Ik vind het erg moeilijk om hier wat te schrijven.

Dus begin ik maar.

Hij is definitief weg sinds 9 oktober. Hij is naar de vrouw toe waar hij dacht ook geen geluk te kunnen vinden. Zoals hij dat zo mooi had geschreven in dat ene briefje. Maar ze heeft hem weer met open armen ontvangen. Want ze kwam van de hel in de hemel.
En ik zit me maar af te vragen wat is er fout gegaan in onze korte relatie. Van bijna 5 jaar en sinds oktober vorig jaar waren we getrouwd. O wat was ik gelukkig met de man van mijn dromen. We hebben het net geen jaar vol gehouden.
Het doet erg veel pijn. Ik zit hier in ons gezamelijk huis wat hij zijn thuis noemde. Alleen deed het hem niets meer zei hij. Want ja wat is een huis van hout of steen als er geen liefde is..............
Maar hij heeft nooit laten blijken dat hij zo ongelukkig was.

Ze heeft hem zo mooi ingepalmt met haar mooie woorden en als ik foto's zit te kijken waar ze samen op staan hoe heb ik zo blind kunnen zijn. Want bij hem lachte ze wel op de foto's maar bij haar ex deed ze het niet omdat ze bang was om klappen te krijgen.

Ze was gewoon verliefd op hem geworden en op slinkse wijze heeft ze hem gekregen. En toch wilde hij terug komen bij mij om ons oude leventje weer op te pakken. Dus ik had hem weer vergeven en gezegd dan moet je echt stoppen dat hadden ze ook afgesproken zei hij. Het heeft twee dagen geduurd en toen mailde ze alweer waar hij weer op geantwoord heeft. Was hij maar eerlijk geweest en gezegd dat hij geantwoord had. Maar nee gewoon zijn mond houden.