Hoi Sjakie

Niemand kan zich bijna voorstellen hoe jij je voelt, denk ik.
Dit verdriet wat jij draagd behoort tot de ergste soort van ldvd.
Moederliefde is de meest hoogste liefde die er is...die liefde is werkelijk 'onvoorwaardelijk' en gaat het diepst.
Zoals jij nu 'afgesneden' bent van je kind, ja.. dat slaat diepe wonden.
Daarbij draag je de oneerlijkheid met je mee over hoe je behandeld ben.
Monddood gemaakt, alle wind uit je zeilen gehaald, en daar sta je dan in je eentje aan de kant van de weg. Ik kan me voorstellen dat als je een flinke knuppel had, dat je gigantisch uit zou halen.
Ik wil je de raad geven om toch niet op te geven....Bloed kruipt waar het niet gaan kan...
ook bij je zoon.
Nu is hij nog jong en beinvloedbaar. Je geduld zal sterk op de proef gestelt worden, en je zal veel moeten incasseren, maar er komt een dag dat hij voor je deur staat.
Blijf hem berichtjes sturen met zijn verjaardag of kerst of zomaar tussendoor.Al worden ze door zn vader weggegooid...toch blijven sturen.
Misschien een gesprek op school aangaan met je zoon erbij, kijken in hoeverre hij tegenover je staat, of correspondentie met hem via school laten lopen.
Wil je zoon niet meewerken dan zal je het geduld op moeten brengen totdat hij ouder is.
De leugens die hem vertelt worden zullen ooit door hem in twijfel getrokken worden en hij zal misschien het fijne ervan willen weten, zeker als hij ouder is.
Nu is het voor jou zaak om in balans te komen en iedereen in het ongelijk te stellen.
Dat al die zogenaamde uitspraken die over jou zijn gedaan grote kwatsch is.
Eerst moet je zorgen dat je weer goed in je vel komt te zitten en alle emoties verwerkt
die je heb ondergaan. Dat geeft jezelf ook een helderder beeld en je zelfvertrouwen moet herstellen. Als je zelf nog een emotioneel 'wrak' bent kun je er ook niet zijn voor je zoon. Je zoon moet uit liefde komen en niet uit medelijden, maar dat zal je wel begrijpen. Je zal alles wat je hebt meegemaakt 'los' moeten laten om op dat punt te komen. Je zal deze ervaring achter je moeten laten voor wat het is geweest...niet meer niet minder. Alle schulgevoel, alle tekortkomingen, alle tranen....
De 'invulling' die jij in je leven heb gehad kwam van een dominante man met losse handjes, een manipulator van de ergste soort. Daar is geen kruid tegen gewassen...
Juist door je vertrek heb je voor jezelf aangegeven dat jij iets anders wil in en met je leven. Dat je daarvoor door een hel moet is verschrikkelijk, maar ook aan jouw hel komt een einde. Het is belangrijk voor je welzijn dat jij de dingen in je leven gaat doen die je altijd al heb willen doen. Ik begrijp dat het 'animo' daarin niet zo hoog zal zitten, maar DOE het...Dat is je redding...Zorg dat als je zoon dalijk aanbelt, en je opent de deur, dat hij daar een mooie krachtige vrouw ziet staan die helemaal niet voldoet aan de 'beschrijving' die hem altijd voorgehouden is. Dat hij kan zien datjij 'klaar' bent om hem te ontvangen. Dat er gepraat met je kan worden op een volwassen manier voor zijn doen.
Werk eraan dat ze er allemaal naast zitten...
Steeds omkijken naar het verleden levert je niks op...vooruit kijken wel!
Neem dit deel van je leven in je op en geef het een plaatsje, maar laat het je niet verteren...laat het je niet bitter maken...Je weet door je oude leven wat je wel of niet wil in een relatie, hoe het wel of niet behoort te gaan. Waartoe je in staat bent wel of niet te geven. Je weet nu waar je grens ligt en wat je nooit meer toe zou laten.
Het is heel zwaar om niet in te gaan op al die gedachtes die je hebt omtrend je zoon, maar probeer het tegen te gaan. Of op zijn minst een beter en mooier toekomstbeeld voor jezelf scheppen ipv de oude herinneringen. Zie jezelf voor je met je zoon in betere tijden, die zeker gaan komen. Daar moet je absoluut in geloven al lijkt het er nu niet naar.
Je bent en blijft zijn moeder...daar kan niemand wat aan veranderen, wat ze ook doen.
Stop al je energie op dit moment in jezelf...in je helen...in verwerken..
Hoe meer je je focust op de toekomst, hoe meer het verleden zal vervagen.
Onderneem dingen, ga de natuur in, doe een cursus, lees, werk, maak nieuwe vrienden...
Je zal misschien stappen moeten zetten die je normaal gesproken nooit zou doen, zeker door je verleden niet, maar laat dat geen belemmering zijn maar juist een aansporing.
Zorg eerst dat jij op de rails komt..dat vergd tijd, maar het zal vruchten afwerpen, geloof me.
Ik weet dat je hart verscheurd wordt, maar probeer de 'informatie' die je krijgt her en der tot een minimum te beperken, die is te onzeker om je daaraan vast te houden.
Mijd de mensen die 'tegen' je waren en de praatjes rondom. Die praatjes laten je rondrennen in cirkeltjes en zo kom je er nooit uit.
Je hebt al veel doorstaan en misschien moet je nog meer doorstaan om op je plaats van bestemming te komen, maar je hebt wel de keuze in wat voor 'staat' je je eindbestemming wil bereiken...Als een gebroken uitgerangeerde moeder...of als een vrouw die weet wat ze wil en haar mannetje staat en vecht als een leeuw, ondanks alles.
Wees de lachende derde....Laat ze maar eens eeen poepie ruiken...laat ze maar zien dat ze er allemaal naast zaten en uit wat voor hout jij gesneden ben...
Jij bent in mijn ogen de winnares...al denk jezelf van niet. De moed en durf die je hebt getoond om een einde te maken aan je relatie in die hoedanigheid..ppppfffff..daar zijn echt 'balls' voor nodig
Dat is je gelukt! Niet zonder slag of stoot, maar je hebt gekozen voor je eigen behoud
en dat is al heel wat!
De hoogste prioriteit die je nu hebt ben/ is jezelf....das het allerbelangrijkste.
Geef je zoon de moeder die je in werkelijkheid bent....heb geduld met jezelf.
Nogmaals..bloed kruipt waar het niet gaan kan....dat geldt ook voor je zoon.
Laat je kop niet hangen, schouders recht...neus in de wind...
Heb geloof dat het allemaal goed komt..laat het verleden voor wat het is...

Ik wens je heel veel sterkte toe in het dragen van dit onmenselijke verdriet, en hoop dat mijn schrijven je een klein beetje kracht en moed geeft om door te gaan.

Een warme groet, Free Spirit

Ik ben slechts jou in een andere vorm...