Ik juich het absoluut toe dat jij (al is het er maar 1) iemand hebt kunnen doorsturen naar de site, die inderdaad een midlifecrisis had en dit dankzij jou helder heeft kunnen krijgen. Je hulp wordt hier alom gewaardeerd en geprezen, dus ik vraag me af waarom je zowel publiekelijk, als ook privé naar mij, met verdediging, bewijsvoering en uitleg komt over alle gevallen die je hebt geholpen, ook op de andere sites die je noemt--en hoe blij die mensen zijn en waren met jouw hulp.

Hoewel ik vermoed dat jij, vanuit persoonlijke ervaring met een midlifecrisis (je vrouw) erg bezig bent met het gegeven en hier daarom bekendheid aan wil geven, heb ik geen kritiek op jouw behoefte om anderen te helpen en hen (plus de omgeving en thuisfront) te behoeden voor pijn & leed die daardoor meekomt. Laten we dit niet verwarren.

Mijn kritiek is alleen gericht op de steeds terugkerende midlifecrisis-vermelding waar jij anderen naar verwijst. Ik krijg de indruk dat het punt dat ik wilde maken, niet duidelijk is, dus nog een poging.

In mijn werk krijg ik dagelijks te maken met individuele gedragsproblematiek. Als ik de punten meeneem waardoor jij automatisch denkt aan een midlife crisis (zoals: verstoord ouder-kind relatie, negatief zelfbeeld, broer-zus relatie, zoektocht naar de soulmate, verlatingsangst—en ga zo maar door) wil de ironie dat ik elke client van mij wel onder een midlife-crisis kan indelen, ongeacht de leeftijd. En om de ironie nog groter te maken: dan zijn er bij bijna iedereen wel meerdere borderline-trekjes te ontdekken.

Sterker nog: jouw punten meegenomen, dan heb ik al een paar keer een midlifecrisis gehad

En dat is dus mijn punt. De term ‘midlifecrisis’ wordt hier als een op zichzelf staande problematiek gezien, terwijl het feitelijk alleen een overkoepeling is van verschillende en uiteenlopende gemoedstoestanden, waarachter issues en onverwerkte zaken schuilgaan. Ik vind het uiteenzetten van, en vragen stellen over juist DIE onderlaag veel interessanter.

Met de benoeming ‘midlifecrisis’ raak je geen kern, want het is geen stoornis, geen gedragsprobleem an sich. Het is vooral een trechter waarin je op zoek behoort te gaan naar de dieper gelegen issues en problematiek die een identiteitscrisis of stormachtige levensfase (maw: midlifecrisis) juist in de hand werken. Mijn vraag is ook: is het voor verbetering of hulp in een identiteitscrisis voor iemand noodzakelijk om zichzelf te herkennen in een 'midlifecrisis'? Of is het feitelijk alleen maar nodig dat er helderheid komt in de issues die iemand parten speelt--ongeacht welke naam er op geplakt kan worden?

Daarbij, ik noemde leeftijd, omdat het me opvalt dat wanneer er in een verhaal een leeftijd wordt genoemd ergens achter in de 30, jij er al helemaal snel de midlifecrisis bij haalt. De midlifecrisis kan ergens tussen de 37 - 48 jaar optreden en er zijn gelijkenissen te trekken met de crisis die soms optreedt tijdens de adolescentie jaren: in beide gevallen wordt de gevestigde orde en datgeen wat voorheen als zekerheid & veiligheid diende, in twijfel getrokken. Ik ben me niet bewust dat ik hier zaken door elkaar haal, maar hoor het graag als mijn perceptie hier niet klopt.

De midlifecrisis behoort gezien te worden als een alarmsignaal dat een behoefte aan persoonlijke ontwikkeling blootlegt. Dit kan variëren van het hebben van een depressie tot het rationeel en gevoelsmatig heroverwegen van keuzes in eigen leven. De persoon voelt zich gedwongen of geprikkeld om essentiële en wezenlijke levenswaarden te heroverwegen, de keuzes en beslissingen bij te sturen, te herevolueren met als uiteindelijke doel meer zin te geven aan zijn/haar leven. Ondanks de pijn en het verdriet dat meekomt, wel heel menselijk, heel begrijpelijk ook.

Eigenlijk, op de lange termijn, kan een midlifecrisis ook vruchtbare dingen brengen. Geen enkel individu doet er goed aan om uit angst, comfort of passiviteit, in een leven te blijven vastzitten waar het vuur & passie uit is weg geslopen. Daar maak je ook kinderen niet mee gelukkig.

Jammer dat je de kritiek niet ziet als een poging tot uitwisseling over wat een midlifecrisis ook positief zou kunnen opleveren voor alle betrokkenen…

Dank voor je bijdrage.