ik ben nu 5 weken verder en draai maar in het rond.
ik kan heb niet vergeten en loslaten zo pijn en verdriet.
hij is geweldig en lief en wil mijn beste vriend blijven en net dat ik uit izjn leven gaat ik ben speciaal en heb een plek in zijn hart.dat is allemaal wederzijds
hij was al klaar ermee heeft maanden in dit proces gezeten en kwam tot de conclusie dat ons huwelijk niet meer werkte,ik wist van niks.
ik heb de afgelopen maanden hem alleen laten voelen er niet geweest voor hem als hij me nodig had.ik liet me leiden door anderen en beinvloeden.zovaak en zoveel heeft die me gewaarschuwd van dit gaat fout maar ik dacht steeds het komt wel goed.niet dus een paar weken geleden kwam het eruit dit kan zo niet meer ik kan niet meer zei die ik hou van je op een andere manier meer als een vriendin.boem dat is hard.
hij wil apart gaan wonen en we moesten scheiden want dan kan er beter alles geregeld worden voor beide goed dat zie ik ook in dus ja we doen het zo.wel verdriet dat ik mijn relatie met hem kwijt ben.
tot 2 weken geleden hij heeft een ander niet lang nog ze zijn verliefd geworden zij was klant van de zaak,had ook problemen en zowel hij als zij konden goed praten met elkaar wat hij bij mij gemist heeft de afgelopen maanden.
nu is het ook zo ik moet het maar accepteren zijn relatie met haar ze is verdome 18 en ik 44 en hij 35.
ik vraag me af zit hij in een rebound?
nu is het ook zo dat hij nog hier woont er is geen huis nog dus ja wat moet je vrienden kan hij niet bij terecht en zij woont nog thuis.
wij slapen bijelkaar en knuffelen dan vaak en ja 2 keer intiem geweest.
de eerste keer waren we ontdaan is dit goed wat een spijt hoe kunnen we
ja hij voelde zich schuldig omdat zij het niet mag weten en hij nooit zo is geweest ook niet tijdens zijn huwelijk ik ook niet we zijn heel monogaam.
ik hou hoop door dit te doen en doe me zelf pijn.
oke besloten gebeurt niet meer maar da toch weer gebeurt stom ja daar hebben we het niet over gehad we vonden het fijn alleen niet gezoend nee dat brengt teveel gevoelens naar boven denken wij.
wat moet ik doen stoppen en hem loslaten verdomme dat is moeilijk en ja hij wil niet dat zij het weet maaar ik zou het zo graag willen zeggen dat kost hem zijn relatie met haar maar ja wat verlies ik de goeie vriendschap die me veel waard is of moet ik wachten met het te vertellen en dan pas zien hoe of wat.
hij leest mijn brieven aan hem en huilt dan het doet hem veel.om ze eiegen te beschermen zeg die wees me vriendin en ik weet je gevoelens en wat ik voor je betekend dat is werderzijds alleen een relatie kan niet meer hij wil vrienden zijn.
erg ingewikkeld aalemaal ik doe het ook zelf laat hem niet los bang hem kwijt te raken aan haar en hopen dat die in een rebound zit.
die hebben geen lang leven samen wordt er gezegt is er dan nog kans vor mij worden zijn gevoelens dan weer openbaar gemaakt voor mij.2 mensne die zoveel voor elkaar betekenen en van elkaar hebben gehouden alleen nu vriendschappelijk vanuit zijn kant en van mij kant nog niet hij zit nog zo diep.
ik raak hem met mijn brieven en verhalen en verdriet maar door zijn verliefdheid bllokt die dat nu.
alles blijft het zelfde zeg die steeds en je raakt me niet kwijt.bij alles kan ik hem vragen en zal die er altijd zijn ook ik voor hem.
ben ik gemeen dat ik zijn relatie wil laten stranden?
ik wil verder maar dan met de kracht dat ik voor hem blijf vechten en laat zien dat ik degene ben voor hem en dat die het fout heeft gehad.
liefde wat doet dat pijn wist niet dat het zo hevig kon zijn.ik moet verder maar waneer zo gauw mogelijk maar ziet die dan dat ik hem vergeet nee ik vergeet hem niet nooit.we hebben nooit vreemdgegaan of ruzies gehad dat dit er toe leiden.
het is ingewikkeld allemaal.
oke misschien moet ik het zo doen afstand nemen.verder gaan,veel verdriet nog hebben en zorgen dat de verhalen bij haar komen of bij haar moeder dan is hij weer alleen hoop ik want misschien zeg die wle is niet zo.
ik moet het ook via via doen wat alles leid het na mij dat kan ik niet hebben want dan ben ik hem op zeker kwijt.nee ik gun haar hem niet hij hoort bij mij zag die dat maar in maar verliefdheid heeft hem verward.
ik raak genoeg snaren bij hem maar net niet genoeg dat hij de verliefdheid aan de kant zet dat is moeilijk.
eerst maat mezelf dan en dan zien hoe of wat?
ik weet ik maak het me moeilijker en moeilijker en doe me zelf pijn mag geen hoop meer hebben oh dit schrijven doet al pijn.
mijn verlangen naar hem is heel groot ik sta er weer voor open wat ben ik een idioot hij gaat er in mee omdat die waarschijnlijk het ook wel wil later wroeging en weer een troef erbij nee dat wil ik niet ik doe mezelf weer wat aan.
wanneer kan ik verder en waneer is hij weer alleen.
dan kan ik hem vragen en mijn gevoelens met hem delen.
ik hoop dat jullie mij begrijpen wat ik bedoel.
hij is niet slecht in tegendeel heb veel met me voor hij kan het niet veranderen daar is het te laat voor.
dubbel is het wel over maar wel gevoel op een andere manier maar wel intiem.
we maken ons 2 zelf gek hij heeft zijn besluit en ik ben nog niet zover.
ik wil hem niet weg jagen nee dat niet moet hem rust geven maar dan is die meer bij haar en dat idee verdraag ik niet.
is er niets anders wat ik kan doen?
waarom moet ik mezelf pijn doen.
ik ben alweer een dag verder morgen weer een nieuwe week wat gaat er weer gebeuren ik wil geen klap meer krijgen.
dochter accepteerd het maar ja wat moet ik anders zeg ze.
hij heeft hiervor gekozen maar de vraag blijft rijzen is dit een bevlieging rebound of echt serieus?
ik weet het allemaal niet doe me het mezelf weer aan ik moet ermee stoppen anders gaat het niet goed komen.
maar zal ik de stappen gaan nemen om alles te vertellen naar haar en haar moeder laat ik alleen de sex verlopig er buiten?
xx radeloosheis