Je kunt eigenlijk niet veel meer doen dan wat je nu al doet. Wat het beste is om te doen weet ik niet. Dat is ook moeilijk om te zeggen want ieder mens is anders. Alles wat je zegt, hoe zij reageert komt me heel erg bekend voor. Ook wat je zegt dat je haar de tijd geeft er rustig over na te denken, dat heb ik ook gedaan. Het werd er ook bij mij niet beter op. De afstand werd groter en zij kwam steeds met nieuwe argumenten waarom het op de lange duur niet goed kon gaan. Ik kwam dan weer met argumenten waarom het wel goed zou gaan. Tegenover haar vrienden en familie hielden we onze relatie geheim, want die dreigden ermee haar nooit meer te bezien als ze met een jongere man een relatie begon. Het voelde vaak meer als een affaire dan een relatie.

Weet je, ik zeg dit niet graag maar ook bij mij zei ze dat ze van mij houdt en wat er ook zou gebeuren ik zou altijd diegene zijn waar haar hart bij ligt. Toch koos ze voor een ander. Het is wel ironisch, vaak is een oudere vrouw bang dat de jongere man haar ooit laat vallen. Doch meestal zijn het juist de oudere vrouwen die het uitmaken en de jongere man laten vallen. Het hoeft bij jou niet zo te komen, ik hoop dat ze over haar onzekerheid heen komt, maar bereid je op het ergste voor. De twijfels zitten diep. Ik zei vaak tegen mijn ex, het kan zo simpel zijn, we houden van elkaar, zijn gelukkig. Waarom het zo moeilijk maken? Op het laatst zei ze dat het leeftijdsverschil haar niks meer uitmaakte, ze wou met mij samenwonen, verder gaan wat de wereld er ook van vond. Ik was zo blij en gelukkig. De volgende dag stuurde ze een sms dat ze toch voor die andere vent koos. Het kon niet anders zei ze ook al wilde ze dit niet. Tja, wat is er gebeurd? Ik weet het tot op vandaag nog niet.

In elk geval moet je niet doen wat ik toen deed. Toen ze het uitmaakte reageerde ik heel kinderachtig. Bleef smsen hoeveel pijn ik had, dat ze me dit niet aan kon doen. Dat heb ik lang volgehouden. Ook smeekte ik haar terug te komen. Ik ben bang dat zoiets het nog erger maakt. Maar van de andere kant denk ik ook weer niet dat er een goede of foute manier van doen bestaat in zo'n situatie. We hadden dit jaar ook nog wat contact en het is erg pijnlijk om dan weer te horen dat ze nog steeds van mij houd maar dat het beter is zo. Ze volgt haar verstand en onderdrukt haar gevoelens.

Bij dit antwoord heb ik het nu voornamelijk over mezelf. Sorry daarvoor, maar jou situatie doet me sterk terug denken aan de mijne. Althans, een aspect daarvan. Maar ik hoop juist door mijn ervaring te schilderen je een beetje te kunnen helpen. Ook bij mij was het een paar dagen goed tot ze alweer begon haar twijfels te uiten. Wat ik toen wel deed was haar ook zeggen wat haar twijfels met mij deden. Het doet pijn als je veel van iemand houdt maar de andere blijft twijfelen aan een toekomst.

Je mag niet vergeten dat het voor een vrouw ook anno 2007 niet zo makkelijk is met een jongere man aan te komen. Het is nog steeds niet geaccepteerd en ook dat zal het haar moeilijk maken. Dat is ook het meest rotte aan de hele situatie. Er hoeft geen probleem te zijn maar het zijn de omstandigheden. Het is een lastige situatie. Geef je haar teveel vrijheid en tijd om erover na te denken zal ze misschien vluchten. Zet je haar teveel onder druk zal ze ook voor de makkelijke uitweg kiezen. Het vervelende is dat je niet meer kunt doen dan wat je nu doet. Het hangt echt van haar af. Zal ze zich erover heen zetten of niet? Erg vervelend en dat laat jou in een twijfelachtige situatie. Geloof me, veel meer dan wat je nu doet kun je bijna niet doen.