Na twee weken stilte kreeg ik een pingbericht van hem:

Mis jou

Mijn benen werden slap en ik kreeg adem tekort....... eerste reactie: wil hem, wil hem, wil hem............
En gelukkig kwam daar mijn trots, die ik gelukkig dus toch nog heb! Ik heb mijn vriendin gebeld en ben heel erg gaan huilen en heb haar gesmeekt me te zeggen dat ik hem niet moet bellen. Even flink uitgejankt en toen even rustig na gaan denken.

Wat denkt die eikel eigenlijk wel??????? Na twee weken twee woorden sturen en dat ik gelijk in zijn armen vlieg???
Fuck hem, echt niet dus.

Maar toch kon ik het niet laten om hem een rotgevoel te willen geven.... dus heb het bericht drie uur "dicht" gelaten zodat hij dan steeds op zijn telefoon zou kijken om te zien of ik het al gelezen heb. En na drie uur opgemaakt en lekker niks terug gestuurd..... Lekker voor hem!!!!!

Wel heel stoer natuurlijk maar 1 groot toneelspel...... en eigenlijk ook niet echt gezond gedrag, ik heb pijn gehad en nu wil ik dat jij het hebt....... en dan heb ik gewonnen...... Ik wil niet na al die toestanden toegeven aan zo'n dom berichtje plus dat ik weet dat ik niet sterk genoeg ben als ik daadwerkelijk contact met hem krijg.

Vandaag heb ik dit met mijn therapeut besproken, en idd niet echt gezond gedrag en daar gaan we weer aan werken.
Pffffffff waarom ben ik hier zo mee bezig en waarom moet ik altijd die strijd met iemand aangaan. Het idee dat ik maanden stress van hem heb gehad kan ik niet hebben..... ik moet dan even iets terug doen en gezond of niet het geeft me wel een goed gevoel.