Beste allen,
mijn profielnaam is IVOI, ik zal mijn verhaal in het kort proberen te omschrijven:

Ik heb Z per toeval in het jaar 2002 leren kennen. De vonk sloeg meteen over na elkaar voor het eerst gezien te hebben.
Z en ik hebben nooit een relatie met elkaar gehad, we woonden ook 1,5u van elkaar vandaan.
De sterke gevoelens naar elkaar toe (met name de verliefdheid van mijn kant) zijn er wél altijd geweest.
Ondanks het feit dat wij geen relatie met elkaar hadden destijds, hebben we samen wel afgesproken dat we eerlijk, open en monogaam naar elkaar toe zouden zijn.
Z was erg jaloers ingesteld en vond het maar niks als ik uit ging en op die manier misschien wel een leuk(er) iemand tegen zou komen..

Helaas heeft Z de 1e keer mijn vertouwen geschaad toen ik erachter kwam dat hij sex had met zijn huisgenote zonder mijn afweten.
Ik was ontzettend verdrietig en boos op Z, al helemaal gezien zijn paranoide reactie als ik uitging en de kans er 'volgens hem' was dat ik Z zou inruilen voor een ander.

Na 2 jaar radiostilte te hebben ingelast, waren zowel Z als ik in tussentijd verhuisd en beiden vrijgezel.
Z en ik hadden besloten weer verder te gaan waar we gebleven waren...

Omdat ik inmiddels op enkele meters afstand van Z zijn werk woonde, zag ik hem destijds méér dan voorheen, zo'n 2 a 3x per week. Wat voelde dit ontzettend goed!!!! Ik was tot over mijn oren verliefd op hem!
Helaas kon Z mij niet bij hem thuis ontvangen, ik kwam er dan ook al snel achter waarom niet..

Eindelijk was het dan zover, Z wilde mij (na lang afhouden) tóch bij hem thuis ontvangen. Hij haalde mij thuis op om vervolgens naar zijn huis toe te reizen met de tram.
Toen kwam de schrik van mijn leven....
In diezelfde tram kwam Z zijn partner tegen waarmee hij samenwoonde.

Mijn leven stortte in, wat een verdriet en pijn had ik hiervan!
En dit voor de 2e maal!!!

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Voor de 2e keer is er toen een radiostilte van 5 jaar geweest.
In augustus 2011 jl. heb ik weer contact met hem opgenomen en wonen wij inmiddels weer op 1uur afstand van elkaar.Z is intussentijd getrouwd geweest maar ook gescheiden van dezelfde dame.
Op dit momenr woond hij samen met zijn huidige vriendin en hebben zij samen een dochter van 7 maanden jong.

Ik woon tevens ook al jaren samen met mijn vriend, desondanks is Z altijd sterk in mijn hoofd en hart gebleven.

In september heeft Z mij thuis bezocht, heeft hij mij spijt betuigd van hetgeen hij mij in het verleden heeft aangedaan, hij heeft altijd gedacht dat ik hem als een speeltje voor erbij zag en vertelde mij enorme last van verlatingsangst te hebben.
Na wat geconferceerd te hebben, zijn Z en ik die dag samen in mijn bed beland...
Het voelde als vanouds enorm goed....
Maar dit was tevens òòk de 1e keer in mijn leven dat IK vreemd gegaan ben van mijn huidige partner.

Z en ik hebben hierna het contact onderhouden via Whatsapp. Het contact was zeer intensief en vond dagelijks plaats van 's ochtends vroeg tot diep in de nacht. Mijn gedachten waren 24/7 bij hém en niet bij die van mijn huidige partner.
Ik ben weer gevoelens voor hem gaan krijgen...

Gisteren is hij wéér bij mij langs geweest, we hebben veel gepraat en gehuild...
Want wat wij 'hebben' kan niet. Omdat we beiden een partner hebben, (hij zelfs een gezin) Elkaar niet volledig kunnen geven aan elkaar zoals het hoort te zijn. Z werkt 5 dagen in de week 12 uur per dag en in het weekend òòk nog enkele uren. We kunnen, maar bovenal HIJ kan me niet geven waar ik zo ontzettend naar verlang en verlangd heb in al die jaren....

Het doet me enorme pijn hem wéér los te moeten laten, er gaat geen minuut voorbij dat ik niet aan hem denk...
De hoop is dan ook stiekem dat we elkaar weer in betere tijden zullen gaan treffen en we in de toekomst wél een relatie (op welke manier dan ook) met elkaar kunnen gaan opbouwen.

KUS IVOI