Ik had mijn ex leren kennen over de chat ik had nooit gedacht dat ik op zo'n manier op iemand verliefd kon worden en ook voor hem was het ff wennen. Ik sprak met em voor et eerst eind maart begin april..we konden goed met mekaar praten op msn en we hadden allebei cam en vonden mekaar er ook erg goed uitzien...langzamerhand werden we steeds meer vertrouwder met mekaar en werden we verliefd. hij woonde wel ver, ik in leeuwarden hij dicht bij rotterdam dat was wel erg jammer, maar we konden ermee leven...na 3 maanden hadden we afgesproken mekaar in et echt te ontmoeten hij zal wel naar mij komen dat was midden juni...het was echt onwijs gezellige dag en vanaf toen hadden we ook verkering...ik was echt dolgelukkig hij was mn eerste vriendje en ik voelde me zo goed wist gewoon cker dat we altijd bijmekaar zouden blijven. zo dacht hij er ook over... maar jah hij werkte veel en had natuulek ook z'n eigen leven dus kon nie vaak komen ik wou wel naar hem maar dat vond hij te gevaarlijk ik alleen reizen...hij is na die ene keer nog 2 x geweest en die keren bleef hij ook slapen...ik hield echt zoveel van em en wist gewoon dat ik echt nooit zonder em zou kunnen...we hadden allbei een kettinkje hij met mijn naam en ik met zijn naam...toen ging hij 2 weken op vakantie met vrienden ik vertrouwde em wel dat was et nie maar miste em zo erg, als hij op vakantie zou gaan zou dat betekenen, omdat hij daarvoor en daarna ook nog zou moeten werken, ik em in totaal een maand nie zou kunnen zien...we misten mekaar ontzettend maar we smsten en belden veel...toen hij weer naar huis ging kon ik em eindelijk weer op cam zien en met em praten over msn...het zou toen nog maar weekie duren en zou hij eindelijk weer komen...hij zou dan op een vrijdag komen en blijven heel weekend en die week daarop zou ik voor het eerst daarheen gaan...maar de dinsdag voordat hij naar mij zou gaan ging het mis...hij stuurde overdag al smsjes dat hij over van alles twijfelde ook over ons...ik maakte me nie druk d8 dat et wel goed zou komen maar mijn moeder waarschuwde me al dat hij et wel is zou kunnen uitmaken maar ik was naief en geloofde haar nie...s'avonds na zijn werk kwam hij op msn en ik vroeg gelijk wat er nou allemaal aan de hand was...hij zei dat hij het ook allemaal nie meer wist dat ie gewoon alles is ff op een rijtje moest krijgen...ik vroeg aan em of hij nog wel verder met me wou maar hij wist het niet...ik wou em zo graag zien dus ik vroeg of ie die vrijdag nog wel zou komen maar hij von beter van nie en ik ook nie week daarop naar hem toe...ik was kapot hij was het gewoon aant uitmaken ik kon nie meer op houden met huilen en ook hij keek erg ernstig...nog nooit zag ik mijn leven zo erg ineen storten...ik was totaal verwoest...we hielden op met msnen want moesten onderhand allebei huilen...hij stuurde mij daarna nog wel smsje over hoe et met me ging enzo...tuulek slecht...hij zei dat hij ook een klootzak was en dat hij me dit nie wilde aan doen en dat het zeker niet mijn schuld was...ik kon nix anders dan huilen en huilen...ik wil em gewoon nie kwijt maar dat was toch wel het geval...dag erna stuurde nog wel sms heel af en toe bijna nie meer ik vroeg em in een smsje of we nog wel gewoon contact zouden blijven houden, hij zei van wel maar minder want hij wou weer meer met vrienden enzo...hele dagen kon ik echt alleen maar huilen en denken aan hem ik heb me nog nooit zo slecht gevoelt...mn beste vriendin was op vakantie en weet et nu nog nie eens want is nog nie trug en mn zus is ook op vakantie komt vrijdag pas oftewel ik had niemand...toen hij net had uitgemaakt zat ik s'nachts te piekeren ik moest em gewoon nog 1 x zien gewoon als afsluiting en had dus bed8 dat ik zaterdags stiekem naar em zou toe gaan zonder dat hij of mijn ouders et wisten...donderdags d8 ik dat et toch beter zou zijn als ik em eerst zou waarschuwen dat ik zou komen anders zou hij kunnen schrikken of boos worden...dus ik stuurde lange mail met hoe ik me voelde en wat ik van plan was...s'nachts stuurde hij trug in sms dat ik nie moest komen dat hij dat nie aan zou kunnen...ik zei dat ik em nie kwijt wou en graag nog 1 x wou zien als afsluiting hij zei dat ik super ben en een superjongen verdien dus ik zei dat hij dat was voor mij, maar hij stuurde kort berichtje "ik kan het niet..." ik vroeg dus waarom niet, hij zei dat ie het te druk had s'weekends gewoon uit wil gaan en er nog nie aan toe is...toen ik trug stuurde waarom hij daar nu pas mee kwam stuurde hij nix trug...volgende ochtend bood ik mijn verontschuldigingen aan omdat hij waarschijnlijk dacht dat ik em aanviel wat niet mijn bedoeling was...hij was nie boos gelukkig...ik had zijn ketting al af gedaan alle spullen die ik had van em opgeborgen ik kon et nie meer zien et deed zeer om et weg te halen...ik had is goed zitten nadenken en die vrijdag dat ie anders zou zijn gekomen s'avonds had ik smsje gestuurd dat et missch beter was dat we contact helemaal zou verbreken hij wou me toch al nie zien en bellen mog ook nie van em omdat ie dan zou dichtklappen zei hij...hij von et ook et beste dat we helemaal geen contact meer zouden hebben hij wenste me sterkte met alles en dat was et dan...nu een week later na al et gebeuren voel ik me nog steeds ontzettend rot huil veel kan em maar nie vergete...elke dag vraag ik me af of hij ook aan mij zit te denken en hoe et nu met em gaat maar dat zal ik dus nooit weten...nu ben ik laatste tijd bezig met gedichten schrijven om et van me af te schrijven...al mijn gevoelens hoe ik me nu voel eigenlijk beetje gericht aan hem...eergisteren heb ik 1 naar hem gestuurd zodat hij zou weten hoe ik me voel ik stuurde et over mail en ook al zei ik geen contact ik moest em gewoon sturen...natuulek hoopte ik stiekem dat ie wat trug zou sturen maar helemaal nix geen enkele reactie op msn heeft ie me al geblokt...nog nooit ben ik zo depressief geweest de liefde is iets moois maar het is ook iets dat meer pijn kan doen dan wat dan ook in het leven:( nooit zal ik em vergeten en ik zal naar em toe gaan dat moet gewoon en dan ga ik gewoon, houd ie me nie tegen ik weet dat ik em nie trug krijg maar ik wil gewoon weten hoe et nu met em gaat en daarna hoef ik em ook nooit meer te zien...ik wacht nog wel minstens een maand nu is et nog te pril dan is het voor ons beide te moeilijk...nooit zal ik em over hem heenkomen zo'n eerste liefde is gewoon et mooist en doet echt zooo'n pijn...