Hallo allemaal dit is mijn verhaal

2 weken geleden is het uitgegaan tussen mijn ex en mij we hebben besloten om het samen uit te maken en om vrienden te zijn maar nu achteraf heb ik heel veel spijt maar het is te laat

mijn ex en ik woonden net 3 maand samen en waren 2,5 jaar bijelkaar en ze verwijt mij dat ik haar in de steek heb gelaten we hadden de laatste tijd vaak kleine ruzies en ik had een paar x al bijna mn spullen gepakt omdat ze zei dat ik moest opdonderen toch vond ze het heel erg dat ik mn spullen ook nog echt pakte(tsja ze zei zelf dat ik moest opdonderen)verder heb ik zelf dingen gezegd die ik niet na kon komen wat achteraf een klein beetje waar was maar ook weer niet,autorijden ik was ermee bezig maar als je gaat samenwonen word alles opeens heel duur moet trouwens 14 augustus afrijden maar goed das te laat,ik had problemen met werk ik ben in oktober vorig jaar begonnen bij het bedrijf waar ik nog steeds werk,maar ze gingen van 5 naar 4 ploegen en toen kwam ik opeens zonder werk te zitten hierdoor raakten we financieel best wel in de problemen en haar ouders dachten dat ik qua geld haar voor alles op zou laten draaien wat ik dus absoluut niet gedaan heb. ik ben ook weer aan het werk maar het is allemaal te laat,ik heb haar gister heel even gezien omdat ze de sleutel kwam brengen en halen zodat ik de laatste spulletjes kon ophalen,ik heb vrijdag nog met haar gepraat maar we hebben het nog steeds niet echt uitgepraat,ze zegt dat ze helemaal over me heen is en absoluut niet meer wil maar toch heeft ze nog wel gevoel voor me dat zei ze zelf,ook zei ze als ik over een paar jaar een relatie heb dan zal die jongen jou toch moeten accepteren want als hij dit niet doet dan word het niks want zonder jou word ik niet gelukkig, dit geeft mij valse hoop waardoor ik helemaal leip geworden ben ik zit aan de oxazepam omdat ik anders helemaal gek word hyperventileren etc..ik weet niet meer wat ik moet denken,ik denk voor een groot deels dat ook haar ouders zitten te stoken dat ze me niet terug moet nemen omdat ik mn rijbewijs niet heb en het niet voorelkaar heb volgens hun..en ze is nogal makkelijk beinvloedbaar door haar ouders,ik weet niet meer wat ik moet ik denk constant aan haar ik wil zo graag laten zien dat ik het heus allemaal wel kan zoals mn rijbewijs halen en een auto kopen enzo,en dat ik er nog steeds ben voor de honden(ik voer de honden 3x in de week als ze aan het werk is ) ik weet niet meer wat ik moet ik vind het zo jammer dat het zo heeft moeten eindigen want dit had helemaal niet gehoeven,we zijn ook niet met ruzie uitelkaar gegaan enzo en ze belt me ook om te vragen hoe het is dus ik weet niet meer wat ik moet,als ik niks van haar hoor word ik gek maar aan de ene kant denk ik dat het beter is om helemaal geen contact meer,maar dan ben ik bang om haar als vriendin kwijt te raken en dat wil ik niet aangezien we 2,5 jaar samen zijn geweest kan haar niet zomaar aan de kant zetten.