hoh waar begin ik?
wel, me eerst effe voorstelle. kben dus steph, 21 jaartjes oud en hopeloos gek op men ex.
thomas ! guitige altijd vrolijke thomas !
hij was men allereerste serieuze vriendje zeg maar (ik was toen 18 enja beetje een laatbloeier dus xD)
en ik hield ontzettend van hem. dat doe ik nog, maar ik begrijp het niet. (tenslotte heeft hij me meerdere keren bedrogen). kan iemand mij uitleggen hoe iemand die drie jaar geleden deel uitmaakte van men leven, die ik nu met moeite zie nog zo veel voor me betekend? is het omdat hij men allereerste vriendje was? is het omdat ik stiekem nog steeds hoop dat het ooit wel weer in orde komt? ik weet het echt niet, maar ik mis hem !
onlangs vroeg hij wanneer hij me nog eens zou zien (we hebben wel contact maar meestal msn enz), ik zei dat ik het niet wist. maar diezelfde dag ben ik bij hem langsgegaan, ik wou hem vertellen dat ik hem mis. dat was ik van plan. maar hij moest gaan werken en van praten kwam niet veel in huis. en hoe komt het toch dat telkens ik hem terugzie ik met moeite iets kan uitbrengen? ik, die normaal wel een grote klep heb. en hoe komt het toch dat hij er elke keer weer beter gaat uitzien? zucht... weetje? het is niet gezond meer. ik moet hem gewoon vergeten, want hij voelt niets meer voor me (denk ik toch). maar waarom is dat zo moeilijk? ik heb bij men andere vriendjes geen problemen gehad inzake loslaten en verwerking (had wel verdriet enz, maar het zat nooit zo diep). maar na al die jaren heb ik dat wel nog bij hem. wat moet ik doen? hem echt vergeten en verdergaan of toch mijn stoute schoenen aantrekken en hem bekennen wat ik voor hem voel? dank bij voorbaat !