*En het ging zo goed, het niet praten en het niet reageren als jij contact bij mij zocht, maar ik wist dat het een keer fout zou gaan en ik toch zou gaan reageren. Wat had ik het daar lastig mee, en nog steeds, want dat leidde tot een moeilijk gesprek vannacht..*

Vannacht dus gepraat tot half 3 met hem. Tja, je zou denken stom maar toch wel een beetje opluchting van mijn kant. Hij zei dat die veel om me gaf en nog steeds geeft ondanks alles wat ik over hem gezegd heb. En dat hij mij mist liet hij merken door over de vakantie te beginnen en hoe leuk dat wel niet was. En hij vroeg ook of ik dat mis.

*Waarom kan ik nooit eens bij mijn besluiten blijven?! ik word gek van mezelf maar ik weet dat door dit gesprek mij dingen steeds duidelijker worden en de puzzel beetje bij beetje geheeld word.. dus uiteindelijk ben ik er niet zwakker van geworden, maar juist sterker. Het los laten is voor mij nu echt bezig, en dat merk ik in alle dingen. *

Ik heb geantwoord dat ik het fijn heb gehad en hij vroeg of ik het nog zou willen als ik hem zou zien. Hierbij heb ik nee geantwoord.. omdat ik iemand wil die 100 % voor mij gaat en achter mij staat, en niet iemand die maar voor 75 % of 95 % voor mij gaat..

* Waarom gaat dit zo tegen mijn gevoel in, ik zeg nee, maar ik bedoel ja. Ik zou dolgraag willen dat je smoorverliefd op me was en alles voor me gaf, in de zin van knuffelen en al die andere dingen. Maar je bent dat niet en dat is ook precies de reden waarom ik nu voor mezelf heb gekozen *

Langzaam aan gaat het steeds beter met me. Op de 1 of andere manier voelde het goed dat hij mij mistte en ik hem natuurlijk ook, maar ik heb wel duidelijk gemaakt dat ik niet verder met hem ga op de manier waarop het gelopen is. De manier dat je veel om me geeft maar niet genoeg om met mij samen te zijn

* Je zegt dat alles goed komt, ik vraag me af hoe je dat bedoeld en hoelang die vraag nog in mijn hoofd blijft rondspoken, wat ik wel weet dat het goed is zo. Zolang je op afstand blijft kan ik langzaam maar zeker de wond helen die eerst heel groot was, maar stukje voor stukje kleiner word. De eenzaamheid sloopt me nog steeds, maar ik ga dit zeker niet opvullen met iemand anders, hier ga ik zelf hard voor werken. *