na moeizame en eenzame dagen , vol verdriet en hoop
probeerde ik mij erbij neer te leggen dat het niets meer ging worden !!
had haar als spam ingesteld op facebook zodat, wat ze dan ook post ik het niet te lezen kreeg !
haar verwijderen kon ik nog niet !
na 14 dagen kon ik mij niet meer houden en ben dan gaan kijken , ik wist dat ik het niet mocht doen maar wilde me zelf testen denk ik , wist niet wat ik kon zien of lezen van haar.
ze had blijkbaar kei veel gepost , veel nieuwe vriendschappen
ze ging er nog eens goed invliegen dit weekend , iemand plannen en ideeën
een goed dans of praatcafe was welkom !
ze had haar profiel foto veranderd , een man plaatse een reactie van , he hoe gaat het met jou , zal je nog wel eens bellen om is iets te gaan drinken
en haar interesse had ze ook bij gewerkt naar : interesse in mannen !!
pffff ik zakte weg , voelde me niet goed enz..... moest overgeven
verdomd wat doet dit pijn , zo vlug over mij heen , plezier maken en al terug interesse in mannen
word terug onwel als ik dit neerpen , maar moet het tegen iemand vertellen
ik weet dat het mijn eigen schuld is , maar het was me te sterk en nu zak ik weer terug
mss is het ook wel goed omdat dit me mss sterker maakt en besef dat het voorgoed over is
het gaat op zich al wat beter met mij maar toch steekt dit verdriet af en toe de kop op
groetjes
zo herkenbaar...bah....ik ga
zo herkenbaar...bah....ik ga ook een blogje schrijven....
Ik herken het ook
Ik herken het ook allemaal.
Ik zou toch willen aanraden om haar van facebook te verwijderen. Je doet jezelf te veel pijn...
herkenbaar
is voor iedereen herkenbaar
en toch slagen we erin , steeds ons eigen weer verdriet aan te doen ,
we hopen niets te kunnen zien wat ons kan pijn doen , maar helaas