Beste Euca, velen van ons op deze site zijn al voor een deel dood. Onze partners hebben ons verlaten, zijn vreemdgegaan, ook na zoveel jaar huwelijk. Bij mij 18 jaar samenzijn, 16 jaar huwelijk, dachten samen oud te zijn, we hebben zelfs 4 kinderen. Nu opeens, een maand geleden, heeft ze een ander, haar ware gevonden. Mijn wereld is vergaan, leef nu met halve hart verder, zij is steeds niet thuis, moet thuis draaiend houden, gezin bijeenhouden, daarnaast nog mijn eigen zaak, net opgestart, net mijn vaste baan opgezegd. Nee, life is a bitch, nu ik haar het meest nodig heb, is zij er niet, sterker nog, ze zit te vozen met die ander!
En wat dacht je van al die andere lotgenoten, bij sommige zelfs na meer dan 30 jaar huwelijk! Alleen maar ellende, zoveel hartpijn, onverdraaglijk, ik dacht dat ik doodging, zo ook vele van onze lotgenoten. Maar er zijn ook lichtpuntjes, eerst meer van jezelf houden, door een enorm diepe dal gaan, maar daarna proberen beetje bij beetje, stapje voor stapje weer op te krabbelen. Ik kon met mijn hartpijn niet naar het ziekenhuis, huisarts of zelfs misschien de shrink? Nee, ik heb deze site gevonden, heb daar enorm veel begrip, steun, kracht, liefde gevonden, heb mijn enorme hartpijn, onverdraaglijke hartpijn van me af kunnen schrijven, voor een gedeelte dan, net genoeg om de dag door te komen, om niet onderdoor te gaan. Er bestaat helaas geen pil tegen liefdesverdriet, hartpijn. Was het maar zo, liefdesverdriet is nog steeds de ergste onbestrafte misdaad dat je een medemens aan kan doen. We zijn zover in de medische wetenschap, maar geven nog steeds te weinig aandacht voor de ergste pijn ter wereld, liefdesverdriet genaamd.
Dus deze site, mijn vrienden, mijn kinderen, en andere kleine lichtpuntjes in mijn momenteel ellendige leven doet mij de dag overleven. Elke dag is een struggle geworden, zo ook bij vele van onze lotgenoten. Weet dat je niet alleen staat, en ja, na regen komt de zonneschijn, eerst door die ellendig diepe, kille, koude dal, beleef je hartpijn, maar daarna zul je merken dat je openstaat voor kleine geluksmomenten, vogeltjes die fluiten, het mooie weer, je familie en vrienden, je dierbaren, de kleine dingetjes, stap voor stap je leven herontdekken, herschikken. En ooit krabbel je weer op, zul je merken dat je ook zonder hem verder kan, hoe pijnlijk ook, misschien zal die pijn nooit verdwijnen, maar die pijn laat je wel beseffen dat elke dag een cadeau is, dat je leeft, pijn en geluk zitten helaas dicht bij elkaar.
Dus eerst zul je je eigen leven moeten inrichten, eerst meer van jezelf houden, en eventueel open staan voor ander geluk, en uiteindelijk zelfs voor een ander. Niet liggen voordat je gevallen bent, begrijp me niet verkeerd, hoe vaak heb ik in mijn hoofd niet een zelfmoordpoging voor haar ogen bedacht, maar uiteindelijk niet gedaan? Ik zit elke dag met die onverdraaglijke hartpijn, maar heb nog dierbaren als pijnstiller.
Ik hoop dat je genoeg open staat voor de positieve dingen, jouw pijnstillers, mensen die jou nog wel dierbaar zijn, die jouw liefde verdienen.
Vertel jouw vrienden, familie, iedereen hoe je je voelt, dat lucht in ieder geval op, en probeer alles van je af te schrijven, houd je op de been. Schreeuw je hartpijn uit, zo hard je kunt, tegen de hele wereld!

Veel sterkte ermee, wil je niet verwarren met mijn reactie, maar wij, vele lotgenoten op deze site, die zitten hier bijna dagelijks op, als luisterend oor, heeft me in ieder geval enorm geholpen. Ik hoop dat dat ook voor jou zal gelden. En weet je wat het mooie hier is? Dat ik hulp, steun, begrip, adviezen, tips heb gekregen van lotgenoten, die zelf ook in de ellende zitten, soms veel erger, die ondanks alles mij en anderen hebben geholpen. Dat heeft mij enorm op de been geholpen, dat we hier ondanks alle ellende ook elkaar kunnen helpen, het gevoel dat ik niet alleen ben. Ja, wat ook mooi is, is dat ik door deze ellende ook dierbare vrienden voor terug heb gekregen, dat mijn band met mijn kinderen nu veel intenser is geworden. En last but not least, ik heb ook mezelf teruggevonden..

Veel sterkte!

Groetjes,

Mr Bean

Ik begrijp je heel goed hoor, je hebt nooit ruzie gehad, er is niks mis en plots is hij weg amai dat is echt laf van hem, maar dat wil niet zeggen dat jij daarom ook zo dom moet doen he. Verkoop die dure auto en ga verder met je leven. Je bent niet voor hem geboren of omgekeerd. Niemand is verantwoordelijk voor jou hoor, je bent een vowassen persoon of niet? En je moet niet denken dat hij nu plots goed zal zijn tegen zn nieuwe vrouw want een feit is: een lafaard is een sukkelaar! Dus heb geduld en wees gerust, wraak is zoet voor een korte termijn maar geduld voor lange termijn! grtjes