Na een relatie van 11 jaar en waarvan 1,5 jaar getrouwd ben ik gedumpt
door mijn (ex)vrouw, wij hadden alles met ze tweetjes door de jaren heen
opgebouwd, allebei leuke baan, huisje gekocht en verbouwd naar onze eigen smaak
altijd, tijd en respect voor elkaar, deelde dezelfde interesse.
en we waren nooit uitgepraat. Het was dan ook eigenlijk de relatie waar meen of geen
jaloers op was, natuurlijk waren er ups en downs maar dat is vrij normaal in een relatie.
Ze wilde vorig jaar nog twee katjes hebben omdat, dat zo gezellig was in
ons huisje, ook waren er plannen voor kinderen aanwezig, alleen wilde me (ex) vrouw
eerst nog een studie afronden. Kortom huisje boompje beestje.

Afgelopen jaar hebben we een druk en bewogen jaar gehad, allebei een nieuwe
baan, we kregen onze kittens, huisdieren die kwamen te overlijden,
maar met als klap op de vuurpijl, het overlijden van mijn schoonvader
in augustus, hier hebben we veel voor moeten regelen, onze vakantie
die we al zo hard nodig hadden, is helemaal aan de uitvaart en afhandeling
opgegaan, mede door familieleden die we nog nooit hadden gezien
die een graantje wilde mee pikken.

Na deze periode zijn we allebei weer hard aan het werk gegaan voor ons
vaste contract bij onze nieuwe werkgevers. Mijn vrouw is ook aan een studie
begonnen en combineerde dit met haar nieuwe en drukke baan, misschien was
dit alles wel iets teveel voor haar, maar ik wist dat ze dit heel graag wilde.
Aan het einde van het jaar heb ik geprobeerd om de stress en drukte weer te
reduceren zodat we weer een beetje de draad konden oppakken en weer ons eigen leven
konden leiden. Maar mijn vrouw bleef keihard werken en studeren en wees eigenlijk
alles af. Als ze thuis kwam zei ze wel woordjes als, ik ben blij dit ik weer
bij je ben, ik zou me geen wereld zonder jou kunnen indenken, lekker thuis dit weekend.
Maar ook werd ze steeds snauwender en snel boos om dingen waar we nooit een
discussie over zouden voeren, ik dacht dat ze een burnout had, door de vervelende
periode met haar vader, studie en nieuwe en drukke baan.

Naarmate de weken verstrijken zie ik haar echt veranderen in een heel
ander persoon, ze komt ook ineens aan met dingen die ze voorheen nooit
wilde doen, bijvoorbeeld een motor rijbewijs halen, ze begon nog
meer tijd aan haar werk te besteden thuis en de kilo's vlogen eraf
bij haar. Ook werd ze steed norser, kouder en killer, echt wat ik nog
nooit met haar had meegemaakt in 11 jaar. Ook kwam ze steeds vaker
met de opmerking aanzetten dat ze even tijd en ruimte nodig had, als
ik dan vroeg wat ze daarmee bedoelde, liep ze boos weg en zei, ze dat
ik zo typisch ben en ik haar toch niet begreep. Op een avond komt ze
huilend thuis van haar werk en zei dat ze het niet meer weet en wil scheiden.
en dat de mensen op haar werk haar wel begrijpen en dat ze daar zichtbaar is
en dat ze zich zo prettig voelt op haar werk en dat ze daarom ook zo veel
werkte, zodat ze niet met mij en ons hele leven samen bezig hoefde te zijn.
En het elke dag weer een feest vond om naar haar werk te mogen gaan en
ons huis te verlaten en met een steen in haar maag elke dag weer naar huis ging

Vanaf dat moment storten mijn hele wereld in, ze wilde ook niet in therapie
of er voor knokken om ons huwelijk te redden, want volgens haar was het daar al te laat voor.
ik kon niets meer, niet meer werken, eten, lachen, het enige wat ik kon, is bedenken
hoe ik het weer goed kon maken en veel huilen. Om een lang verhaal kort te maken met
6 weken waren we gescheiden en heeft ze misbruik
gemaakt van mijn emotie om dingen voor haar zelf financieel voor elkaar te krijgen.
Wat was er met mijn vrouw aan de hand zo kon ik haar helemaal niet, haar reden om te stoppen
was omdat ze zichzelf wilde zoeken, en realiseerde dat het leven zomaar ophoud en dat
ze wil leven en zelf de klappen van de zweep wil ervaren en niet te hoeven schuilen
achter haar partner en haar veilige omgeving. Toen ik haar vroeg
of ze misschien gevoelens had voor iemand anders ontkende ze dit stellig en zei
dat ze mij geen verantwoording schuldig is, want ze had alles al verteld en dat ik alleen
maar wilde horen dat ze een ander had was alleen maar een bevestiging dat ik haar niet begreep.
Al met al, ze was dus in begin van het jaar verliefd geworden op een jongere collega en alles met mij,
moest ze dan ook heel snel en stiekem van haar afschuiven. Met als gevolg, dat ze nu practisch
bij die collega in huis woont (lange afstand relatie) en zelfs al met hem op vakantie is.
Al onze vrienden en kennissen en zelfs familie van haar kunnen er niet bij dat ze dit
zo makkelijk aan de kant kan schuiven.

Ik zit hier nu alleen in een huis waar we samen hart en ziel in hebben gestoken
met katjes die we zo graag wilde hebben, met allerlei herinneringen.
Ik kan nog steeds niet beseffen of dit nu een droom is of werkelijkheid.
Ondanks dat ik weet dat het leven verder gaat heb, sta ik er elke dag nog bij stil
waarom het zo is gelopen, als ze niet tevreden was in onze relatie had ze dit dan
niet gewoon kunnen zeggen en waarom heeft ze nooit eerlijk verteld dat er een ander
in het spel was, ik heb zelf naar het antwoord moeten zoeken, waarbij ik dingen ben
tegengekomen die ik liever niet had willen weten. Zij stapt zo over in een nieuwe
relatie, waren al die jaren dan helemaal niets waard dat je zo makkelijk over kon stappen.
Kan de relatie waar ze nu in zit met een jongere collega wel wat worden, gaat ze niet enorme
spijt krijgen en verlangd ze, nadat haar verliefdheid over is terug naar haar
huisje, boompje, beestje leven, die ze al had opgebouwd. Ik voel me er de ene dag goed
bij dat ze met een ander is en dat ze het maar moet uitzoeken, de andere dag voel ik me weer
net zo verdrietig en zie ik haar in gedachten met die ander en kan het dan ook niet geloven dat dit ons is
overkomen en wat zou ik doen als ze spijt krijgt, realistisch gezien kan ik haar niet meer terug nemen, maar gevoelsmatig weet ik niet of ik dit ook echt doe en kan. Iedereen zegt wel dat ze hier van terug gaat komen
maar vooralsnog leeft ze erop los en stapt ze zonder pardon zo een nieuwe relatie in.
en al die 11 jaar waar ze echt alles had en alle ruimte had voor haar eigen dingen
doen er niet meer toe. Hoe pak je, je leven weer op nadat je gedumpt bent en is
de liefde voor je ex partner nog zo sterk ondanks wat hij/zij je aandoet dat ze zo weer terug
kunnen na een misschien wel voor hun teleurstellend avontuurtje.