Start › Blogs › jacokura's blog

mijn vrouw terug

afbeelding van jacokura
Woe, 29/01/2014 - 12:23 — jacokura

Na 30 jaar huwelijk, de kinderen het huis uit, en na een huwelijk waarin we veel meegemaakt hebben is mijn vrouw er klaar mee. Persoonlijke gesprekken met een coach hebben haar sterker en mondiger gemaakt. Zij wilde nooit trouwen met mij en heeft totaal geen gevoel meer voor me. Ondanks het feit dat hele mooie dingen hebben meegemaakt en gedaan. Nu ben je samen en komen de diepe dingen die haar bezig hielden naar boven. Zaken waar die zoveel mannen voorzich uitschuiven, geen oog voor hebben, en onderkend hebben. Relatie therapie moet van 2 kanten komen, zij staat daar niet voor open omdat ze bang dat het de komende jaren weer terug karakters verander je toch niet zomaar. Ze erg wantrouwend en en flinke muur omheen gevormd in de loop der jaren. Ik hou van haar, en mij hart krimt ineen als aan de kinderen denk, waarvan een verstandelijk beperkt is mantelzorg nodig heeft. Misschien te laat? je haalt alles uit de kast, ik weet het niet meer, na zelfmedelijden komt een vorm van gelatenheid. Wat moet ik! Hoe kunnen we dit ombuigen?

Woe, 29/01/2014 - 18:11 — Jeannette
afbeelding van Jeannette

Jacokura

Wat erg voor jou deze situatie...
Ik vrees dat je weinig tot niks kunt doen om het tij te keren.
Het enige wat je kunt doen is het accepteren van deze gevoelens en dat dat moeilijk is lijdt geen twijfel.
Ik denk dat tijd het enige kan zijn wat haar van gedachten zou kunnen veranderen maar probeer om geen druk uit te oefenen op haar, het enige wat je dan volgens mij bereikt is meer afstand.
Ik wens je veel sterkte hoor!

Don, 30/01/2014 - 03:16 — Draakje76 (of verwijderd)
afbeelding van Draakje76

@jacokura

Ja,ik ben het met Jeanette eens...
Druk uitoefenen is zeker geen optie.

Hebben jij en je vrouw wel altijd goed kunnen communiceren met elkaar over jullie emoties? Evt moeilijkheden en minder leuke situaties? Het lijkt erop alsof haar druppel de emmer doet overlopen.En zo ineens ook....
Als je na 30 jaar huwelijk emoties opkropt,op de automatische piloot gaat omdat je sterk wilt zijn voor je kinderen? Doormoet? en er het beste van wil maken samen?....Erg begrijpelijk ook,als 1 van je kinderen wat meer hulpbehoevend is.....dan kan de bom op een dag barsten!

Ja heel lastig.Misschien is zij gevoelsmatig al wat langer bezig hiermee.
Maar had je daar geen weet van.Ze is duidelijk ook aan haar eigen IK gaan werken met haar coach.Dat ze buiten moeder en vrouw?Ook nog een eigen individu is die haar behoeften,wensen,dromen en noden heeft....en ik kan mij voorstellen dat je daar machteloos in staat momenteel.
Heb je haar al eens een lange,openhartige,liefdevolle en eerlijke brief gegeven/geschreven? Dat zou ik doen als ik jou was! Al doe je er eventjes over? Maakt niet uit! Een brief is altijd top! Ten eerste kun je je verhaal bijschaven tot het bijna perfect je emoties beschrijft?.....ten tweede kan ze je niet in de rede vallen.Ze kan hem lezen wanneer ze daar aan toe is,voor open staat! Al legt ze hem even weg omdat het haar teveel wordt?Ze zal hem gegarandeerd weer pakken.....omdat ze ook van jou houdt! jullie hebben heel wat herinneringen samen.Tuurlijk doet haar dat veel! En het kan jou ook helpen bij je eigen verwerkingsproces!
Dat je hier al openhartig over je emoties schrijft? Is al een mooie stap!

Ik wens je heel veel sterkte toe!! Kracht,wijsheid en liefde....
Zorg goed voor jezelf! Knuf Draakje76