Ik ben letterlijk moe gestreden, doodmoe. Een half jaar heb ik voor hem gevochten,een half jaar heb ik alles van hem gepikt. Ik heb me naar hem geschikt, met de hoop dat het weer helemaal goed kwam en hij kwam terug, elke keer, maar gaf bijna niks. Ja een paar dagen kon hij zijn best doen, deed hij zich blijkbaar anders voor, maar lang hield hij dat nooit vol. Daarna was ik niet meer belangrijk, oja als hij zin in seks had, dan wel natuurlijk. Maar het pijnlijke is dat ik in die paar dagen weer helemaal verliefd op hem werd, me helemaal aan hem gaf en echt dacht dat het deze keer wel goed zou komen en hij er wel voor kon gaan. O wat voel ik me nu vernederd, dom en naief, een stomme kip. En waarvoor?? Voor die 4 maanden dat we een relatie gehad hebben? Voor die 6 maanden daarna dat ik me als vuil heb laten behandelen, maar bleef hopen op iets kleins, iets liefs, iets positiefs?

Vorige week was de maat vol, heb ik gezegd dat ik iemand wil die voor me gaat en niet alleen langs komt als het hem uitkomt en daarna weer lekker met zijn vrienden gaat stappen. Ik was er ook zo klaar mee, was zo moe, wilde zo graag verder met mijn leven en weer genieten. Maar toch heeft hij me weer overtuigd, heeft hij me weer een paar dagen (deze keer was het echt maar 2 dagen) zoveel gegeven, zoveel voor me gedaan en opeens...opeens is het weer klaar, spreek ik hem een half uurtje op msn, heeft hij weer geen tijd voor me en zit hij liever bij zijn vrienden. Ik had hem al gewaarschuwd en gezegd dat het nu echt de allerlaatste keer was, dat als het nu weer mis ging ik hem van msn zou verwijderen, zijn nummer zou verwijderen en alle andere dingen en dat hij geen contact meer met me mocht zoeken, klaar is klaar. Dus het is nu definitief over, afgelopen nacht met hem gebeld en weer ruzie en hij ging liever stappen dan dat hij naar mij kwam en hij wilde ook niet dat ik mee ging. En het ergste was dat hij zo ongeinteresseerd deed, eerst smeekt hij me om een 100e kans, laat hij me weer in de val lopen en daarna laat hij me weer stikken en interesseert het hem niks. Natuurlijk denkt hij dat hij wel weer terug kan komen, maar voor mij is het nu definitief klaar, over en uit, verloren, niks meer, alleen maar tranen en pijn in mijn lijf en het besef dat het echt over is. Geen msn meer, geen gsm nummer meer, geen contact meer, klaar. Ik hoop zo dat ik het vol kan houden.