Anderhalf jaar gelede kreeg ik iets met een heel bijzonder meisje, heb veel meegemaakt in dat anderhalf jaar samen met haar. Vlak voordat ik haar leerde kennen was mijn opa overleden aan kanker, hij betekende heel veel voor mij hierdoor ben ik geestelijk en lichamelijk in een neerwaartse spiraal geraakt. Zij hielp me weer vrolijk te worden maar dat was alsnog niet genoeg daarom greep ik naar de drugs. Na een hele zware zomervakantie waar ik heel erg veel drugs gebruikte, bijna nooit thuis was omdat ik ruzie met mijn ouders had en haar had gebruikt als een voet veeg en zelfs vreemd ben gegaan was ze toch nog steeds bij me. Nadat ik meerdere malen ben opgepakt door de politie en uit huis was gezet door de burgemeester kwam ik uiteindelijk bij verslavingszorg terecht, het ging alsnog niet beter totdat ik op het punt stond dat ik geestelijk helemaal instorten en in een psychose ben geraakt. Zij heeft mij al die tijd gesteunt en mede door haar ben ik uit de hele situatie gekomen en afgekickt van de drugs. Maar ik respecteerde haar niet, ik sloeg haar en meer dingen waar ik absoluut niet trots op ben, ik vond het maar normaal dat zij altijd 24/7 voor mij klaar stond en alles van mij pikte. Nu na anderhalf jaar dat we een relatie hebben gehad is het sinds een paar dagen uit omdat ik weer af en toe drugs ben gaan gebruiken en haar heel erg mishandeld heb een paar weken geleden. Ik zie nu pas in wat ik eigenlijk voor een slecht persoon ben geweest en nog steeds ben en dat ik totaal geen meisje verdiende zoals haar. Ik had gisteren met haar gepraat en zij wilde het gewoon niet meer omdat er volgens haar te veel is gebeurt om het zo maar te vergeten en te vergeven, toen heb ik haar gezegt dat ik bereid ben te veranderen voor haar omdat ze zo veel voor mij betekent dit geloofde ze niet omdat ik zoiets al vaker heb gezegt en het toen niet waar maakte. Ik heb tegen haar gezegt dat ik proffesionele hulp ga zoeken voor mijn agressie en voor de drugs en haar zo wil laten zien dat ik dit keer ook echt wil veranderen hierop reageerd ze ''eerst zien dan geloven'' dit begrijp ik ook wel van der. Maar mijn hart is niet zomaar gebroken, het is verbrijzeld in duizenden stukjes, ik kan niet meer slapen, niet meer eten alleen nog maar aan haar denken. Ik ga kapot van binnen ik heb zo veel spijt en ik weet niet wat ik hier nu mee aan moet, ik wil haar echt terug en haar laten zien dat ik ook kan veranderen, wat moet ik doen want ik trek dit niet meer zo?

mvg b.