Er zijn momenteel 0 gebruikers en 5 gasten online.
Ik zie mensen terug bij elkaar komen na bedrog,alcohol of drugsverslaving,fysisch geweld,etc...waarom krijgen andere zoals ik die te onzeker over hun zelf zijn (nog niet durven voorstellen aan familie) dan geen 2de kans!? 7dagen al geen contact en krijg het gevoel dat ik niets meer voor haar beteken...ik weet dat ik deze blog over mij persoonlijk schrijf,mijn excuses daarvoor! Maar ik voel me zo verlaten en radeloos,bang dat dit echt het einde is!kwou dat ik haar kon vastnemen en vertellen hoe dierbaar ze mij is! Als ze mij maar even een signaaltje gaf dat ze voor mij open staat...ik weet waar ik fout zat en zou nu veel meer men verantwoordelijkheid opnemen maar blijkbaar verdien ik dit niet en iemand dat bedrog of ergere zaken pleegt wel!
@spidey
Probeer je energie niet teveel te verspillen aan dergelijke gedachten, zo'n dingen gebeuren nu eenmaal. Dat het heel erg moeilijk is kan iedereen hier beamen, dat je af en toe een enorme drang hebt om haar weer vast te houden en nooit meer los te laten is ook normaal te noemen. Het is belangrijk dat jij nu even heel goed voor jezelf gaat zorgen, de no-contact-regel nog even volhoudt. Denk niet dat zij al over jou is, dat kan je niet weten en dat hoef je (nu) ook (nog niet) te weten... Want dat brengt je momenteel niet veel verder, je moet eerst sterker worden weer en dan zie je wel wat de toekomst brengt. Veel succes en liefs
Bedankt voor je antwoord.ik
Bedankt voor je antwoord.ik heb alleen het gevoel dat no contact je niet dichter bij elkaar brengt? Stel dat ze uiteindelijk toch contact zou opnemen( durf er bijna niet meer aan te denken,het lijkt zo hopeloos) wat ga je haar dan zeggen? Zij gaat zich dan afvragen waarom ik haar niet contacteerde,dat komt dan voor haar toch over alsof ik niet meer om haar geef..
@spidey
Ze weet wel nog dat je om haar geeft... en indien niet... uiteindelijk als ze echt terug willen komen, dan zullen ze er wel iets van zeggen.
Uit mijn ervaring kan ik geen eenduidig antwoord geven. Mijn ex - ondertussen toch al jaartje geleden, of langer - en ik bleven contact houden in het begin. Na een maand, of iets langer, ging ik echter steeds meer afstand nemen. We bleven wel praten en dergelijke... maar ik werd sterker, nam afstand en hoewel ik hem bleef missen, liet ik hem toch los. En vier maand na de breuk vertelde hij mij dat hij nooit gestopt was met mij graag te zien en er spijt van had...
Nu, dat kwam voor mij vooreerst al hard over - want dan had hij al die tijd gelogen. En het was ook geen ideaal moment omdat ik net contact met iemand anders begon te hebben.
Maar ik heb hem uiteindelijk nog een kans gegeven - dat toch niet goed is afgelopen, omdat het voor mij eigenlijk al ... te laat was. Het vertrouwen was er niet meer, ik had iemand anders ontmoet...
Nu, het was een afstandsrelatie dus in die zin volledig anders dan sommige relaties die hier aan bod komen (veel harder en moeilijker om vol te houden, maar veel makkelijker om afstand te bewaren).
Wat ik maar wil zeggen... als ze willen terugkomen, dan proberen ze dat meestal wel. Het is aan jou om te bepalen of het dan te laat is of niet. Als ze niet willen terugkomen, dan ben je door het afstand nemen toch met iedere dag dichter bij het aanvaarden van de breuk en het verwerken er van...
Uiteindelijk komt alles goed - de een heeft meer tijd nodig dan de ander... Maar de meeste geraken er wel uit. Ik zou het gewoon op z'n beloop laten... en afwachten.