Dag Liefje,

Het is weeral weekend. Een drukke week is weeral voorbij, maar tegelijk ook een zeer moeilijke week vol herinneringen...

Vorig jaar deze tijd was ik zo blij en vol met plannen. We waren gisteren (vorig jaar) 3 jaar samen en beleefden een heerlijke avond samen. Lekker gekookt, lekker gezellig, romantisch, liggend in elkanders armen, ikzelf dromend over de volgende dagen. Want ik had een iets op zak. Een ring met liefde uitgezocht, eentje die bij je paste, niet te opvallend maar toch stralend en uniek. Alles was voorbereid. We waren 's avonds nog gaan wandelen en je grapte al lachend dat ik je nooit zou vragen, je had het namelijk gisteren al verwacht.

Twee dagen later, toen we dan drie jaar en drie dagen samen waren had ik een verassing. Ik had je met een smoes op pad gestuurd en toen je terugkwam was het hier zeer gezellig ingericht. De kaarsjes straalden. Een driegangen menu stond vol spanning af te wachten. Had er veel opzoekwerk voor gedaan, want je bent vegetarier... Met liefde en spanning tot in de puntjes voorbereid. Het smaakte allemaal zo goed en was een heerlijke avond.
Na het hoofdgerecht stelde ik voor om een kleine wandeling te doen, daar op die mooie plaats in de natuur. Toen ik plots zeer zenuwachtig werd aan dat bankje waar we even zaten en ik zoals het hoort door m'n knie ging en je iets vroeg, met de ring in m'n hand. Je was zo blij en zei zonder twijfel JA! Wat een mooi moment...
Daarna naar huis voor het dessert en een heerlijke avond, twee blije gezichten, zo gelukkig, een leuke toekomst tegemoet...

Het heeft niet mogen zijn... En dat doet me zoveel pijn. Elke dag denk ik nog aan jou. Je nam je beslissing o zo snel en zo onverwacht. M'n hartje brak in stukken en het beste stukje nam je met je mee zonder dat je 't wist...
Het geeft me troost dat ik weet dat je dat stukje bij je hebt. Je weet het mischien niet, maar ik wens dat dit stukje bij je mag zijn en je helpt om rust te vinden.
Mischien, met een beetje veel geluk, ergens in de toekomst, merk je dat stukje op, wat je altijd bij je hebt gehad in je tijd zonder mij. Verlies het niet, je hebt dat nodig om m'n hartje terug volledig te maken. M'n deur blijft altijd op een kiertje staan voor jou.

Het doet zoveel pijn en geeft me veel verdriet je te laten gaan. Het vergt me al m'n overblijvende kracht en energie om je niet te bellen, mailen, smssen. Aan je beste vriendin heb ik een tijdje geleden een mailtje gestuurd. Daarin vertelde ik dat ik je laat gaan, maar dat, indien het moment zich ooit voordoet en je ooit terug bij me wil zijn en dat aan haar verteld, dat ze je dan zegt dat m'n deurtje voor jou altijd op een kiertje zal staan en je dat berichtje toont. Zodat je dat dan weet en geen schrik hoeft te hebben om me te contacteren...

Mischien is tegen dan m'n hartje al terug genezen, mischien is m'n deurtje dan al dicht, mischien, mischien, mischien... Als het echte liefde is voor ons beiden, dan komen we wel terug samen. Indien niet, dan is dat zo. Maar ik wil voor mezelf nu weten er alles aan gedaan hebben om dat waterkansje open te houden.

Ik loop niet achter je aan, want ik verdien iemand die niet twijfelt en ik ga verder op m'n pad, zonder jou. Wat ik voor jou voelde en ergens nog niet kan loslaten, dat was zo echt.

Het is nu tijd om uit het dal te kruipen. Stapje voor stapje. Elke dag werk ik eraan, evenals aan mezelf. Een lange weg ligt voor me.

Meisje, je hebt m'n hartje vier jaar lang sneller doen slaan en daar ben ik zo dankbaar voor. Het ga je goed, dat meen ik, echt waar.

Lieve groetjes,
S