Liefdesverdriet kan blijkbaar ook in gradaties...

Ik heb een relatie gehad met mijn ware. Ik ben midden 30 en weet dus wel hoe liefde voelt, maar dit heb ik nooit eerder gevoeld. Zo diep en heftige liefde voor iemand voelen. En ook wederzijds, het gevoel...dat komt maar 1 keer voor in je leven....Na 1 maand weten dat je een kind wil, trouwen, samenwonen..
Ik was zijn princess en ben nog nooit zo op een voetstuk geplaatst, kreeg veel van hem en we waren allebei strontverliefd. Dat ging over in houden van al snel.

Hij heeft het met me uitgemaakt omdat hij denkt dat ik borderline heb. Ja ik kan van stemming veranderen en heb mezelf dan niet in de hand en zeg dat de meest kwetsende dingen, om vervolgend weer spijt te hebben en mijn excuses aan te bieden. Ik begrijp dat daardoor bij hem een verwarring is ontstaan. Ik heb geen borderline, maar dat denkt hij dus, dat zei hij ook. Ik heb dit gedrag nooit bij iemand anders ook gehad, omdat ik dan minder van iemand hou of als iemand wat zegt ik daar minder emotioneel op reageer. Ik ben ontzettend bang geweest om hem kwijt te raken en dat is dan ook gebeurt..maar door mijn eigen angst welke verstotend heeft gewerkt. Daar ben ik mij van bewust.
En zoals de meeste hier doen is de welbekende fout
Na dat het uit was.....ik raakte in paniek en bestormde hem met sms en mail. 1 keer hapte hij toe en zei ook van mij te houden en zei dat wellicht er weer de vlam zou komen. Ik las natuurlijk alleen die regel..maar niet dat hij eigenlijk zei, ''''laat me nu met rust'''' als het meant to be is komen we wel weer bij elkaar. Weer ging of liep ik dus achter hem aan en dus het ik loop je achterna verhaal. Daar houden mannen niet van en nemen dan juist afstand. We hebben weer afgesproken en hij kuste mij na afloop 2 keer op de mond. Daarna weer contact proberen te zoeken maar hij reageert nergens meer op.

Ik weer boos, en zeg weer weet je , haal oa mn fotos van facebook weg tegen hem en dat weigert hij. De fotos inclusief zoenend staan er nog inc de relatie status op ''''ik heb een relatie'''' . Hij is zelf nog veel met me bezig zei hij. Wil mij niet loslaten...Ik snap er niets meer van, snap je?

Nu wil hij liever geen contact meer met me, (niet zelf gezegd) omdat hij nergens meer op reageert

Ik ben zo aangeslagen, dat ik nooit meer een relatie aanga.
Ik wil bij mijn ware zijn, dat is hij en dat ben ik ook voor hem zei hij (ik dacht dat je mijn ware was zei hij, maar dit en dit doe je etc)

Ik denk dat hij het vertrouwen kwijt is maar weet wel nog steeds van mij houd. Wat is het beste om te doen, nu radiostilte? ik weet ook dat hij mij vaak checkte online, want hij wist dingen die ik hem niet persoonlijk had verteld, maar dat uit mijn profiel heeft gelezen en zelfs het adres op heeft gezocht van mijn nieuwe werk, hij weet alles over mij
Ik had hem verwijderd en 5 minuten later verwijderde hij mij op een andere site(boos dus dat ik hem verwijderde , want had hem daarna aan de telefoon)

Ik moet erbij zeggen dat hij vermoedelijk psychisch wat ik de knoop zit(ivm herkenning zeg ik daar liever niets over). Zijn relatie van 20 jaar is 4 maanden voor hij mij had ontmoet ten einde gekomen. Dat is geen issue want hij hield niet meer van die vrouw. Maar denk voor het beeld wel belangrijk te vermelden. Ik denk zelf dat het te snel is gegaan en dat vind hij ook daar hebben we het over gehad. We komen weer bij elkaar dat weet ik zeker, maar om dat niet verpesten wat moet ik doen en vooral niet doen?

Is er een soort grens, want als hij na 6 maanden nog niets laat horen is het dan echt over? hoelang moet je wachten?

Wil graag een antwoord van de man, want jullie weten hoe jullie werken zeg maar
ook positieve verhalen van vrouwen die terug zijn door wachten wachten

Liefs
Ikke