Dag Christian, ik herken veel in je verhaal. Ik kan me die eerste periode na de scheiding nog goed voorstellen. Heb zelf 3 kinderen waarvan de jongste tijdens de scheiding 3 jaar was, mijn zoontje. Zoals jij nu beschrijft was bij mij ook alles zwart en was er vaak paniek, veel huilbuien en wanhopige gevoelens, ontreddering. Alle energie lijkt weg te vloeien en er lijkt geen uitweg te zijn. In deze fase zul je veel steun gaan krijgen en goede adviezen maar he zult merken dat niets je kan troosten soms een moment maar s'avonds als je weer alleen bent komt alles weer op je af. Slapeloze nachten...
Maar geloof me; ooit komt er weer een moment dat je je iets beter voelt maar dat gaat nog wel even een hele tijd duren.
Zorg dat je je verdriet en je pijn deelt met mensen die je vertrouwd, stop je gevoels niet weg en uit het. Maar zorg als een scheiding onvermijdelijk is dat je de zaken goed regelt. (iets wat ik destijds niet goed heb gedaan).
Laat je bijstaan daarin! En geef vanuit de liefde die je nu nog voelt niet teveel weg. Dit klinkt misschien wat zakelijk maar geloof me later zul je er anders spijt van krijgen. Ik weet niet he je erin staat maar ik heb een co-ouderschap geregeld, ik heb de kinderen 50% en daar ben ik zo erg blij om omdat je anders je rol als vader kwijt raakt. Verder ben ik vlakbij mijn ex blijven wonen ten behoeve van de kinderen.

Maar ik begrijp je; nu voel je je pijn en wanhoop en paniek en kun je niet slapen. Dit gaat niet zomaar voorbij, daar moet je doorheen. Voorkom destructief gedrag, een biertje om een keer de pijn te verzachten kan maar hou het op eenmalig in de week of zo. Blijf goed voor jezelf zorgen! En blijf je verhaal vertellen. (zoals je kunt zien heb ik zelf een nieuwe Blog geopend..)

Pijn en je verloren voelen kost enorm veel energie....Je kan je gedachten niet stoppen...ik wil je enige tips meegeven...Ga naar buiten geef je ogen de kost je kan wel de hele dag achter een beeldscherm gaan zitten maar dat lost niets op 20 minuten per dag even wandelen ...( ik deed het ook weken lang werk, thuis, computer aan en niets alles af gaan waar ik nog wat kon vinden...) Afleiding is het beste medicijn....Je moet er doorheen en dat is lastig iedereen zal je het vertellen...We weten het allemaal hier anders zouden we hier niet zitten...
Ik had ook slaappilletjes....in de avond je lekker warm douchen en dan zo pilletje innemen dat deed me slapen teminste ik ging beter slapen....Als je werk blijft werken dat heeft bij mij enorm geholpen...blijf op je eten letten in godsnaam doe dat want voor je het weet boeit je dat ook geen ene flikker meer....En het is zo belangerijk...
En blijf praten ook hier....het lucht soms enorm op...