ik heb mijn liefdesverdriet verwerkt met een cold turkey, alle mogelijke liefdesverdriet ellende kwam ineens, dat deed me geweldig veel pijn maar is nu over, mijn leven gaat gelukkig weer door, maar voor degenen die er nu net inzitten beschrijf ik mijn verwerking hier:

1. ontkenning.
mijn ex had besloten om te stoppen met onze relatie, ook al hield ze nog van me (zei ze), ze had inmiddels iemand leren kennen maar er nog geen relatie mee, die relatie zat dus wel in de pijplijn en dat wist ik. ik voelde op het moment van verbreken eigenlijk nog niks, geen pijn helemaal niks, ik dacht eigenlijk het gaat me best makkelijk af. toen ze het uitmaakte vroeg ze: ben je niet boos? nee ik was niet boos, rationaliteit won het toen nog van mijn gevoel. op mijn knietjes gaan had geen zin, een ander stond tenslotte al te trappelen en had haar al aardig bewerkt. ik had wel het gevoel dat ik in een nachtmerrie was terechtgekomen en als ik wakker zou worden zou het allemaal niet gebeurd zijn, maar realiteit bleek anders.

2. accepteren
mijn ex stuurde een aantal dagen na het verbreken van onze relatie een smsje dat ze bij hem in huis was getrokken. toen brak voor mij een periode aan waarin de emotie het won van rationaliteit, ik mailde haar hoeveel ik van haar houdt, maar ik had ook al eerder een haatmailtje verstuurd. ik had er veel pijn van, 10 kilo afgevallen, stress waardoor ik zweette, geen rust in mijn kont, ik deelde wel mijn verdriet met iedereen, dat hielp mij bij het verwerken. ik heb veel gelopen in natuurgebied, de stress ging hierdoor uit mijn lijf en na verloop van tijd ging de knoop uit mijn maag. ik was realistisch: dit komt nooit meer goed, er is teveel gebeurd. mijn ex heeft een nieuwe partner en liet blijken hiermee gelukkig te zijn. ik heb dus de antwoorden gehad die het accepteren mogelijk maken, die antwoorden moet je hebben anders lukt het accepteren niet en blijf je hopen, vraag om die antwoorden als je ze nog niet hebt ook al zullen ze je veel pijn doen maar dan weet je het, antwoorden zoals: ik heb tijd nodig of misschien komt het nog goed heb je niks aan, vraag om ja of nee en niet iets er tussenin omdat jij dan blijft bengelen in je verdriet.

3. loslaten
mijn ex en ik hebben geen contact meer, ik zag haar nog wel af en toe met haar vriend en dat deed pijn, naarmate ik geen contact meer had merkte ik dat er tussen mij en mijn ex afstand kwam, het proces van loslaten was begonnen. ik durfde ook geen contact meer te leggen, bang dat de pijn terugkwam of ik weer ten onrechte hoop zou krijgen of zwak was tegenover mijn ex, ik hield tenslotte nog wel van haar. ik zorgde er ook voor dat ik geen informatie over mijn ex via andere kanalen binnenkreeg, ze is uit mijn leven verdwenen, loslaten is de herinnering aan je relatie laten vervagen. kijk niet naar foto's van je ex, hou de herinnering aan je ex niet levend maar laat deze vervagen.

4. een nieuw begin
deze fase is nu voor mij aangebroken. ik kan nu terugkijken. in fase 2. hield ik nog zoveel van haar dat ik haar idealiseerde, ik had het zo goed bij haar gehad en ze was zo goed voor mij. alleen was dit wel zo? we zijn niet voor niks uit elkaar gegaan, ik zie nu ook waarom wij uit elkaar zijn gegaan en kan hier goed mee leven. mijn blik wordt nu niet meer vertroebeld door mijn liefde voor haar, het liefdesfilter is weggehaald en de rationaliteit wint het nu weer van emotie.

doet het mij nu helemaal niks meer? nee ik hou mijzelf niet voor de gek. als ik haar nu zou zien en ik zou met haar praten en in haar ogen kijken dan zou ik nog steeds voor haar kunnen bezwijken en een terugval krijgen, maar gelukkig is die kans zo goed als nul.