Mijn ex heeft me altijd al aangespoort om mijn gevoelens te laten zien,Heb het nooit veel gedaan iedereen dat mij hier in de buurt kent van ziens denkt oftewel oeioei gene gewone of aiai blijf daar maar van weg.Heb een slechte reputatie gehad,maar zij heeft me zo kalm gemaakt dat ik me nu dat het gedaan is me eigenlijk ook zwak voel,omdat ik mijn rugzak heb "moete" opengooien,en heb het gevoel dat ze haar handen der van heeft trug getrokken.Soms moet je sommige zaken vanbinne houden ofzo ik weet ni,in het begin kon ik meer afstand doen van zaken zonder dat ik mijn gevoel bloot moest leggen,en dan zaten we te dicht op elkaar altijd maar aanpassen enzo.Je ziet een mens word echt gevormd door hetgeen je meemaakt,de liefde vervormd mij en ik heb bang voor d toekomst en toekomstig meisje als die nog komt?Als die er nog is,mijn ex?Je zou denken die gast kan niet alleen zijn,maar ik kan dat zeker wel.Mis gewoon die zoete liefde,eigenlijk ik kan niet alleen zijn!!Kan niet zonder liefde,maar ik begin zeker niet zomaar iets met iemand,daardient die blokbeton dak meedraag!!En ik weet heb het al gelezen in die prventielijst van jelle:Liefde is nooit zonder pijn, liefde is nooit zonder angst. Maar door juist die angst te overwinnen, vind je uiteindelijk liefde.En dan de vraag hoe doede da??