Mijn verhaal:
april jongst leden ben ik met mijn man naar een bijeenkomst geweest. Toen we daar waren kwam er iemand binnen gelopen die mijn aandacht trok. na deze ontmoeting kon ik deze persoon iet vergeten. Wat ik ook deed elke keer bleef hij in mijn gedachte verscheinen. Ik wilde dit niet omdat ik zoals ik al vermelde getrouwd ben. Het enige wat mij die avond erg opviel is dat we veel oogcontact hadden.. heel veel. Na deze eerste ontmoeting waarin wij geen woord met elkaar hebben gesproken. Ben ik hem een twee maanden later weer tegen gekomen op de zelfde plek. Op dat momend leerde ik zijn naam en spraken we met elkaar. Vooral over onbelangrijke dingen maar het kijken naar elkaar was er weer. Ik voelde meer en meer voor hem en begon vreselijk te twijfelen. Had ik liefde op het eerste gezicht mee gemaakt? Ik wist het niet ik had dit nog nooit eerder beleeft. Maar ik ben getrouwd met iemand dus het mocht niet.
Via een site ben ik hem weer tegen gekomen. Ik heb een berichtje bij hem achter gelaten. Dit was in Augustus. Hij wist meteen wie ik was hij herkende mij meteen. Alles begon te kriebelen bij me en ik wilde meer contact met hem. Na ander halve week stuurde ik hem weer een berichtje en hij antwoorde meteen. we hadden contact. Ik heb toen een beetje geflirt met hem en hij hapte toe. Hij vertelde dat hij me niet uit zijn gedachte kon zetten en dat hij veel voor me voelde dat hij me de eerste avond zach en dat hij het niet kon laten continu naar me te kijken..(hij voelde dus het zelfde als mij) ik was dol blij maar leerde in de tussen tijd dat hij ook een relatie had al 20 jaar met de zelfde vriendin.
We bleven contact houden en het werd steeds heviger. We stuurde fantasien naar elkaar, we spraken onze wensen naar elkaar uit alles deelde we.
Opslot in september zagen we elkaar weer. Door omstandigheden weden we alleen gelaten. Opd at moment kuste we elkaar hevig en innig echte liefde voelde ik op dat moment. Echte liefde was dit!
maar we werden snel gestoort en gingen verder door alleen maar naar elkaar te kijken. Elk moment dat we even alleen waren pakte we en onze lippen vonden elkaar. We waren hevig verliefd op elkaar. Na deze ontmoeting hielden we nog contact over het net. We wilde elkaar nog een keer zien maar we woonden erg ver bij elkaar vandaan. Na twee weken kwamen mijn man en ik weer op de plek. we hadden een list afgesproken waardoor ik met hem mee kon en met hem alleen kon zijn. En dit lukte. We zijn toen bij hem thuis in zijn bed beland... (meer hoef ik niet te vertellen hoop ik) het was intens het was geweldig het was liefde echte liefde alles was perfect. Maar na deze korte samen zijn moesten we weer naar de echte wereld. Ik moest weer mee naar huis met mijn man en hij weer naar zijn vriendin. Ik voelde me kut. Ik wilde bij hem blijven ik wilde dat hij bij mij bleef...
We bleven contact houden over het net. Elkaar blijven vertellen dat we graag samen wilde zijn. Toen vond mijn man een e-kaart die ik gestuurd had. Ik heb mij in alle bochten gewurmd en vreselijk gelogen. Mijn man vertrouwde mij en liet het hier bij en vergat het.
Ik heb die avond in paniek hem sms't zijn antwoord was dat ik vorzichtiger moest doen en dat we misschien maar moesten stoppen. zo makkelijk als hij dat schreef...
Ik heb hem gebeld de dag er na hij vond het allemaal niet zo slim van me en het leek hem beter het te beindigen.. maar we bleven vrienden..
Ja vrienden.. niet dus.. ik heb hem nog een aantal berrichjes gestuurd zijn antwoorden werden korter en korter. Plots moesten we zijn kant op en zou ik hem weer zien.. Hij was opeens weer heel lief voor me.
Maar toen ik thuis kwam had ik evengoed een rot gevoel in mijn buik.
Ik voelde me gebruikt voor een spannende wip.
Ik dacht dat we liefde hadden maar nu vraag ik me dat af. Of als hij typte ik hou van je, ik meen het! het echt wel meende of dat hij mij gewoon in bed wilde hebben.
Afgelopen zondag zag ik hem weer online komen ik heb hem een hoi gestuurd op dehoop even chat contact te hebben. hij is die middag tien minuten online geweest. en hij heeft niets terug getypt, geen reactie helemaal niets
Ik heb nu verdriet maar ik kan het bij niemand kwijt. Als ikhet mijn vriendinnen vertel oordelen ze over me omdat ik getrouwd ben en dat hoort niet, Natuurlijk niet maar ik kan niet beslissen hoe mijn hartje klopt.
Ik kan het ook aan andere niet kwijd want die kennen hem en zijn vriendin en dat wil ik ook niet stuk maken want dan krijg ik de tik meteen terug.
Ik zit in een dip en kan dit aan niemand laten zien en met niemand delen.