Heb weer een blogje waarin ik jullie mening wil weten. Het zou dan ook heel fijn zijn als die gegeven worden...

Vandaag was ik aan het werk en ik moest een vrachtwagen lossen. De enige die me daarbij kon helpen was een meisje. Vorige week trokken we al veel met elkaar op op het werk. Zo kwam ze me vertellen dat haar nagel gebroken was enzo, dat soort dingetjes. En grapjes natuurlijk.

Tijdens het lossen ging het over de vakantie en ik vroeg of ze nog wegging. Ja, ze gaat weg en toen vroeg ze of ik ook nog weg zou gaan. Toen zei ik dat ik wel zou gaan, maar dat mijn ex het uitgemaakt heeft. Haar reactie was dat het bij haar ongeveer hetzelfde ook was. Ze gaat met dr ouders en dr vriend zou ook meegaan, maar die had het uitgemaakt.

Zag gelijk aan haar dat ze het vrij moeilijk vond om dat te zeggen, want ze keek gelijk naar de grond enzo. Toch hebben we er tijdens het lossen een beetje over gepraat. Het ging daarna aan me knagen en ik besloot om samen te gaan werken met haar (heb veel vrijheid op mn werk, werk er al lang). Toen hebben we gewoon lol gehad en ook nog over haar breuk gepraat. Details zijn hier verder niet van belang, omdat het over haar ging.

Heb haar gezegd dat ze altijd mag praten als ze dat wil en toen ze weg ging zei ze dat ik moest weten dat ze er voor me is. Ze heeft meerdere malen vandaag gezegd dat ze met me op kan schieten en ook nog dat we op één lijn zitten. Zei voor de gein dat ik langs zou komen en toen zei ze dat ze dat leuk zou vinden.

Heb nu haar nummer toegevoegd (van telefoonlijst afgehaald) en haar gesmst, zodat ze mijn nummer heeft. Ze zei dat ze heel blij was dat ik zo open met haar gepraat heb en bedankte me voor het gesprek. Toen zei ze dat ik ook gewoon moest praten over mijn gevoelens, omdat het niet alleen om haar ging. Dit deed me goed.

Nu zit het toch een beetje te knagen bij me. Doe ik er wel goed aan om zo om te gaan met haar? Vind het een hartstikke gezellige meid. Heb haar ook duidelijk gemaakt dat ik haar aardig vind en goed met haar op kan schieten. Ik ga haar in ieder geval niet helemaal gek smsen, want dat heeft geen nut.

Het voelde gewoon zo fijn om met haar te kunnen praten over dat zij in principe hetzelfde heeft meegemaakt, maar het toch luchtig te houden. Mijn gevoelens springen nu heen en weer. Aan de ene kant zeg ik dat ik dit moet koesteren, maar aan de andere kant twijfel ik. Wat is jullie mening? Ben zo bang dat het contact uiteindelijk minder wordt... (Misschien niet van belang: ze is 16, ik ben 20)