Ben al vier+ jaar vrijgezel en dat heeft me altijd prima bevallen, ben graag op mezelf en vermaak me altijd prima...Ben een leuk klein, gek en creatief bijdehandje van 30, die er jonger uitziet, dus sjans genoeg als ik er zin in heb hahaha dus hier en daar een flirt en af en toe een korstondig iets, en dan vind ik het alweer best...Zit niet echt te wachten op huisje, boompje , beestje..dat is geloof ik nix voor mij..Ben meer van de LAT..Zei toevallig tegen mijn vriendin 3 weken voordat ik HEM ontmoette dat ik wel graag weer een echt vriendje zou willen hebben....Heb anderhalf jaar geleden iemand leren kennen waar ik heeeeeel erg gek op ben geweest. Een stormachtige relatie met veel passie tussen twee mensen die heel veel aan hun vrijheid gehecht waren. Met allebei een hele drukke zakelijke, sociale en creatieve agenda....We zagen elkaar dan oa. hierdoor ook alleen in het weekend, ook door de grote afstand tussen de twee steden. Door de weeks veel gebel en hele leuke sms'jes. We waren so happy en tevreden, we hadden elkaar echt gevonden, we zaten echt op het zelfde level. Ik ben nog nooit zoooo verliefd geweest en heb menig verliefdheidje meegemaakt. Hij was daarintegen een player en was nog nooit verliefd geweest....maar op mij was ie madly in love !! Anyways, voor elkaar waren we gewoon the one !!

Hij heeft een eigen zaak, samen met een compagnon, allebei jonge ondernemers. Geld waar hij die zaak mee op heeft gezet is op semi legale wijze verkregen..hier hoef ik niet al teveel over uit te wijken..Heb zelf vroeger ook wel dat wereldje gekend dus voor mij is het allemaal niet zo wereldschokkend...Hij wou er dus uit om een 'eerlijke' toekomst' voor zichzelf en zijn familie op te bouwen..en die mogelijkheid was er ook gewoon...Hij zat dus goed in het geld, door jeugdverwaarlozing was hij al jaren voordat ik hem kende dat aan het compenseren. Mooie kleding, uitgaan, mooie auto's..het kon niet op. Hij is overmoedig geworden en ruim 7 maanden in onze relatie is hij op de vluchtstrook van de snelweg aangetroffen onder invloed...en dit was niet de eerste keer..Hij heeft godzij dank niemand of zichzelf verwond, hij was bewusteloos gevonden...Dit was dus 3 strikes and your OUT...rijbewijs inleveren en aanklacht (terecht hoor) !! Hij is naar het ziekenhuis gebracht, toen heb ik hem nog 10 minuten kunnen spreken voordat hij werd opgehaald door de politie en heeft 11 dagen in voorarrest gezeten...

De rechtzaak zou pas een paar maanden later zijn. De tussenliggende periode was heel moeilijk...Hij kreeg bepaalde vergunningen niet voor de zaak, om zelfstandig door te gaan zonder externe partner, door zijn veroordeling. Hij kon niet naar klanten, rijbewijs kwijt, kortom een ramp voor de zaak die instortte als een kaartenhuis..Ik probeerde hem zo goed en zo slecht te steunen en op te peppen, het was altijd zo'n streber en vechter, maar door zijn diepe depressie was hier niets meer van over..Ik herkende hem bijna niet meer terug, hij was zo somber..Ik bleef stug ieder weekend leuke uitstapjes verzinnen om hem op te vrolijken...Hij was erg negatief over zichzelf en de gedachte zelfmoord was hem niet vreemd...Hij zei vaak dat ik maar bij hem weg moest gaan want dit verdiende ik niet..Nu de zaak failliet ging was de toekomst voor ons onzeker, maar ik wou bij hem blijven, in goede en in slechte tijden...Het werd steeds erger en hij duwde mij echt van zich af...Hij zat zo met zichzelf in de knoop dat hij even een break wou inlassen..dat zou beter voor mij zijn bleef ie maar zeggen...Mag ik dat misschien zelf uit maken ???? Niet dus, mocht hem altijd bellen als ik het moeilijk had...En dat had ik ook, mijn wereld stortte in... Hij was zo lief voor me, we hielden nog steeds zoveel van elkaar en toch moest ik hem en hij mij loslaten..Het moeilijkste wat ik ooit heb moeten doen...

De situatie verergerde alleen maar, hij werd nog depressiever, heeft mij midden in nacht gebeld toen ie op het punt stond zichzelf wat aan te doen..hij haat zichzelf !!! Hij is een kat in het nauw en zakte steeds dieper in het moeras, hij deed meerdere zakelijke ondernemingen, probeerde te redden wat er te redden viel, er waren geen inkomsten waar een heel gezin afhankelijk van is..Hiervoor heeft hij geld geleend....laten we zeggen dat dit niet bij de Nederlandse Bank is.... We hebben hier dus niet te maken met de meest vriendelijke figuren...Ondertussen heeft hij dus 110.000 euro schuld, tenminste dit was eind november vorig jaar.. we elkaar voor een laatste keer gezien hebben, een laatste gesprek waarin hij zei dat het echt beter voor mij was als we ermee stopte..Hij heeft een schuld bij louche figuren, een kans op een reguliere baan heeft hij niet door zijn verleden (laten we zeggen dat er meer kruisjes op zijn naam staan), eigen ondernemer is nu ook niet meer mogelijk, dan komen we weer in het semi legale terecht, met kans op detentie....Niet bepaald rooskleurige toekomst dus...Maar toch hou ik veel van hem en vraag me af of ik die problemen er dan maar niet gewoon bij moet nemen...Ik kan het niet loslaten, het achtervolgd me nog steeds zodra ik opsta tot ik in slaap val...

Heb hem sinds eind november niet meer gesproken...Weet niet hoe het met hem gaat, weet niet of hij nog leeft of wat hij doet ??????? Wat ik wel weet is dat ik me NOG STEEDS afvraag OF dit wel de juiste beslissing is geweest ?? Ik mis hem in ieder geval dodelijk , voel sinds maanden letterlijk een drukkende pijn op mijn hart, en dit duurt nu al zolang dat ik het idee heb dat het niet minder wordt......Liefdesverdriet in zijn puurste vorm !!! Ik mis ook niet iemand (dat heb ik al uitgeprobeerd maar het voelt alsof ik vreemdga), ik mis puur hem....