Ik vroeg mij af of er ook mensen die net als ik het maar niet kunnen accepteren dat iemand niet voor je kiest....maanden geleden heb ik al eens gereageerd op een ingezonden verhaal van iemand over een onbereikbare liefde...Mijn verhaal is dat ik nu al een jaar verliefd ben op een collega op mijn werk...deze collega is niet een collega met wie ik nauw samen werk, maar een collega op de afdeling die ik zo nu en dan help administratief en die ik af en toe op de afdeling zie rondlopen...al snel kwam ik erachter dat deze collega een partner had...dus illusies heb ik niet echt gehad...alleen doordat wij regelmatig e-mailcontact hadden (op een leuke manier)vond ik hem steeds leuker en verlangde ik steeds weer naar een leuke zakelijk mail van hem, ondanks rationele pogingen om de verliefdheid te stoppen....ik had niet dagelijks contact met hem, maar van die periodes....pas een half jaar later heb ik op zakelijk gebied hem geassisteerd, dat betekende dat ik samen met hem iets moest doen..het werd een hele gezellige ochtend..we konden het goed met elkaar vinden, maar merkwaardig genoeg werd hij de dagen daarna weer heel koel en afstandelijk....ik wist wel dat hij mij wel leuk vond op een of andere manier, aantrekkelijk zeker wel...ondertussen had ik ook zijn vriendin ergens tijdens een zakelijke bespreking gezien en te horen gekregen dat zij allang een koppel waren ... afgelopen zomer na een maand niets van hem gehoord te hebben op het werk, heb ik een hele dag met hem gemaild - opeens werd het ook wat meer uitdagend de e-mails...ik moest op zakelijk gebied meer voor hem doen en hij zocht mij ook op....de mails werden steeds seksueler van aard en een paar weken lang mailde wij de hele dag (wel 40 e-mails per dag) en uiteindelijk zocht ik hem ook op in zijn kamer op zijn verzoek...van het een kwam het ander en hebben we heel spannend enkele keren met elkaar sexueel gerommeld...totdat plotseling zijn e-mails heel zakelijk werden..ik heb hem dan ook per mail gevraagd hoe en wat en hij vond het niet een goed idee meer omdat hij dit als een gevaar zag voor zijn vaste relatie....we hebben nog wel gemaild die week en zoals altijd gingen die mails weer een bepaalde kant op...op de laatste dag van de week hebben we het weer gedaan in zijn kamer....daarna ging ik een paar weken weg..en ja daarna was hij helemaal afstandelijk en koel in zijn e-mails geworden, maar ik had de smaak te pakken en verlangde naar hem (zeker omdat ik al meer dan 5 jaar geen relatie en sex meer had gehad..) ik heb hem nog vaak geconfronteerd met waarom hij zo afstandelijk was geworden, hij mailde dat hij dit uit zelfbescherming deed en het gewoon niet meer wilde...ergens kon ik dit niet hebben en verlangde ook enorm naar zijn e-mails wetende dat hij binnenkort het werk zou verlaten ....ik probeerde gewoon weer leuk te mailen, maar kreeg vaak ook geen antwoord meer terug...mijn fout was dan ook dat ik steeds weer mailde omdat ik het niet goed begreep en ook niet kon hebbn dat ik opeens niet meer bestond...ik voelde mij zo goedkoop en wilde zo graag weten waarom hij mij opeens niet meer wilde...natuurlijk wist ik wel waarom, maar ik kon en kan het niet hebben en niet accepteren dat hij mij niet wil..ik heb hem dus vaak per mail en persoonlijk proberen te polsen of hij uberhaupt iets voor mij voelt (maar krijg ik maar geen antwoord op) en of hijwel met mij wil mailen...maar ik weet het nog niet, ik krijg er geen hoogte van, ik heb mijn best gedaan...af en toe raakte hij mij nog aan, maar ondanks dat we alleen met elkaar zijn in zijn kamer wil hij nietmeer verder gaan....hij gaat nu over een paar dagen voorgoed weg, maar tocvh verlang ik nog naar meer..dus zoek ik nog wanhopig contact met hem (wetende dat ik mijn misschien belachelijk maak op deze manier)..maar ik kan het niet laten en accepteren dat hij mij niet wil, want ik voel zo veel voor hem al zolang.....weet iemand raad???