opneemt en ook de plaatsen mijdt waar jullie samenkomen (denk ik). Dan zal ze na een tijd voelen wat ze mist. Geloof me, ik had een fout gemaakt met mijn ex, de eerste1,5 maand nadat ze mij verliet elke dag gemaild en gesmst. Maanden later nam ze weer contact op en ik weet zeker, had ik dat vanaf het begin gedaan, kwam die contact veel eerder. Zeg haar maar dat ze vreemd is gegaan door tijdens de relatie verliefd op een ander te worden terwijl jij je leven voor haar gegeven had en vermijd daarna alle contact en laat haar daarna maar in haar eigen sopje gaarkoken.

Dit is wat ik voel en hoe ik het zie.

groetjes roel

Hai Wesley, wrokgevoelens maken plaats voor onzekerheid. Vraagtekens komen waar uitroeptekens stonden. Je gaat je nu afvragen of je dit wel wilt? Twee vrienden kwijt omdat ze elkaar gevonden hebben? Wil je boos zijn op hem? Wil je boos zijn op haar? Heb je er zelf aan bijgedragen dat zij elkaar gevonden hebben? En waar ben jij in hun verhaal? Je hebt niet veel vrienden zeg je. Misschien wel omdat veel mensen je vriendschap niet waard zijn? En hen heb je wel je vertrouwen gegeven. Waarom houden ze nu geen rekening met jou? Eigenlijk vind ik dat je aan jezelf moet denken, maar ik kan me voorstellen dat het je wel wat doet, dat je vriendin er helemaal niet gelukkig uitziet. Je houdt van haar, dus natuurlijk wil je dat het goed met haar gaat. Maar als het te goed met haar gaat, doet dat ook weer pijn. Ik vind op het moment een beetje (heel klein beetje maar) rust in het idee, dat hij nu eigenlijk allen maar even afgeleid is. Voor hem (in jouw geval voor haar) lijkt het leven nu weer toekomst te bieden, omdat alles nog nieuw is. Zij hoeft even niet na te denken over de onvrede die zijn in jullie relatie voelde. Maar diezelfde onvrede zal ze ook bij hem tegenkomen, want de oorzaak ligt niet bij jou, maar bij haar. Tenminste zo voel ik het nu even in mijn situatie. Ik heb er niets aan, want ik krijg hem er niet meer terug, maar het geeft me rust. Bij alles wat ik van jou gelezen heb, krijg ik het gevoel dat zij ook even helemaal niet weet wat ze wil. Laat haar gaan, laat haar zoeken. En vergeet niet waarom zij (en ook je vriend) je vriendschap waard waren. Ze willen je niet echt pijn doen, weten zelf in hun hart misschien ook niet wat ze ermee aan moeten. Misschien hebben ze in elkaar een vlucht uit hun eigen situatie gevonden. Misschien is het echte liefde. Misschien ook niet. Ik geloof echt dat als mensen elkaar op deze manier vinden, dat het, als ze uiteindelijk voor elkaar kiezen, alleen maar een verstandshuwelijk betreft. Nu denken ze nog dat ze zich uit hun eigen problemen kunnen vechten, totdat ook hier de sleur zijn intrede doet. Maar ja, ook al hebben wij er niks meer aan, zij zien dan in dat ze die fout niet een tweede keer willen maken en blijven dan toch bij elkaar. Voor hoe lang? ... Wat ik eigenlijk, denk ik, wil zeggen is, leg het probleem daar waar het hoort. Niet bij jou, maar bij haar. Jij gaat door met je leven (en op dit moeilijke momentje na, doe je het onwijs goed vind ik) en blijf het zelfvertrouwen uitstralen dat je met je meedraagt. Je verdriet doet je soms twijfelen, maar als je heel diep in je hart graaft, weet je dat het probleem bij haar ligt. Jij hebt voor haar gekozen en hebt daar waarschijnlijk ook wel eigen verlangens voor opzij gezet. Zij heeft niet gezien hoeveel dat waard is. Laat haar lekker zoeken en wie weet, ben je er nog als ze eindelijk weet wat ze wil.... maar dan ben je wel gegroeid. Je zult dan voor de rest van je leven weten wat verdriet met je kan doen, maar ook dat je kunt vergeven ... Deze tijd is niet fijn, maar uiteindelijk worden we nog betere mensen dan we nu al zijn... Hou je goed. InDi

..