Dag Eva,

Hier zit ik dan, buiten in de zachte avond zon. Vraag met niet waarom ik deze brief schrijf, ergens om mijn gevoelens wat af te schrijven zeker. Misschien stuur ik hem je op, ik weet het nog niet. Ik ben gisteren eens gaan uitwaaien in Nieuwpoort en een beetje gaan nadenken. Het was best nog wel een aangename zomeravond. Ik was daar ook aan het nadenken over onze afgesprongen relatie en ergens denk ik dat we in basis dezelfde persoon zijn, maar ik denk dat ik deze persoon niet altijd heb laten zien. Ik weet niet waarom, misschien mij wat afgeschermd zeker.
Waarom heb je nooit gezegd dat je vond dat er iets moest veranderen? Ik bedoel op tafel gesprongen en geklomen en geklopt zodanig mijn oogkleppen wat open gingen? Ik apprecieer echt al je geduld en liefde voor mij en ik snap echt dat je bepaalde verwachtingen had van mij, je mocht me die altijd zeggen hoor. Ook bv het andere, intiemere deel. Misschien op het laatste was het niet meer zo traag en geleidelijk aan zoals je graag hebt. Ik was vergeten je te bekore en lief te hebben, maar dit mocht je mij zeker gezegd hebben. Sorry dat je die aandacht moest missen. Maar ge zit en zat altijd in mijn gedachten, je maakte de rit naar het werk draagelijker. Ik zweefde soms als er dan een mooi liedje op de radio was. Ik moest dit ook meer gecommuniceerd hebben naar jou toe. Misschien had je je dan minder afgesloten naar mij toe, dit ging dan geleid hebben tot meer affectie naar mij toe, waardoor ik misschien minder afgewezen ging zijn en ik daardoor minder gefrustreed ging voelen en hierdoor waarschijnlijk minder dominant ging zou overkomen. Ik had meer oog moeten hebben voor jou verwachtingen of ze gingen er meer over gesproken of over stilgestaan moeten hebben. Weet je nog in Nieuwpoort, toen ik zand in je schoentjes schopte en je achterna zat met zand in men handen en we beiden moesten stoppen omdat we stikkkapot gelopen waren? Ergens onderweg door de vele onzekerheden in men leven ben ik dat kwijt geraakt en heb ik dat speelse minder gedaan in onze relatie. Weet je wat er raar is, nu ben ik helemaal terug Koen. Alle stress weg en weet ik zoveel meer.. Grappig é, gisteren men eerste film in jaren zonder jouw naast men zij. En ik miste je keihard enorm, het was lastig om je geen smsje te sturen.
Samen genieten met jou, was ik soms te druk bezig? Soms was het lastig om telkens naar jou thuis te rijden. Je zegt wel, maar 20minuten, maar iedere keer klaarmaken enzo. Ik weet wel dat je moeite deed voor mij, maar de tijdspanne van de rit was vaak de reden dat ik moe bij je kwam of liever dan eens een namiddage lekker lui voor de tv bij je thuis zat. Of misschien zat de sleur erin? Pff eva kmis je. Ik accepteer je zoals je bent en het is zo moeilijk om je los te laten. Ik vraag me veel af, wat zus, wat zo..We hadden een leuke tijd samen (althans voor mij), ik weet niet van jou? Nu snap ik waarom je in december plots alle voorgaande gsprekken op msn las. Misschien wou je voer halen om verder te gaan of uit elkaar te gaan. Waar is mijn passie voor het leven? Ik denk dat ik het terug heb, kan ik je lekker terug stimuleren en liefde geven. Ik schrijf waarschijnlijk niet mooi, maar ik zit nu buiten en het is lastig om kraaknet te schrijven. Jij gebruikte zelfs een latje om te schrijven Dat vond ik zo tof aan je, je netheid en je structuur en je principes. Maar je principe van gedaane zaken krijgen geen keer, of een jongen moet altijd om het het meisje. Daar kan ik niet mee leven. Lees je deze brief nog? Welk gevoel heb je? Onverschilligheid, haat/liefde? Kvind gek dat ik nog altijd met jouw in men hoofd zit.
Wat wil ik bereiken met deze brief? mijn gedachten, mijn gevoelens uiten. Kmis je echt, maar hoe meer ik het je zeg, hoe meer afstand je neemt. Doe eens zot eva, wees vrij. Zoals wij waren in het begin.
Hopla daar ben je terug online op msn. Zou je denken aan mij? Zou je aarzelen om tegen mij te spreken? Zo plots dat alles weg is....
Misschien was onze communicatie niet zo vlot. Ik ben aan het lezen over communicatie en betrap mij erop om die link door te sturen naar jou. Een droog gesprekje, jij die afvraagt wat je met die link moet doen. Jij hebt het dus volledig opgegeven en dit doet pijn. Eens die verliefdheid wat weg is, is het normaal dat er wat minder passie enzo is. Sorry dat ik vroeger dan niet adequaat gereageerd/gecommuniceerd heb. ipv je terug te verleiden/speciaal te laten voelen. Of misschien...
Eva, toon mij eens emoties. Waarom ben jij nu die harde tante?
Ik vond het ook erg dat je niet graag thuis bij mij was. Stiekem verdacht ik je ervan speciaal te willen werken met oudjaar zodanig je niet bij mij en mij familie moest zijn.
Jjij zit nog altijd online, zou je aan mij denken? Of ben je blij dat ik niets meer zeg of je lastig val.
En ja, ik zie ook graag hondjes!!
waarom zijn wij uit elkaar?
Waarom was ik zo blind, jij, waarom heb ik je niet speciaal laten voelen, je verleidt, je de mooiste op de wereld genoemd.

Eva geef mij een blik in je ziel en ik verkoop mijn leven ervoor..