Hey,

Ik heb net een relatie van 1 jaar en maanden achter de rug. Het eerste jaar ging het hartstikke goed. We waren allebei verliefd en waren altijd samen. Ruzie hadden we bijna nooit.
Daarna kwam ze een jongen tegen die ze al langer leuk had gevonden, voor mij. Ze werden vrienden. Steeds vaker sprak ze over hem en ze ging ook steeds vaker met hem om. Ik vond het best vervelend worden, maar ze zei dat ik niet jaloers moest zijn, daar was immers gee reden voor. Ik probeerde het me niet aan te laten grijpen, maar het ging gewoon niet. k vond haar te close worden met hem. We kregen hierdoor vaker ruzie en ik was vaker verdrietig en ze vond dat ik me niet aan moest stellen. Maar het deed me gewoon te veel pijn. Toen we samen uitgingen tijdens carnaval kwam ook hij er weer bij, en ze ging meteen bij hem staan, ze vroeg mij om ook te komen. Ik had echter schoon genoeg van hem en vertikte dit. We kregen een menngsverschil en ik ben darna bos weggelopen, nu weet ik dat dat een hele slechte keuze was. Dat ik dat gedaan vond ze echt niet kunnen. De dag daarna gingen we samen p vakantie en het ging gewoon niet meer, ik was veel te verdrietig omdat ik wist dat ze het uit ging maken. Toen we terug van vakantie kwamen ws die jongen de dag erna jarig, maar dezelfde avond nog toen we terug waren gekomen van vakantie, zei ze nog tegen me dat we het zouden vergeten en door zouden gaan. Ik had weer hoop. De zondag, de dag van zijn verjaardag hoorde ik niets van haar, s'avonds kreeg ik nog een mailtje waarin ze zei iedereen maakt ffoute en ik ook. De dag daarna kwam ze naar me toe en maakte het opeens uit. Ik vroeg haar waarom opeens en ze zei die avond dat ze met hem naar bed was gweest op zijn verjaardag. Ik heb haar dit vergeven, maar het bleef uit. Een anderhalve week later pakte ze met die andere jongen, maar ze wilde mij ook nog zien. Ik kwam een week daarna naar haar toe om te zeggen dat we toch echt afstand moesten nemen. Ze kreeg nu eignlijk pas de klap dat ze me kwijt was en ze kon niet meer ophouden met huilen, ik ben bij haar gebleven proberen haar te troosten totdat ze weer rustig was. Een week erna wilde zeme weer terug, naief als ik was heb ik haar terug genomen. Mijn liefde voor haar is geoon te sterk. In het begin ging het allemal weer super goed. We voelden ons herboren. Een paar weken erna gaf ze toe dat ze nog steeds van die ndere jongen hield maar ook van mij. En ze vreg aan mij of ik niet gewoon vrienden me hem kon worden. Ik heb het geprobeerd, en ik heb ook echt heel aardig tegen hem gedaan. Mijn hele omgeving zei tegen me maak het gewoon uit dit gaat niet zo. Dus dat heb ik eergister ook gedaan, maar ze toonde vrij weinig emoties en ik vraag me af of ze het blij is dat ze nu van me af is, of dat de klap net zoals de vorige keer nog moet aankomen. Iniedergval voel ik me hartstikke kut, en ik moet de hele tijd aan haar denken, ik heb over een paar weken examens en ik ben bang dat ik alles verpest vanwege mijn ldvd.

P.s. sorry voor eventueele spelfouten mijn toetsenbord doet het niet zo goed meer.

Ms,