Hallo iedereen,
ik ben momenteel 21 jaar, ik weet dat dit nog jong is en dat er genoeg vissen in de zee zijn, maar deze situatie knaagt toch al een hele tijd aan mij.
Het begon allemaal toen ik 16 jaar was, volop in de pubertijd en dolverliefd op een jongen, laat ik hem gewoon Jan noemen.
In 2007 werden we ook redelijk snel een koppel, zo'n koppel waarop iedereen jaloers was in de middelbare schoolperiode, want we waren beiden behoorlijk populair (en nu eigenlijk nog altijd).
Deze relatie heeft 3 jaar geduurd. Dat klinkt enorm banaal, maar dat is het niet.
De reden dat we uit elkaar zijn gegaan lag volledig aan zijn kant: hij kon zich niet inbeelden dat hij heel zijn leven maar één vrouw had gehad én de liefde was van zijn kant behoorlijk geblust.
Ik was er kapot van, want ik zag mijn volledige toekomst met hem samen: we deelden volledig dezelfde interesses, gemeenschappelijke vrienden en de vrienden die we van elkaar nog niet kenden, vonden we ook helemaal geweldig.
Maar het mocht dus niet zijn, in 2010 zijn we uit elkaar gegaan.
Aangezien hij er zeker mag wezen en het ook een heel lieve en spontane jongen is, hadden we beiden onmiddellijk veel aandacht.
Hij was sportanimator op een kamp voor 14 tot 16-jarigen en leerde daar iemand kennen, waar hij ook een koppel mee werd, dat was 2 weken nadat het tussen ons stopte. kapot was ik!
Ze zagen elkaar echter niet veel en "Jan" kwam nog altijd veel naar mij, van het één kwam het ander en hij heeft zijn nieuwe vriendin dan ook bedrogen met mij.
Dat is ook fout van mij, maar ik ben zooooooooooo enorm zwak als ik bij hem ben!
Nu, na 5 maand is die relatie ten einde gelopen, omdat ze toch niet veel voorstelde. Hij heeft haar gedumpt.
Wij spraken enorm veel af en hadden ook vaak seks, sms'ten naar elkaar, we waren precies een geheim koppel.
Ongeveer een jaar later heeft hij een meisje ("Ansofie") leren kennen, die toen nog een vriend had. Hij heeft haar kop volledig zot kunnen maken en dat meisje heeft na een paar maand haar vriend gedumpt voor Jan.
Nu zijn Jan en Ansofie een 4-tal maand samen.
Echter, we konden elkaar niet loslaten! We hadden al al die tijd zoveel gestuurd en afgesproken, dat dat niet ging.
We hadden al een paar keer gestuurd, maar telkens erbij "het mag niet, het mag niet".
tot hij eens zijn trein gemist had. Ik zit op kot in mijn studentenstad en hij niet. Hij kwam bij mij slapen.
Daar is het niet bij gebleven en we hebben seks gehad.
We voelden ons beiden slecht, maar hij liet niets meer van zich horen. Ik heb het toen verteld tegen een gemeenschappelijke vriend van ons, dat we seks hadden gehad en dat het zo stom was!
Die gemeenschappelijke vriend heeft hem laten vallen en staat volledig aan mijn kant (Jan had het eerst ontkend dat we seks hadden gehad)
Hij is daarop enorm kwaad geworden dat ik het verteld had tegen onze vriend. Hij verweet met dat hij mij niet kon vertrouwen, dat ik geen klasse had om te zwijgen en dergelijke...
Hij verwijderde mij van facebook, blokkeerde mij op twitter en alles wat je witl....
Sindsdien heb ik hem niet meer gehoord en ik ga er kapot aan!
Ik zag hem vrijdagavond nog, hij was op een feestje met zijn Ansofie.
Ik weet dat ik hem moet loslaten, maar kan het niet!
Het ergste is:
hij zit op een forum, gewoon over voetbal, waar hij ook heeeeeeeeel wat dingen op zet over hoe gelukkig hij niet is en zo... Veel mensen hebben hem ook op facebook en zitten op het forum bezig over wat voor een mooi meisje zijn vriendin wel niet is.
Ik kom er gek van!
Wat moet ik doen??
Ik weet het: volledig uit mijn leven zetten, maar dat maakt me echt gek!
Het is eigenlijk echt een
Het is eigenlijk echt een vervelende situatie!
We hebben beiden zolang niet zonder elkaar gekunnen,
en nu is het plots volledig gedaan, geen vrienden meer of niets...
Kan hij mij dan echt plots zomaar uit zijn leven zetten?
Zou ik hem binnenkort toch
Zou ik hem binnenkort toch niet even een berichtje sturen?
Zo elkaar uit ons leven zetten, dat is toch belachelijk?
Na alles wat we hebben meegemaakt;en vooral: alles wat we gemeenschappelijk hebben!
Hoi Butterfly, Ik kan me
Hoi Butterfly,
Ik kan me precies voorstellen hoe je je moet voelen. Echter ligt de fout bij hem en niet bij jou. Jan wist immers dat jij nog gevoelens voor hem hebt, en toch is hij bij je wezen slapen. Jij bent vrijgezel en mag in feite doen en laten wat je maar wil. Als de persoon die jij begeert dan ineens in je bed terecht komt is het niet meer dan logisch dat jij je kans grijpt.
Hij is echter verkeerd bezig omdat hij zijn huidige vriendin loopt te bedriegen met jou, en jou en zijn vriendin (als ze erachter komt) opzadelt met verdriet. Aangezien jij niet krijgt wat je wilt (een relatie met hem), en zijn huidige vriendin een vriend heeft die onbetrouwbaar is.
Dat je hierover wilt praten met een vriend is volkomen logisch. Dat deze vriend toevallig een vriend van jullie allebei is, is misschien lullig voor Jan, maar jij mag praten met wie je maar wilt. Bovendien liegt Jan ook nog tegen die vriend aangezien hij gaat lopen ontkennen dat jullie seks hebben gehad dus daar zit nog een fout van hem. Ik heb een beetje het idee dat deze gozer alles om zichzelf laat draaien. Als hij bij jou in bed belandt dan ben je wel weer welkom, maar daarna weer net zo makkelijk terug gaan naar zijn nieuwe vriendin en nog kwaad worden ook als jij je frustraties op tafel legt en een luisterend oor nodig hebt.
Jan moet beseffen wat hij aanricht en handelen op een manier die jou geen schade toebrengt. Het is verkeerd om een meisje de hele tijd op deze manier valse hoop te geven.
@niekmistje
Bedankt voor je reactie!
Ah, het erge is dat ik dat allemaal besef, maar het is zo hartstikke moeilijk om verder te gaan zonder hem!
We hebben elkaar nu ondertussen een maand niet meer gehoord of gezien. De meeste koppels horen elkaar een hele tijd niet meer nadat het gedaan geraakt, maar wij hoorden elkaar nog constant!
Nu plots niet meer, en ik heb ook de indruk dat hij het niet erg vindt.
Ergens denk ik dat hij mij zo uit zijn leven zet omdat hij ook beseft dat hij met zijn huidige vriendin niet verder kan als hij nog met mij zit te sturen 's avonds...
Maar ik vind het toch maar een vervelende situatie!
Ik ben beter af zonder hem, maar hoeveel tijd zal ik nu weer nodig hebben?
Ik voel me zoooooo machteloos!
Ik heb hetzelfde min of meer
Ik heb hetzelfde min of meer als wat jij doormaakt. Mijn ex-vriendin heb ik sinds de breakup (1,5 jaar terug) nog vrijwel iedere dag gesproken of gezien. Ook wij hadden seks en de jaloezie bij mij kwam nog altijd naar boven als ze bezig was met een andere jongen. Het is dan extra moeilijk om daarna ineens niets meer te horen. In feite is het liefdesverdriet all over again en dat maakt dat je er nooit helemaal vanaf komt.
Hoeveel tijd je nodig hebt hangt ook voor een groot gedeelte van jezelf af. Wat ga je eraan doen om verder te gaan met je leven en het positief in te vullen?
Ik weet het niet goed...Ik
Ik weet het niet goed...
Ik heb echt heel goede vrienden, ook de meeste van onze gemeenschappelijke vrienden trekken meer en meer naar mij... Op het feestje waar ik hem vrijdag zag, was dit ook echt duidelijk.
Als ik in gezelschap ben, gaat het perfect met mij. Soms vragen mensen die ik al een tijdje niet gezien heb me dan "hoe gaat het nog?" en dan denk ik: "goed natuurlijk, is dat nu een vraag? dat zie je toch!"
Maar dan komen de momenten waarop ik alleen ben...
Ik probeer zo min mogelijk alleen te zijn. Ik ben ook een sociaal type, dus in de weekends is dit meestal geen probleem, maar de momenten die er dan zijn, zijn extra zwaar...
Precies of er moet een masker afvallen, die ik niet eens bewust voor me houd als ik in gezelschap ben.
Ik ben 21 jaar en ik studeer geneeskunde. De examens komen er weer aan en dan weet ik wat dat betekent: veel momenten alleen en veel te veel tijd om na te denken. Ook de eerste examenperiode waarbij ik hem niet meer zal horen...
En ik weet dat hij alle steun, aandacht, vrije tijd, genegenheid en liefde nu bij iemand anders vindt... Weten dat hij duizend stappen op mij voor zit, dat doet zo'n pijn.
Duizend stappen op jou voor?
Duizend stappen op jou voor? Hij heeft volgens mij hele andere problemen waar hij mee zit, en ook al gedraagt hij zich nu zo, ik geloof er simpelweg geen biet van dat jij uit zijn gedachten bent aangezien hij recent nog het bed met je gedeeld heeft. En alleen het feit dat dat gebeurd is geeft aan dat er voor hem toch nog gevoelens zijn voor je die diep zitten. Hoe graag hij het ook zou willen, die zet je niet even eenvoudigweg uit. Dus hij is helemaal geen duizend stappen op jou voor, hij gaat er alleen op een andere manier mee om en hij verneukt het (letterlijk) voor zichzelf. Wat jij genegenheid noemt (wat hij bij dat andere meisje heeft) is bij lange na niet wat jullie samen hebben gedeeld. Immers waarom zou hij zich anders laten verleiden door jou?
Ik weet niet of ik graag in zijn schoenen zou willen staan als ik jou was. Jouw gevoelens zijn oprecht, jij bedondert niemand en blijft trouw aan jezelf. Ook al wordt je daardoor gekwetst, jij bent wel de sterkere persoon in het geheel aangezien meneer Jan alleen maar zijn piemel achterna loopt en daar zichzelf mee in de nesten werkt.
Het is goed dat je mensen om je heen hebt waardoor je de pijn kan verzachten. Het is nu vooral belangrijk deze mensen te koesteren en te genieten van je vrijgezellenleventje met hen in de buurt. Hou hier niet mee op en probeer het zo veel mogelijk op te zoeken.
Als je tentamens eraan komen en je hebt teveel "alleen-tijd", probeer eens een boek te lezen uit de boekentips-rubriek die hier links in het menu staat. 1 van mijn favorieten is "Een Ongewoon Gesprek Met God". Dit boek heeft mij persoonlijk heel erg veel geholpen. Wie weet helpt het jou op dezelfde manier. Laat je niet misleiden door de titel, het boek heeft bijzonder weinig met religie te maken maar juist met het leven opzich. Liefdesproblemen krijgen ook een uitgebreide behandeling en je zult er veel troost in vinden.
Dat is misschien wel waar,
Dat is misschien wel waar, maar hij doet dan wel érg zijn best om verborgen te houden dat ik wel nog iets beteken voor hem.
We hebben zoveel gemeenschappelijke vrienden, ook op facebook dus. Vanaf ik zijn naam zie verschijnen vind ik het al vervelend! Het enige dat ik bij hem nog kan zien op zijn facebook is zijn profielfoto met zijn vriendin. Daarop heeft hij gereageerd "I've never been happier^^". Ik weet dat dat misschien uitdagende reacties zijn naar mij toe, maar pijn doen, dat doen ze alleszins wél.
Erg vervelend, dat ik zo mijn gemoedstoestand laat afhangen van iemand die uiteindelijk alleen naar zichzelf kijkt.
En misschien nog het lastigste van allemaal: ik wéét wat hij allemaal doet, maar heel onze omgeving ziet hem als een ongelooflijk aardige jongen. Want met zijn uiterlijk en zijn aandacht, is hij toch verdacht trouw aan zijn vriendin en "ooooh, kijk, hoe lief, die berichtjes bij zijn vriendin, hij ziet ze toch écht graag".
Maar bijna niemand weet dat hij tot een maand terug nog berichten naar mij stuurde en bij mij heeft blijven slapen...
En ik heb ook geen nood om dat aan de grote klok te hangen (ik win er namelijk ook niets bij), maar toch... voor iedereen is hij zo'n perfecte jongen. Voor mij natuurlijk ook, anders zou ik er mij niet zoveel van aantrekken, maar hij is niet zo heilig als iedereen wel denkt...