Het is nu bijna twee maand uit tussen mijn vriend en mij. We hadden een relatie van 4,5 jaar. Ik heb het uitgemaakt omdat we vaak ruzie hadden over allerlei kleine dingen. Het voelde niet meer fijn om naar elkaar toe te gaan en om bij elkaar te zijn. Er waren ook nog wel fijne tijden maar die werden steeds korter.

Het rare is, ik mis hem, ik mis ons.. Ondanks alle ruzies, mis ik hem. Als ik met andere mensen hierover praat, snappen ze niet dat ik hem mis en vertellen ze me dat het beter is zo. Voor mij voelt het echter niet zo. Wanneer ik denk aan ons samenzijn, weet ik dat het niet altijd fijn was en dat we vaak ruzies hadden. Toch ben ik ervan overtuigd dat het beter kan zijn tussen ons. Misschien door wat kleine aanpassingen van beide kanten of meer acceptatie van beide kanten.. Ik weet het ook niet..

Herinneringen die elke dag in mijn hoofd rond spoken, spullen en plaatsen die mij aan hem herinneren. Elke dag ga ik nog kapot van het verdriet. Sommige dagen gaan wat beter dan andere. Ik wil zo graag weer bij hem zijn! Het liefst rijd ik nu naar hem toe om bij hem te zijn. Ik heb hem ook al verteld hoe ik er nu over denk en ervoor sta. Hij vertelde mij dat hij mij ook miste en dat hij ook nog van mij houdt, maar dat hij nu vrij wil zijn. En dat snap ik dan niet.. Waarom wil hij vrij zijn, terwijl hij van mij houdt? Of houdt hij dan toch niet van mij, terwijl hij dat wel zegt? Of wil hij kijken wat er nog meer op de markt is omdat hij niet zeker is van ons? Ik wordt gek van al deze vragen die rondspoken in mijn hoofd. Wanneer ik hem met deze vragen confronteer, wordt hij wat geirriteerd en zegt hij dat we nog jong zijn en het allemaal wel weer goedkomt.

Soms wou ik dat ik net zoals hem kon denken. Zo makkelijk kon denken dat alles wel goedkomt en dat je moet genieten. Maar ik mis hem en dat zorgt ervoor dat ik nergens geen zin meer in heb. Ik onderneem wel dingen, maar het voelt allemaal niet goed. Ik voel me alleen, ook al zijn er mensen om mij heen. Ook al ben ik bij vrienden, zelfs dan voel ik me alleen.

Ik word helemaal gek van mijn gevoelens. Ik kijk elke dag op zijn hyves om te kijken wat hij doet en of hij met anderen flirt. Anderen zeggen dat ik dit niet moet doen omdat ik zo het verdriet op zoek.. Ik ben het hier wel mee eens, maar om nou ook echt te stoppen, dat is zo moeilijk!
Ik mis zelfs het gevoel dat ik niet weet wat hij doet en niet weet waar hij is. Ik wordt helemaal jaloers als ik andere meiden op zijn hyves zie die tegen hem praten.

Laatst heb ik hem gesproken. Hij vertelde mij dat hij ook nog heel vaak aan mij dacht en dat hij niets met anderen wil omdat hij nog met mij zit. Hij vertelde mij dat er meiden waren die hem smsden of hij seks met ze wilde hebben, maar dat hij hier niets op uit doet. Ik mag niets van deze dingen vertellen aan hem, hoe het met mij en andere jongens zit.. Daar kan hij niet tegen.. Hij weet dat ik er ook niet tegen kan als hij dit soort dingen aan mij verteld, maar waarom verteld hij ze dan toch??
Nu is hij op vakantie, vandaag is het de eerste dag dat hij weg is.. Ik ga me allemaal dingen indenken wat er zou kunnen gebeuren, ik maak me zelf weer helemaal gek.. Het doet super veel pijn..

Ik wou dat dit gevoel over was en snel..

Liefs mij