Hey kruimeldiefje, ik heb in het begin (2 maanden geleden) toen mijn (ex)vrouw net met die ander begon en scheiding voorstelde, voelde ik me zo ellendig, verlaten, eenzaam, dat ik vooral in het begin wel eens aan gedacht had, is wel verleidelijk, om die leegte op te vullen. Maar in plaats daarvan heb ik mij niet gelijk gestort in een andere relatie, maar aan mezelf gewerkt, en dat lijkt aardig te lukken. Heb mijn werk op de rails, prive gaat het redelijk goed, ben zonder haar ook niet meer verdrietig, zorg goed voor de kids sinds zij nauwelijks meer thuis is, het huishouden draait ook goed, kortom, ik ben veel sterker uitgekomen, ook zonder haar ben ik relatief gelukkig, heb mezelf steeds meer teruggevonden. Die leegte in mijn hart is veel minder, begint al aardig te helen, zal altijd wel een litteken over blijven, maar heb niet direct de behoefte aan een andere partner meer. Ik zie later wel wat op mijn pad komt. Voelde me in het begin wel meer wanhopig, paniekerig alleen, maar je moet jezelf echt eerst de tijd geven. Eerst jezelf op de rails, je eigen leventje, jezelf weer terugvinden, en tijd geven om alles te verwerken. Dan pas verder kijken, ik weet het, is gemakkelijker gezegd dan gedaan, maar effe doorbijten, zoals ik van vele lotgenoten hier heb geleerd, die ander mag geen opvulling zijn van je leegte, maar moet eerder een aanvulling zijn.

Veel succes en sterkte!

Gr.

Mr Bean