Na wat surfen op het internetr kwam ik hier terecht. Mijn verhaal...
Een paar maanden geleden is mijn relatie na bijna 10 jaar verbroken. Het was uiteindelijk zijn keus maar ik heb zelf de beslissing genomen om niet in onzekerheid de relatie voort te willen zetten. Daar werd ik zo naar en ongelukkig van.
Er is nu afstand en het contact met elkaar is minimaal. Alles voelt zo onwerkelijk. Hij was mijn beste vriend met wie ik alles deelde, die ik vertrouwde en me veilig bij voelde. Dat dat geluk weg zou kunnen gaan kon en wilde ik niet geloven. Nu moet ik wel want ik wordt met de feiten geconfronteerd. Toch hou ik nog steeds ontzettend veel van hem. Ik vraag me af of ik ooit terug kan kijken en kan denken het was een geweldige tijd maar het is goed zo. Het feit dat hij alleen nog maar op afstand zal zijn en we misschien wel nooit meer samen kunnen zijn zonder dat ik me daar achteraf naar over voel vind ik zo klote. Ik ben boos en verdrietig. Waarom gaat geluk over? Waarom kan het niet blijven?
Het klinkt misschien allemaal heel wanhopig maar ik moet even mij verhaal kwijt. Lekker ongegeneerd alles er uit gooien.
Ik moet nu weg. Ben benieuwd of iemand tips voor me heeft.

Liefs