Life goes on they all say, but who's gonna tell me how?

afbeelding van Natha1983

Weet niet goed waar te beginnen...
Een maand of vier geleden is mijn relatie voor de tweede maal op de klippen gelopen (en dit na in totaal een 9,5 jaar)... Ben zelf nog maar half de twintig, maar weet zeker dat hij de liefde van mijn leven was (en ik voor hem)... We hebben alles met elkaar gedeeld, hele mooie momenten, maar ook heel zware tegenslagen en we hebben overal tegenop gebokst en zijn er telkens door geraakt, veel sterker dan voorheen...
Hoe kan je er dan mee omgaan dat hij nu reeds een 3 tal maand voor een ander (veel jonger persoon) heeft gekozen?

De eerste maanden ging het als vanzelf... Ik nam mijn leven terug in handen, deed dingen die ik graag doe, amuseerde mij met vriendinnen, maar de laatste dagen gaat het van kwaad naar erger...
Het is alsof mijn wereld in elkaar stort en ik niet weer waar ik moet beginnen om hem terug op te bouwen...
We kunnen elkaar niet loslaten omdat onze liefde zo sterk is (nog steeds) en hij heeft ook geen enkel probleem met het contact (waarschijnlijk omdat hij iemand anders heeft), maar ik zak steeds dieper en dieper weg...

afbeelding van Doornroosje1987

@ Natha1983

Wat erg en naar om te horen dat je het gevoel hebt dat je wereld is ingestort. Na mijn breuk had ik dat gevoel ook, maar ik voel me beter. Ik zit nu nog in de eerste maanden, dus ik kan nog niet uit ervaring spreken dat het alleen maar beter zal gaan.
Je zegt dat hij de ware voor je was, maar hoe weet je dit? Waarom is het over als jullie nog zoveel van elkaar houden? Wat is dan de reden geweest waarom jullie niet bij elkaar kunnen/willen zijn?
Ik weet zeker dat als je de ware voor elkaar bent en als je onvoorwaardelijk van elkaar houd, je de hele wereld aan kunt.
Hij heeft na een tijd alweer een nieuwe liefde. Wat zegt dit over hem? Is het voor hem slechts een opvulling of is het wel liefde? Je zult daar toch nooit antwoord op krijgen.
Persoonlijk vind ik het vreemd dat zoiets kan, maar het gebeurt.
En je zegt dat jullie elkaar niet kunnen loslaten. Voor jou spelen er ook veel meer gevoelens mee dan voor hem. Dat is pas oneerlijk.
Je zult het al vaker gehoord hebben, maar geen contact is echt het allerbeste. Als iemand je zo'n pijn doet, is het belangrijk voor jezelf te kiezen en de kracht te vinden om los van hem te komen.
Alleen dan kan je verder met je leven.
Ook denk ik dat er nog genoeg vragen zullen zijn, maar onthoud dat veel vragen nooit beantwoord zullen worden. En dat moet je proberen te accepteren, hoe moeilijk het ook is....

afbeelding van Natha1983

Ik vind wat je zegt echt een

Ik vind wat je zegt echt een enorme waarheid... De reden dat we niet bij elkaar kunnen zijn is dat we, denk ik, elkaar te graag zien (zegt hij zelf ook) en dat we hierdoor elkaar teveel verstikken en dat is nooit goed... Er komt geen derde kans, dat hebben we zeker al uitgemaakt, maar dat maakt natuurlijk de pijn niet minder erg...

Het is voor mij een steun om hier mensen te vinden die hetzelfde doormaken en er ook komen, dus het zal waarschijnlijk wel zo zijn, hoop ik alleszins toch...

Hoe ik voel dat hij de ware voor me is, is moeilijk uit te leggen... Hij is altijd mijn beste vriend geweest en die vriendschap is verliefdheid en daarna liefde geworden... We hebben echt alles met elkaar gedeeld in de afgelopen 10 jaar en ik denk dat zo een lange relatie echt niet makkelijk zijn om te verwerken (daarover kan jij wel meepraten denk ik)...

Een tijdje geleden had een vriendin nog een heel mooi tekstje voor mij:
"Geef mij kracht om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen, moed om te aanvaarden wat ik kan veranderen en wijsheid om tussen deze twee onderscheid te kennen"...

Misschien een heel mooie levenswijsheid, want wat er in ons verder leven nog gebeurd, we moeten aanvaarden wat niet meer kan veranderd worden...

PS Ik denk inderdaad dat hij haar niet graag ziet door zijn gedrag tov haar...