Graag deel ik met jullie mijn verhaal. Ik zit er middenin en speel gedeeltelijk de hoofdrol.
Mijn naam is Maury, een nick-naam om mij en mijn gezin te beschermen. Daarbij heb ik het één en ander in mijn gezinssamenstelling veranderd qua geslacht en datums. Mijn verhaal is verder zuiver.
Ik probeer niet teveel in detail te gaan omdat er mensen uit onze omgeving wel bepaalde dingen weten maar toch niet begrijpen en om nog meer verwarring en onrust te voorkomen.

Het begon zo ongeveer zeven jaar na mijn scheiding van de vader van mijn twee kinderen.
Toen leerde ik mijn huidige man kennen.
Ik ben waarschijnlijk één van de oudsten hier maar ik zet mijn verhaal neer om jullie te behoeden voor heel veel ellende, pijn en verdriet. Hopelijk her -en erkennen jullie bepaald gedrag en kun je, hoe moeilijk ook, beter een punt zetten achter jullie prille relatie. Dit meen ik echt. Bij mij ligt dat nu anders; ik ben met hem behandelingen aan gegaan daar kom ik later op terug; Ik denk n.l dat deze mensen nooit helemaal beter worden. Dat de naast betrokkenen leren er beter mee om te kan gaan is wat anders. Dan is het ook weer anders als het je partner is of een familielid of vriend. Tevens deel ik mijn verhaal om lotgenoten te kunnen ontmoeten en te kunnen delen.

Alles lijkt erop dat ik getrouwd ben met een man die pseudologia fantastica heeft. Misschien in een mindere fase of ik ben er al zo in mee gesleept dat ik dat mezelf wijs maak. Ik pik het niet meer dat hij over bepaalde zaken liegt of iets achterhoud en confronteer hem gelijk met zijn gedrag. Ik ken hem en zijn trekjes en houding inmiddels zo goed dat mijn water als het ware aanvoelt dat er iets is dat meneer verzwijgt of dat hij iets verteld dat niet meer zo dichtbij de waarheid ligt. Hij kan erg overdrijven, ook in emotie en heeft vaak ook emoties op momenten dat ze niet gepast zijn; het omgekeerde van normaal. Hij denkt me vaak te kunnen overtuigen van zijn misvattingen of naar aanleiding van een woordenwisseling waarbij hij zijn gelijk probeert te halen om zo zijn gedrag weer goed te praten maar ook daar trap ik niet meer in. Ik praat hem letterlijk nu in een hoek en eerlijk gezegd gaat het u na jaren stukken beter met hem en zijn lieg gedrag.

Er is maar weinig over deze psychische aandoening bekend, althans details uit het dagelijks leven van iemand met deze aandoening en eventuele ervaringen voor, na en tijdens behandelingen. Deze aandoening kan in de jeugd van een kind zijn ontstaan door een trauma ; bijvoorbeeld in dit geval seksueel misbruik. Een kind kan zich dan niet ontwikkelen als een 'normaal' kind en is erg beschadigd. Het kind gaat liegen, jokken , dingen verzwijgen omdat het zich dan niet hoeft te verantwoorden, dan een leugentje om bestwil en dan gaat de puber al over tot echte leugens. Het besef wat daarvan de gevolgen zijn worden niet meer toegepast in hun systeem. Liegen wordt dan een gewoonte. Op den duur wordt het een overlevingsdrang en dat vooral om er bij te kunnen horen. Dat zit ook in het hoofd. Eigenlijk kun je het zien als aangeleerd gedrag. Er is een heel laag zelfbeeld, geen inlevingsvermogen naar anderen toe en normen en waarden worden op een eigen manier nageleefd. Zelfs daar waar nodig, aangepast. Ik ervaar dat mijn man vele uitvluchten heeft en alles wat maar op dat moment voor hem werkt. Eerst legt hij het ook nog eens bij mij op het bord en probeert me een schuldgevoel aan te praten of een dergelijke situatie die met mij te maken heeft te zoeken om die tegen mij te gaan gebruiken. Dat lukt hem bijna niet meer. Ik ben hem nu een stap voor en confronteer hem direct. Eerst weer de ontkenning en vaak erg onredelijk gedrag maar later wordt me excuus aangeboden maar dan is het al te laat. Mijn zolder ligt er al bezaaid mee.
Onvolwassen gedrag en dwanggedachten. Elke patroon heeft weer uitzonderingen dus is het geen patroon te noemen want hij veranderd het elke dag. Je kunt niet op hem bouwen en hem op veel gebied ook niet vertrouwen. als ik weer een poging die hem te vertrouwen met de financin bijvoorbeeld dan is het twee maanden later weer helemaal mis. Hij kan totaal niet met geld om gaan.
Het syndroom van Munchhausen is ook zoiets maar dan anders. Dat is is een psychische aandoening waarbij ziektes worden nagebootst. De patiënt verlangt naar de aandacht en zorg van het medische personeel en om die aandacht te krijgen bootst de patiënt ziektes na. Vaak lukt dit zo goed dat de patiënt al verschillende keren onnodig geopereerd is. ( Bron; Wikipedia)

Mijn man heeft hier ook iets van mee gekregen denk ik. Op neurologisch vlak heeft hij ook verscheidene aandoeningen gehad in het verleden en daar kampt hij nog steeds mee. Gek genoeg is de bloeddruk steeds onregelmatig met vlagen. Eerst was er sprake van migraine maar dat bleek later spanningshoofdpijn te zijn. Laten we maar gewoon zegen dat hij hoofdpijn had. Een detail is dat hij daarvoor niet alleen asperine maar ook mijn ibuprofen in nam waar ik pas achter kwam toen ik ze zelf voor mijn rugpijn nodig had. Natuurlijk ontkent hij dat in de eerste instantie totdat ik er ophef over maak en de aap wel uit de mouw komt. Toch probeert hij dan ook nog tegen mij te zeggen dat ik me zelf misschien vergis in het aantal dat ik nog had. Dan laat hij me twijfelen aan mezelf. Daar is hij heel goed in maar....ik kijk er nu dwars door heen en dat weet hij donders goed nu.
Tja, als er verder van ons gezin niemand dit medicijn neemt dan blijft hij buiten mij om, over. Dan moet je wel bekennen, er wonen hier immers geen kabouters.
Zijn kinderen zijn een paar jaar, voornamelijk overdag door hem opgevoed door omstandigheden destijds. Zijn ex -vrouw heeft me dat ook bevestigd, dat kwam per toeval een keer bij een gesprek naar boven.
mijn en zijn kinderen zijn totaal verschillend opgevoed. Mede doordat zijn vrouw, hun moeder in het buitenland verbleef hebben de kinderen geen of weinig gevoel van eigenwaarde, geen of weinig inlevingsvermogen, geen goede normen en waarden, geen verantwoordelijkheidsgevoel.

Er zijn wel steeds meer verhalen en de kenmerken en symptomen worden wel genoemd maar lotgenoten kan ik nauwelijks vinden. Het toeval wil dat ik zojuist wel een boek heb gevonden over een vrouw die een soortgelijk leven als ik achter de rug heeft, die ga ik bestellen.

wordt vervolgd...dank voor het lezen...