Mijn vriendin maakte het uit na bijna 3jaar

Ik merkte dat ze een andere jongen contact mee had en, wat mij betreft wat te goed. Ik ben hier boos over geworden, en ontkende dat er iets met hem was. Ik bleef boos, en zei dat ze loog dat ze vreemd ging etc. Toen zei ze dat ze wilde nadenken over ons, (soms had ze wel eens twijfels over ons) en ze vond het af en toe saai dat ik weinig vrienden had bijvoorbeeld, wat voor haar toch wel belangrijke dingen waren. De volgende dag zouden we serieus gaan praten, maar tot mijn schrik maakte ze het uit met me, ik was kapot, gebroken op. Ik heb een aantal dagen achter haar aan gehuild, maar het mocht niet baten. Toen werd k weer een beetje rustiger, en merkte ineens dat ze wel met die jongen meer in contact was, en werd weer boos, na 2 weken, heb ik haar gezegd, te willen bellen en dan goed uitpraten, zodat ik een aanknooppunt had om verder te gaan met mijn leven. Dit hadden we gedaan en zouden daarna een tijd geen contact meer houden, dus ik heb me daar aan vastgehouden. 3 dagen later smst ze tog weer, dat ze nog wel contact wilde hebben, en dat die jongen niet helemaal hetzelfde was natuurlijk. En ik dacht ja ja, zal wel allemaal, dus we hebben nog ff gesmst enzo. Tot 4 dagen later, dat aan het licht kwam dat ze me terug wilde, ze liet het niet zo uitbundig merken, maar moest wel huilen, en het raakte mij allemaal ook heel erg. De zaterdag hierop, belde ze me in de nacht in tranen en tranen, ze smste me als een bezetene dat ze me niet kwijt wilde en van me hield ik alles was etc etc.
Ze vroeg of ik zondag wilde komen, en ik ben die ochtend even geweest, ze heeft me toen letterlijk gevraagd of ik haar terug wilde en zei nee, het kan niet door wat je gedaan hebt.

En met huilen zijn we weer weg gegaan. gezegd dat ze moest accepteren dan maar ofzo, toen liet ze me 2 dagen met rust, maar smste weer, en ik natuurlijk weer terug, weer huilen en dat ze me terug wil en ik de enige ben enzo. Heb haar toen gezegd, laat het contact dan gaan, en dan vrijdag gaan we ff wat drinken, kunnen we het uitpraten, nou en je raad het al, ze moest weer huilen en ze wilde alles veranderen alles doen, ik mocht haar alles afnemen, maar ik zei dat ik haar nu niet kont terugnemen, misschien dat het ooit beter zou worden, maar dat wilde ik aan onze liefde over laten, en na een tijd zien of die liefde elkaar weer zou herzien. Toen heeft ze die nacht veel gesmst, met echt smsjes dat ze me zo graag terug wilde alleen ik ik ik en niks meer. En het begon me allemaal zo veel te raken. Maar ik bleef nee zeggen, uiteindelijk werd ze rustig en vroeg dan om nog 1 laatste knuffel van max 15 minuten. Dus dat ben ik de volgende dag gaan doen, en toch probeerde ze me weer over te halen huilde knuffelde probeerde me te zoenen, en het raakte me steeds meer en meer. We hebben echt afgesproken, dat ik haar over 7 dagen alleen 1 sms zou sturen, en zij mij alleen 1 terug, en daarna wel zouden zien met het contact hebben. Ik ben naar huis gegaan met een brok in me keel En nu zit ik dit te tikken, omdat ik enorm weer zit te twijfelen en te huilen omdat ze zo der liefde verklaart aan me.

Ik word in 2en gescheurd door alle liefde die ik nog voor haar heb tegenover de pijn dat ze het heeft uitgemaakt, en met die jongen was gegaan. Ik weet niet wat ik wil, ik wil geen foute keuze maken. ik wilde mijn gevoel kwijt, en wil weten wat jullie denken, ik weet dat jullie niet voor mij kunnen denken, maar gewoon als objectief persoon.

En bedenk ik heb zeker ldvd, alleen ik zit zeg maar in een iets ander dillema nu. Ik heb hier veel gelezen toen de eerste 2 weken dat ze het uit had gemaakt, en ja nu post ik mijn verhaal ook maar dan

Alvast bedankt voor het lezen van mijn verhaaltje en eventueel reacties