-Wow, er zijn ineens smileys toegevoegd aan het reageerformulier!-

Dat gezegd hebbende, even een korte reactie. Ik denk dat je moet proberen je niet teveel zorgen te maken over erfenisjes die je hieraan hebt overgehouden. Op het moment dat je nu die angst voelt, voel je angst in abstracto. Je schrijft dat je single bent - en hoe kun je als single nu met zekerheid weten of je als puntje bij paaltje komt daadwerkelijk bang gaat zijn? Je zult naar ik aanneem vallen op iemand die kwaliteiten heeft waar jij blij van wordt. Is het dan niet ook heel goed denkbaar dat die persoon ook in staat zal zijn om jou dat vertrouwen terug te geven? Je eigen hoofd, je eigen geest, is vaak een ster in het verzinnen van doemscenario's en als je je best doet om positieve scenario's te verzinnen, lukt het je vaak nog niet eens om bij elkaar te fantaseren wat dan uiteindelijk in de realiteit gebeurt. Of de persoon bij elkaar te fantaseren die je op een goed moment tegenkomt.

Dat is tenminste mijn ervaring. Ik heb ooit eens de eer gehad om bij een meisje dat alle vertrouwen in mannen was kwijtgeraakt, dat vertrouwen enigszins te herstellen. Aan de andere kant heb ik met mijn ldvd-verleden ook zo mijn angsten en onzekerheden opgedaan en ik heb een beetje gemerkt dat je blijft leren. Misschien merk je als je iemand bent tegengekomen op wie je echt gek wordt inderdaad nog wel die angst, misschien ook niet. Maar als je het merkt, zul je wel ook weer de kans krijgen om daarmee om te gaan.

Onzekerheid wordt vaak als iets naars gezien, maar in de situatie die jij omschrijft kan het misschien ook een positieve lading hebben. Je voelt je onzeker over hoe dingen in de toekomst gaan lopen, maar je schakelt misschien een beetje de mogelijkheid uit dat je heel erg aangenaam verrast zou kunnen worden.

En dat happy single-schap, sja, dat is iets waar ik ook zo m'n bedenkingen bij heb. Op een gegeven moment heb je er wel weer even genoeg van, haha.

PS: Wil toch voor de lol nog even zo'n smiley invoegen: }:)
PPS: Blijkt ie niet te werken . Weer een illusie armer.

Je bent er bang voor maar je mist het ook, 't is inderdaad een grootte hindernis die je kan (in mijn ogen "moet") nemen.
Ik heb t zelf ook, t is gemakkelijk om te herinneren hoe verdrietig ik was, dat staat goed in mijn geheugen gegrift en ik, misschien jij ook, word nog wel is overweldigt met dat gevoel. Het is een stuk moeilijker om te herinneren hoe leuk het was toen het nog wel allemaal goed ging.
Maar ik denk dat als het eenmaal zo ver is en je kunt de dingen goed met elkaar vergelijken dat de leuke periodes van een relatie (+gevolgen) meer dan opwegen tegen de minder leuke periodes. Verliefd zijn is t mooiste wat er bestaat en daar moet eenmaal een prijs voor betaalt worden, denk ik.....