Voor het eerst schriijf ik weer eens een blog hier. Voor die tijd was ik hier bekend onder de naam Luna 1997, maar toen dacht iedereen dat ik in 1997 was geboren.
Nou ik ben dus in 1950 geboren en nu 62 jaar.
Mijn verhaal gaat over 8 jaar relatie met een oostblokker uit Slowakije, die ik in Praag ontmoet heb in 2003 toen ik 53 was.
We werden heel erg verliefd en hij is naar Holland gekomen.
Vanaf dat moment begon de ellende, geen werk geen geld en hij werd ziek.
Ik heb hem 40 maanden in huis gehad en hem onderdak eten en verzorging gegeven.
In 2007 kreeg hij eindelijk officieel werk en heb ik een flat voor hem gezocht, ik wilde hem niet meer in mijn huis, vanwege liegen en bedriegen.
Wel hielden we nog steeds een lat relatie, ik hielp hem nog steeds met alles, vanwege de taal. Dus elke dag zijn post lezen, emails voor hem versturen naar instanties, want die man begrijp echt niets van Nederlands en hij kreeg veel post.
Ik was dus gratis ziijn privé secretaresse, ik werd hier zo moe van, dat ik afgelopen kerst alleen met vakantie ben gegaan naar zwarte woud in Duitsland, toen ik terugkwam bleek hij achter mijn rug een verhouding te ziijn begonnen met een landgenoot, ook een slowaakse en notabene al 5 jaar mijn vriendin.
Zij hebben miij zo belogen en bedrogen dat ik een steen door de ruit bij die x vriendin van mij heb gegooid en een dag en nacht in een politiecel heb moeten zitten.
Voor het eerst in mijn leven, nog nooit eerder met justitie in aanraking geweest.
De druppel die de emmer deed overlopen in februari, toen hij hier weer zat te huilen en smeken op de bank of ik aub weer werk voor hem wilde zoeken, want hij had geen opdrachten meer en wist niet hoe alles te betalen.
Ook vertelde hij me uitdrukkelijk dat hij aan die landgenote, mijn x vriendin dus, niets aan vond en met mij verder wilde.
Hij vond haar lelijk en het enige wat hen verbond was de taal en hetzelfde vaderland.
Ik geloofde hem en heb weer werk voor hem gevonden op internet.
Een paar dagen later hoorde ik, je moet niet meer bellen want ik heb een relatie met J.... slowaakse dus.
Ik ben toen zo woedend geworden, ben naar dat huis gegaan en heb een glazen deur compleet vernield met een steen.
Waardoor ik dus op 62 jarige leeftijd in het gevang kwam.
Hoever kan een mens gaan.
Ik heb geen spijt van die actie, nog steeds heb ik er nachtmerries van en voel me heel erg misbruikt en bedrogen.
Ik ben nu bezig weer een eigen leven op te bouwen,maar dat is zwaar en erg moeilijk.
Echter ik ben strijdbaar en ook voor mij komt er een betere tijd, dat weet ik zeker.
Voor een ieder hier zou ik zeggen, er komt een eind aan al die pijn en gemis. Alleen het heeft heel veel tijd nodig en heel veel verdriet. Het is een rouwproces, te vergelijken met iemand die overleden is en die je heel erg mist.
Ldvd is een trauma , heel erg shockerend en je wordt er ziek van.
maar zoals bij alle ziektes heb je een herstelperiode nodig, we komen er met zijn allen echt wel uit. We blijven geen Ldvd patiënten, dat is mijn echte overtuiging.
Ik zou graag een bijeenkomst willen organiseren voor Ldvd patiënten, een ieder kan zich bij mij aanmelden en samen bekijken hoe wel elkaar sterker kunnen maken.
Als je daar behoefte aan hebt geef dan een bericht.
Ik woon in Rotterdam
Carlita 1950