Hai Chelle,

Bedankt dat je steeds weer de moeite neemt om op mijn berichtjes te antwoorden. Ik waardeer het enorm.
Ik heb voor mezelf wel duidelijk dat ik geen relatie meer met deze jongen wil. Hij is niet goed voor mij geweest ookal was het eerste wat hij deed toen het uit was: sms-en naar mijn moeder dat hij altijd goed voor mij is geweest.

Ik wil gerust hem helpen en supporten als normale vrienden/kennissen. Maar meer dan dat word het nooit meer. Ik kan niet uit medelijden bij iemand blijven. Ik kies in deze voor mezelf.

Het contact is inderdaad begonnen als huurder/verhuurder, alleen betaalde meneer niks aan mijn moeder. Mijn moeder wilde dat niet. Zij heeft nog erger de drang om mensen te helpen dan mij.

In het begin had ik nog geen relatie met hem en toen was hij heel aanhankelijk bij mijn moeder. Zo ging hij bij haar op schoot liggen met zijn hoofd en zei hij altijd "van binnen ben ik nog maar een kleine jongen" ahum

Mijn moeder en hij hebben veel tijd met elkaar gedeeld en hij is mijn moeder gaan zien als een soort eigen moeder en vertrouwenspersoon.

Toen we eenmaal wel een relatie hadden waren we dan ook constant in conflict. Het is een keer voorgekomen dat ik bij mijn moeder was en op de bank zat, zo'n 2 meter van mijn toen nog lief af die in de gang stond. Toen hoorde ik hem tegen mijn moeder fluisteren of zij aan mij wilde vragen of ik langs zou komen. Omdat ik het hoorde ging ik er gelijk op in, ik zei tegen hem, ik zit vlak bij je, als je iets aan me wilt vragen vraag het dan aan mij! Daarop zuchtte hij heel overdreven en liep hij weg.

En zo ging dat eigenlijk met alles. Hij had me niks verteld dat hij huisjes ging bezichtigen in *****, dat hoorde ik weer van mijn moeder en dat is echt ontzettend irritant, want je gaat je afvragen waarom hij een relatie met jou heeft in plaats van met je moeder.

Mijn moeder is zich bewust van de leugens, gestolen spullen (zelf is ze ook iets kwijt waarvan ze toen dacht, nee dat doet **** niet). Maar inmiddels vraagt ze zich af of hij het toch niet was die het ontvreemd heeft.

Ik heb haar werkelijk alles verteld, tot de redelijk dwingende manier van seks aan toe. En toch blijft ze maar steeds zeggen, ja maar elvira, hij is niet helemaal slecht. Hij heeft ook goede kanten! Vanavond was ik bij haar en toen zei ik, ja, maar als die goede kanten alleen inhouden dat hij veel cadeautjes geeft, schiet ik daar weinig mee op in een relatie, voor de cadeautjes heb ik mijn vader al (mijn vader en moeder zijn gescheiden en mijn vader uit zijn liefde voor mijn zus en mij door dingen te kopen).

Ik verwacht gewoon een stuk respect en vertrouwen in een relatie. En dat heeft deze jongen niet. Ziek of niet.

Ik heb tegen haar gezegd dat ze op moet passen met hem omdat hij vaak dingen overdrijft en je medelijden voor hem probeert te wekken. Ze heeft mij beloofd om niet met hem af te spreken als hij dat zou willen.

Mijn moeder is christelijk en stuurt hem elke dag een bijbeltekst. Vanavond was ik een beetje geïrriteerd en vroeg haar, vind je **** zo'n fijne jongen dat je nog met hem mailt? Waarop ze zei, nee helemaal niet, maar ik stuur hem alleen maar bijbelteksten. Ik heb haar toen gevraagd of ze zijn email wilde laten lezen en dat deed ze.

Er stond in:

Hallo lieve vriendin (de titel staat me zeer goed bij).
Verder dat het niet leuk is op zijn werk omdat mensen die boven hem staan hem te proberen commanderen. (daar heb je het weer, hij kan niet tegen kritiek en machtsvertoon).
En daarnaast heb ik ook nog dat met elvira erbij.
Ik weet niet wat ik nu met de vakanties moet doen.
Ik ga me maar op mijn werk richten!

Zo ongeveer.
Onder de tekst die hij mailde zag ik een bericht van haar, niet enkel een bijbeltekst, maar ook een stuk prive over haar eigen leven. En dat vind ik een beetje eng. Omdat zij zich daarmee kwetsbaar op stelt en hij daar misbruik van kan maken.

Ik heb me altijd een beetje onprettig gevoeld bij **** en mijn moeder. Op de een of andere manier lijken ze 2 handen op 1 buik en soms lijkt ze zijn lot meer aan te trekken dan dat van mij. Ik moet eerlijk zeggen dat ik hier wel eens een beetje jaloers op ben geweest. Maar dat heb ik niet laten merken.

**** zei in het begin ook niet dat hij zo blij was met onze relatie, maar dat hij zo blij was dat hij eindelijk bij een gezin hoorde. Daardoor heb ik mezelf soms afgevraagd of hij alleen een relatie met mij had zodat hij kon profiteren van de gezelligheid van een familie (omdat hij destijds geen goed contact had met zijn eigen familie).

Wat jij zegt daar ben ik ook bang voor. Hij is mij kwijt. Zijn vrienden willen hem niet elk weekend over de vloer hebben en misschien is hij zelfs een beetje eenzaam. Mijn moeder had hij een goede band mee voor dit alles gebeurde, dus ik ben bang dat hij haar nu wil gebruiken om de *leegte* op te vullen.

Ik weet trouwens wel wat hij met de vakantie (Parijs) zou kunnen doen. Het was namelijk mijn verjaardagscadeau zei hij. (5 augustus ben ik jarig) Als hij echt van me houd (haha, lachertje) en mij het beste gunt kan hij die reis aan mijn moeder en mij geven. Ik ben bang gezien zijn gedrag de laatste tijd dat hij dat niet gaat doen. Maar ik zou het nobel vinden.